Πείτε με διεστραμμένο, πείτε με οτιδήποτε… Ωστόσο πάντοτε “ήθελα” να ζούσα σε ταραγμένες εποχές… Στο Παρίσι του 1890 των αναρχικών, των καλλιτεχνών και του Moulin Rouge, στο Λονδίνο του 1910 των αλλαγών, στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσικής Επανάστασης το 1917, στο Βερολίνο του μεσοπολέμου και της Alexanderplatz, στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης και των συμμοριών, στη Νέα Υόρκη του μεγάλου κραχ το 1929…
Ζω στην Ελλάδα του μνημονίου και της κρίσης. Σε όλες τις προαναφερθείσες εποχές κάτι καινούργιο ανέτειλε… Η αναμόχλευση ενέχει την δημιουργία και την μεταβολή των συνθηκών, οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν έχει…
Ο σπουδαίος Φιλόσοφος Karl Popper το έθεσε απλά: “Alles Leben ist Problemlosen”
(“Η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων”).
Το πρωί που περπατώ στην έρημη Πλατεία Γεωργίου της Πάτρας, σκέφτομαι τα αμέτρητα προβλήματα, τα οποία έχω να επιλύσω (και καθόλου εκ του ασφαλούς, το τονίζω). Αυτό μου δημιουργεί ένα συναρπαστικό συναίσθημα… Νοιώθω ότι ΖΩ… Να μην γνωρίζεις την επόμενη στιγμή, να μην γνωρίζεις τίποτα για το λίγο μετά… συνεπώς να έχεις την τεράστια δυνατότητα να το διαμορφώσεις… Αυτή είναι η “κρίση”… Δεν παίζω με τον πόνο κανενός… Αλλά αυτή είναι η ΖΩΗ (“C’est la vie”)…
ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ…
Τεκμηρίωση φωτογραφίας: La foule s’attroupe devant l’édifice de la bourse de New York.Année: 1929. © nd Auteur: Inconnu. Référence: Le Mémorial du Québec, Tome V, 1918-1938, Montréal, Société des Éditions du Mémorial, 1980.
