Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Κόκκινες Γραμμές και Πράσινα Άλογα

(Η θλιβερή ονοματολογία)

Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός όταν ακούω κάποιες “καινούργιες” λέξεις να αναδύονται ξαφνικά από το πουθενά και να γίνονται υποκριτικά αποδεκτές με φυσικότητα από τους υπολοίπους, ως εάν τις γνώριζαν από προηγουμένως .

Μία πρόσφατη ήταν η λεγόμενη “αναδιάρθρωση” του χρέους.

Η λέξη αναδιάρθρωση στην πραγματικότητα σημαίνει την αναδιάταξη των υπαρχουσών δεδομένων με κάποια άλλη συνδεσμολογία. Σίγουρα ΔΕΝ σημαίνει αυτό, για το οποίο ασυστόλως χρησιμοποιήθηκε: διαγραφή χρέους. Κανένα δικαστήριο δεν… αναδιάρθρωσε χρέος πολίτη σε τράπεζα. Απλά διέγραψε ένα τμήμα του και αποφάσισε τους όρους αποπληρωμής του υπολοίπου. Ότι ακριβώς έγινε και με το Ελληνικό χρέος.

Βέβαια η παράδοση με τις νέες λέξεις προέρχεται από την εποχή της… “Αλλαγής” του 1980-81, όπου με το σύνθημα αυτό άλλαξε δραστικά η πολική σκηνή της χώρας. Θυμάμαι τον Κυβερνητικό ανασχηματισμό σε αναδόμηση, ώστε να απαλύνονται υποκριτικά οι πραγματικές έννοιες.

Τώρα ξαφνικά ακούστηκαν οι εκφράσεις:

“Κόκκινες γραμμές”, “έντιμος συμβιβασμός”, “θεσμοί” και άλλες ανάλογες ανοησίες.

Επίσης και αυτό, το πολύ ωραίο “όλοι ευθυνόμαστε για αυτήν την κατάσταση”… όπου υιοθετείται η λογική της στατιστικής.

Τις κόκκινες γραμμές τις γνώριζα. Αυτόν τον “έντιμο συμβιβασμό” τον άκουσα ξαφνικά και δεν τον κατανοώ καθόλου.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, ούτε πρόκειται να χαρίσω λόγια.

Οι κόκκινες γραμμές είναι… η εξής μία και δεν αφορά κάποια τεχνική Ελληνική θέση, αλλά τη λογική της κάθε κυβέρνησης:

“Με τίποτα δεν πρόκειται να ξεκολλήσω από την εξουσία”…

Αυτή είναι η μόνη “κόκκινη γραμμή”, την οποία προ πολλού έχουν αντιληφθεί οι έξω μέτριοι διαπραγματευτές και στηρίζουν ολόκληρη την τακτική τους. Αυτό ισχύει το τονίζω, για όλες τις κυβερνήσεις, απλά δεν πετυχαίνει πάντα. Προφανώς ισχύει και τώρα, όπως και με την προηγούμενη.

Ο λεγόμενος “έντιμος συμβιβασμός” είναι η συνέπεια της “κόκκινης γραμμής” και μεταφράζεται ως εξής:

“Επειδή δεν θέλω με τίποτα να ξεκολλήσω από την εξουσία θα υπογράψω ότι μου δώσετε και θα το ονομάσω έντιμο συμβιβασμό αντί για ανέντιμη και άτακτη υποχώρηση και επειδή αυτό προφανώς αποτελεί εξαπάτηση των ψηφοφόρων κάπως θα πρέπει να το δικαιολογήσω”…

Παραφυάδες των παραπάνω είναι και τα λεγόμενα περί εντολής όχι ρήξης και παραμονής στο ευρώ, όπως θέλουν όλα (!) τα πολιτικά σχήματα να ερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιανουαρίου. Προσωπικά εγώ ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την ερμηνεία και πως προήλθε αυτή απίστευτη σύμπνοια των αστικών κομμάτων.

