Αυτή η φωτογραφία κρύβει μέσα της τον τρόπο με τον οποίον θα πρέπει να σκέφτεσαι. Αυτή η φωτογραφία είναι μεν η Ελλάδα στην γνησιότερή της μορφή, αλλά είναι πανανθρώπινη. Διότι “Έλληνας” δεν είναι ράτσα (δεν είσαι σκυλί) ούτε φυλή, Είναι τρόπος σκέψης και λειτουργίας μυαλού-πνεύματος και φιλοσοφίας. Και κάθε ένας…
Προχθές ήμουν στις περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας και διέσχισα τον ποταμό Αχελώο. Ο Αχελώος ήταν ένας θεοποιημένος ποταμός και μάλιστα ο σημαντικότερος της αρχαιότητας. Η μυθολογία αναφέρει την πάλη του θεού με τον Ηρακλή και την αποκοπή ενός κέρατος του, διότι ο Αχελώος παρουσιάζεται σαν ένα φιδόμορφο (και όχι μόνον) τέρας…
Σκεφτόμουν τι θα έγραφα για την ημέρα των γενεθλίων μου. Θυμήθηκα λοιπόν ένα κουτί, το οποίο βλέπω κάθε ημέρα, διότι το έχω κάπου δίπλα μου. Είναι ένα κίτρινο (χρυσαφί) τετράγωνο μεταλλικό κουτί της αγαπημένης μου τότε μάρκας τσιγάρων, όταν κάπνιζα: της 555 (δεν νομίζω να κυκλοφορούσε στην Ελλάδα). Δεν είναι…
Έχω αναφερθεί στο παρελθόν εκτενώς στο ζήτημα της φτώχειας (μία μισητή μου λέξη) καθώς και στην νοοτροπία της. Διότι η φτώχεια ΕΙΝΑΙ νοοτροπία και όχι οικονομική κατάσταση. Η μάλλον υπάρχουν δύο ειδών φτώχειες. Αυτή των συνθηκών (όπως στην Σομαλία) και αυτή της επιλογής (όπως σε πολλούς στην Ελλάδα). Αυτό για…
Χθες το βράδυ ήμουν ψιλο-λιώμα, σήμερα είμαι ίσως… χοντρo-λιώμα. Τέλος πάντων, μετά από μήνες (κυριολεκτώ εδώ) ανοίγω το κουμπί της τηλεόρασης. Δεν θυμόμουν καν από που ανοίγει. Άνοιξε ευτυχώς και πέφτω στον αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ Ιαπωνίας – Βελγίου την ώρα του δευτέρου γκολ των Ιαπώνων! Μπράβο Ιαπωνία σκέφτηκα!…
Δεν πρόκειται για καλλιτεχνικές φωτογραφίες. Αυτό, το οποίο ΔΕΝ λένε, αλλά τελικά μας το επιβάλλουν είναι η απόλυτη ησυχία. Ειλικρινά σε αυτά τα ορεινά σημεία της Αχαΐας ακούς τον ήχο της σιωπής. Από τα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας μας. Η γνήσια έκφραση ενός σκληροτράχηλου τοπίου. Αυθεντική Ελλάδα για πραγματικά δυνατούς…
Αυτός ο Ιούνιος ήταν/είναι διότι ακόμα δεν τελείωσε από τους πλέον δύσκολους. Η δε τελευταία εβδομάδα… φωτιά, από την οποία μάλλον κάηκα. Και έχουμε κάτι ώρες ακόμα… Ωστόσο μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων και των δυσκολιών θυμήθηκα μία ιστορία από το ΖΕΝ (την Ανατολική σκέψη και φιλοσοφία, την οποίαν ωστόσο…
Φαίνεται και είναι τόσο όμορφο. Ενα αραχνούφαντο δίχτυ γεμάτο με σταγόνες της βροχής σαν διαμάντια. Κάπου στην πάνω άκρη δεξιά διακρίνεται το τριχωτό πόδι του δημιουργού του: της αράχνης. Θυμήθηκα ένα ποίημα, το οποίο αναφέρει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους για τα υποτιθέμενα συναισθήματα του Μωάμεθ, μόλις…
