Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Τα 40 Κύματα

Σήμερα το μεσημέρι καθόμουν στην παραλία της πλαζ της Πάτρας και μετρούσα τα κύματα. Είχε αρκετόν αέρα και έντονο κυματισμό. Τα κύματα γενικά μου αρέσουν για δύο συν έναν λόγους:

Ο πρώτος αφορά την απόλαυση, την οποίαν σου παρέχουν. Εξασκείς το σώμα σου και έχεις το νου σου μη σε παρασύρουν. Δεν είναι αστείο αυτό πάντως.

Ο δεύτερος από το μάθημα της Πολυτεχνικής Σχολής των Λιμενικών Έργων. Το πρώτο, το οποίο εξετάζεται είναι ο κυματισμός της θάλασσας. Η μηχανική του κυματισμού ήταν κάτι, το οποίο με συνάρπαζε και αναρωτιέμαι γιατί δεν ακολούθησα αυτόν τον τομέα ειδίκευσης.  Αλλά δεν ήταν αντικείμενο με το οποίο θα μπορούσες να ασχοληθείς στον ιδιωτικό τομέα. Κρίμα…

Ο τρίτος λόγος είναι κάπως διαφορετικός. Μικρός είχα παρακολουθήσει στον κινηματογράφο μόλις προβλήθηκε την καταπληκτική ταινία “Ο Πεταλούδας” (1973) με τους Στηβ Μακ Κουίν και Ντάστιν Χόφμαν. Επειδή το θέμα ήταν θαυμάσιο, μου άρεσαν τα εξωτικά μέρη, όπως η Νέα Γουιάνα και θύμιζε και από την υπόθεση Ντρέυφους άρα πλεκτάνες και σκευωρίες ενώ ήμουν και πολύ νέος η ταινία είχε όλα τα συστατικά να με ενθουσιάσει!

Στο τέλος λοιπόν της ταινίας ο Στηβ Μακ Κουίν παρατηρεί πολύ προσεκτικά τα κύματα από τον απόκρημνο βράχο του νησιού του Διαβόλου και εντοπίζει πως ανά επτά κύματα το τελευταίο δεν σκάει στα βράχια αλλά επιστρέφει. Εξαιρετικά ευφυές.

Λοιπόν σήμερα, όπως έγραψα, στην ανατολική πλευρά της πλαζ μετρούσα κι εγώ πότε έρχεται το δυνατότερο και πότε ένα, το οποίο επέστρεφε. Μετρούσα-μετρούσα, ούτε το εφτά ούτε το δεκαεφτά ούτε το είκοσι εφτά… Τελικά δεν κατάφερα τίποτα αλλά συνειδητοποίησα πως μάλλον το 40ό θα πρέπει να είναι το… σωτήριο, διότι άλλοι στο παρελθόν πρέπει να έκαναν το ίδιο και να κατέληξαν στη γνωστή φράση του “πέρασα από σαράντα κύματα”.

Στο πολύ δυνατό ενσταντανέ των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας ο ένας με τη δύναμη της θέλησης και πέρα από κάθε ρίσκο είναι απόλυτα αποφασισμένος να δραπετεύσει όχι στο έβδομο κύμα αλλά στο τεσσαρακοστό πρώτο ή και στο εκατοστό πρώτο. Το χέρι του, δείχνει το δρόμο.

Δώσε πόνο ζωή… κύματα θα πάρεις! Αρκεί να το ΘΕΛΕΙΣ!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)