Η επιθυμία των περισσοτέρων ήταν να απεγκλωβιστούμε από μία αθλιότητα πολλών ετών, την οποία κάποιοι συμπολίτες μας προκάλεσαν σε μέγιστο βαθμό, αλλά δυστυχώς τον λογαριασμό θα πρέπει όλοι να επωμισθούν, διότι αυτός είναι ο ορισμός της κοινωνίας.

Δεν πρόκειται να συμβεί κανένα συνταρακτικό γεγονός, απλά ο κοινωνικός ιστός έχει άκρως διαρραγεί ενώ η ελεύθερη οικονομία έχει πρακτικά διαλυθεί και δεν έχει νόημα εδώ και πολύ καιρό κάποια δήθεν συμφωνία και όλα τα σχετικά. Προφανώς τεχνικά θέματα, τα οποία προβάλλονται ως “αγκάθια” είναι τουλάχιστον στάχτη στα μάτια.

Η αλήθεια ήταν εξ’ αρχής μία και μοναδική:

Αντιμετωπίζουμε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση και πρέπει να δώσουμε τεράστια ώθηση με δύναμη και θέληση και για αρκετά χρόνια προκειμένου να την αναστρέψουμε και προφανώς αυτό θα συνέβαινε. Ναι, μόνο όμως ένας αγωνιστής λαός σε ευημερία και πολιτιστική και ηθική ανάπτυξη δεν είναι καθόλου εύκολα διαχειρίσιμος.

Ενώ αντιθέτως ένας λαός σε πανικό, σε φόβο και σε πλήρη αβεβαιότητα με δήθεν “κρίσιμες” ημερομηνίες (αυτό συμβαίνει συνεχώς εδώ και χψ χρόνια) είναι το εύκολο κοινό των ψηφοφόρων προκειμένου μία μερίδα να απολαμβάνει τα της εξουσίας και να υποκρίνεται πως εργάζεται για το καλό όλων. Η άλλη πλευρά φυσικά εξυπηρετείται πλήρως και αυτή αναμένοντας το στραβοπάτημα προκειμένου να αναλάβει πάλι και να συνεχίσει το ωραίο αυτό παιγνίδι…

Λίγο πριν το τέλος του μήνα θα έχουμε μία “όμορφη” επέκταση βαρύτατου μνημονίου για τα επόμενα χρόνια χωρίς καμία πρόθεση μεταρρυθμίσεων και μία σκληρή αντιπαράθεση, ώστε στην επόμενη τετραετία να επαναληφθεί το έργο με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Φυσικά όλα αυτά θα παρουσιαστούν δακρύβρεχτα και δήθεν ανακουφιστικά πως γλυτώσαμε τα χειρότερα προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη εναλλαγή εξουσίας.

Το καλύτερο, το οποίο μπορούσε να συμβεί για τους θηρευτές της εξουσίας ήταν η “διάσωση” μέσω της τρόικας, (ο καλύτερος σύμμαχος των Ελληνικών κυβερνήσεων) και δεν βλέπω κανέναν λόγο γιατί να επιθυμούν να χάσουν το Θείο αυτό δώρο. Ααα! Με συγχωρείται! Θεσμοί όχι τρόικα, μην κάνω τέτοια λάθη!

ΥΓ Μου διέφυγε και το καταπληκτικό: “Ζούσαμε πολύ πιο πάνω από τις δυνατότητες μας”, κοινό (προφανώς!) επιχείρημα κυβέρνησης και δανειστών! Μπα! Σας έχω τονίσει πως φθάσαμε έως εδώ και έπονται χειρότερα, με αυτό το σκεπτικό, διότι “Ζούσαμε και ζούμε πολύ πιο ΚΑΤΩ από τις δυνατότητες μας”…

Αρχική Δημοσίευση: 12 Ιουν. 2015

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)