Ο Επαναπροσδιορισμός της Έννοιας του Ακινήτου
Όσοι από εσάς έχετε επισκεφθεί την Μονεμβασία, σίγουρα θα έχετε απολαύσει έναν καφέ, ένα ωραίο γεύμα σε κάποιο από τα πολλά γραφικά παλαιά κτίσματα της Κάτω Γειτονιάς. Θα έχετε θαυμάσει την θέα, θα έχετε περιπλανηθεί στα σοκάκια και θα έχετε επιθυμήσει ενδεχομένως να είχατε και κάποιο δικό σας. Όσοι πάλι έχετε την σωματική αντοχή ή την διάθεση θα περπατήσετε (ή μάλλον θα ανεβείτε) μέχρι το Κάστρο με την εκπληκτικά απαράμιλλη θέα και θα θαυμάσετε τα ερείπια της Άνω Γειτονιάς, όπως θα κάνατε σε οποιονδήποτε άλλο αρχαιολογικό χώρο…
Σκεφτήκατε όμως ποτέ ποια ήταν η ΑΚΡΙΒΗ περιοχή και ποια ήταν για τους φτωχούς; Η αλήθεια είναι πως η Άνω Γειτονιά στο Κάστρο ήταν η γειτονιά των προυχόντων, ενώ η Κάτω Γειτονιά των πληβείων. Όμως οι τότε «πληβείοι» διατηρούν ακόμα ενεργές τις ιδιοκτησίες τους και με τεράστιες αξίες, ενώ οι τότε προύχοντες δεν έχουν ούτε καν υποψία ιδιοκτησίας στην περίοπτη κάποτε θέση…
Αυτά είναι τα ακίνητα… Γιατί αυτή είναι η ζωή. Μία διαρκής μεταβολή με αβέβαιη εξέλιξη και άγνωστο μέλλον. Αυτό που σήμερα είναι κορυφαίο, αύριο ίσως είναι ανύπαρκτο. Μην μου αντιτείνετε ότι όλα αυτά ανήκουν σε χρονικές περιόδους εκτός των ανθρωπίνων μέτρων. Την Μονεμβασία, η ιστορία της οποίας εκτυλίσσεται σε διάστημα αιώνων την ανέφερα ως ένα χτυπητό παράδειγμα. Μπορώ να σας απαριθμήσω ωστόσο τόσα πολλά και με χρονικό ορίζοντα πολύ μικρότερο της ζωής του ανθρώπου. Θέλετε ένα (από τα πολυάριθμα που έχω); Δείτε την Κύπρο.
Στην Πάτρα που μεγάλωσα (στα προσφυγικά) όλοι σχεδόν οι συμμαθητές μου στο Δημοτικό είχαν καταγωγή από την Μικρά Ασία. Τα χρόνια εκείνα μάλιστα ζούσαν (και ζουν ακόμα κάποιοι), οι ίδιοι οι μοιραίοι πρωταγωνιστές του ξεριζωμού του 1922…
Η μαγική λέξη λοιπόν είναι η: ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
Σκεφθείτε ακόμα (σαν προσέγγιση), την περίοδο του τέλους του 19ου αιώνα και την αρχή του 20ου (1880-1910). Σκεφτείτε την έννοια του πλοίου. Τότε συντελέστηκε η μεγάλη μετάβαση από τα πανιά (ιστιοφόρα) στις μηχανές εσωτερικής καύσεως (diesel). Τα πλοία ως πλοία όμως ΔΕΝ εξαφανίστηκαν. Απλώς άλλαξε ο τρόπος πρόωσης τους. Τίποτα άλλο. Σκεφτείτε τους πλοιοκτήτες – επενδυτές της εποχής εκείνης και τις αποφάσεις, τις οποίες επρόκειτο να λάβουν: Σε ποια μορφή προώθησης να επενδύσουν; Σωστά το μαντέψατε! Όσοι επένδυσαν στα πανιά εξαφανίστηκαν, όσοι επένδυσαν στο πετρέλαιο κέρδισαν! Τα πλοία όμως σαν οντότητα ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ, όπως συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει αναλογικά και με τα ΑΚΙΝΗΤΑ. Τα ακίνητα ήταν, είναι και θα είναι εκεί. Οι τρόποι προσέγγισης όμως μεταβάλλονται και δεν θα πρέπει να απαξιώνονται σαν έννοια, αλλά αντιθέτως να ενισχύονται έχοντας πάντα στον νου μας την λέξη της ζωής: ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
Όλα αυτά γράφονται με γνώμονα την ασάφεια ή και σύγχυση που επικρατούν και που αντανακλώνται από το πιο πρακτικό κομμάτι της ύπαρξης του ακινήτου (όπως κατά πόσο θα μπορέσω να ενοικιάσω το δυάρι του 1975 που κατέχω), έως σε πολύ πιο μεγαλεπήβολα σχέδια, (όπως, πως θα επενδύσω σε τουριστικά ακίνητα το 2011 με στόχο τις ξένες αγορές). Από την έννοια του ταπεινού (;) εισοδήματος των 250 ευρώ το μήνα, στην έννοια της επένδυσης των εκατομμυρίων ευρώ με την προσδοκία του μεγάλου πλούτου.
