Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

“Learned Helplessness”

Αυτό το οποίο με ενοχλεί (σε κάθε άποψη της ζωής) είναι αυτή η αίσθηση ή μάλλον στάση της “learned helplessness”… Εννοώ τη στάση ζωής μέσω της “προσευχής”, των “ευχών”, του “μακάρι”…

Η προσευχή είναι μία πράξη προσωπικής ενδοσκόπησης και επικοινωνίας με το Θείο (οτιδήποτε θεωρεί ο καθένας)…

Αλλά ο Θεός ποτέ δεν αναμένει από εμάς να προσευχόμαστε χωρίς δράση…

Η προσευχή, η οποία εκπηγάζει με κίνητρο τον φόβο χωρίς καμία πρόθεση για δράση είναι μάταιη. Μπορείς να δράσεις και να κάνεις τη διαφορά.

Δεν υπάρχει ποτέ τέτοια κατάσταση στην οποία καλείσαι να προσευχηθείς και μετά να περιμένεις ένα θαύμα. Υπάρχει πάντα κάτι, το οποίο μπορεί να γίνει. Εν προκειμένω μπορείς να προκαλέσεις εσύ ο ίδιος ένα θαύμα…

Η παρότρυνση του να βασίζεσαι στους άλλους είναι γνωστή στους ψυχολόγους ως “learned helplessness”… (δεν γνωρίζω πώς να μεταφράσω τον όρο ακριβώς ίσως μαθημένη ανικανότητα)…

Η φωτογραφία είναι από σήμερα το πρωί και αυτή μου προκάλεσε το έναυσμα του σχολίου αυτού. Εντόπισα στον κήπο ένα πολύ μικρό σαλιγκαράκι, το οποίο όμως ανεβαίνει μόνο του τη ζωή. Προφανώς δεν πάσχει από “learned helplessness”!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)