Τον Φεβρουάριο του 2001 εισήχθη ο πατέρας μου στο νοσοκομείο. Ηταν η τελευταία του φορά. Ηταν με απόλυτη διαύγεια πνεύματος, αλλά λόγω του προβλήματος της καρδιάς του είχε μία χαρακτηριστική σωματική αδυναμία. Ο μόνος ή μάλλον η μόνη, η οποία είχε το σθένος και το κουράγιο να παραμένει μαζί του…
Όταν ακούω τις πρώτες νότες αυτού του τραγουδιού μεταφέρομαι αμέσως νοερά σε ένα ασπρόμαυρο παρελθόν. Περπατώ βράδυ σε κάποια φτωχικά μισοστκότεινα σοκάκια της Αθήνας του 60… “Μη μου πείς τίποτα”… “Το πικρό μου ποτήρι, μοναχός μου το πίνω.” Χαμένος στις σκέψεις και με ένα δανεικό τσιγάρο στο στόμα αναλογίζομαι τις…
Στην περιοχή της Άνω Κορινθίας, την οποία θα περιδιαβούμε υπάρχει ένα διπλό χωριό με το όνομα Ταρσός (Άνω και Κάτω). Εκεί υψώνονται κάθετοι βράχοι ύψους 100 μέτρων, οι οποίοι παρομοιάζονται με τα Μετέωρα της Θεσσαλίας. Η διαφορά ωστόσο έγκειται στο ότι στα Μετέωρα οι βράχοι είναι ξεχωριστοί, ενώ εδώ αποτελούν…
Πάρα πολλές φορές τα βράδια όταν τύχει και επιστρέφω από τις δουλειές μου συναντώ τα λεωφορεία της γραμμής και αναγκαστικά ακολουθώ τη διαδρομή τους. Οι δρόμοι είναι στενοί και είναι πάντα οι προσπεράσεις ανόητες. Όταν είμαι ακριβώς πίσω από το λεωφορείο πάντα εστιάζω στους επιβάτες της τελευταίας σειράς. Προφανώς δεν…
Είχα σκοπό να γράψω για την αθλιότητα των επιδομάτων απορίας και την καταστροφική νοοτροπία, την οποία δημιουργούν. Στην πραγματικότητα διαφθείρουν παρά βοηθούν, ειδικά όταν καθίστανται θεσμός, όπως στην χώρα μας και επιβάλλουν την φτώχεια και την κακομοιριά ως τρόπο σκέψης και ζωής. Αντ’ αυτού κοινοποιώ την παρακάτω ανάρτηση της Solette Eliezer.…
Υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή, τα οποία προσομοιάζονται με έναν κομμένο φοίνικα. Γιατί το γράφω αυτό; Διότι ο φοίνικας χρειάζεται πάρα πολλές δεκαετίες να αναπτυχθεί ενώ λίγες μόνο ώρες για να κοπεί. Άπαξ και συμβεί το δεύτερο, τότε ναι μεν θα υπάρχει ένα τμήμα του κορμού του, αλλά ο φοίνικας…
Λοιπόν παιδιά! Στην ζωή πρέπει να χορεύεις! Είτε σε χορεύουν στο ταψί είτε τους χορεύεις εσύ πάντα να χορεύεις! Έχετε δει κανέναν σε αναμμένα κάρβουνα να κάθεται ακίνητος; Όχι βέβαια! Χορεύει! Στο θαυμάσιο ντοκυμανταίρ σχετικά με τον Philippe Petit, (Man on Wire), ο οποίος περπάτησε σε συρματόσχοινο μεταξύ των διδύμων…
(ή η Μέθοδος του Βώλου) Πάντα μου έκανε (και συνεχίζει να μου κάνει) πολύ μεγάλη εντύπωση η επιθυμία κάποιων ανθρώπων για “κάτι”. Κάτι, το οποίο σχεδόν πάντα είναι δημιούργημα του μυαλού τους. Νομίζουν πως με αυτό το “κάτι” θα αλλάξει η ζωή τους. Το “κάτι” μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μία…
