Από την αρχή ακόμα της πανδημίας οι επιστήμονες τόνισαν την σημασία των επιφανειών στη διάδοση του COVID-19. Συνιστούσαν πολύ καλό πλύσιμο χεριών ή χρήση γαντιών. Αλλά τους διέφυγε κάτι πάρα πολύ σοβαρό: πως το πρόβλημα δεν είναι στις επιφάνειες, αλλά όταν… ξύσεις τις επιφάνειες.
Τότε θα αποκαλυφθεί ένας σκοτεινός κόσμος, από φθόνο, κρυμμένα μίση, κρυμμένα πάθη, μυστικά, εγκλήματα, άνομες σχέσεις, κρυφές και επικίνδυνες σκέψεις… Αυτός είναι ο αόρατος, αλλά απόλυτα υπαρκτός κόσμος, τον οποίον ο COVID-19 δεν ενδιαφέρθηκε να προσεγγίσει. Αυτός είναι ένας άχρηστος κόσμος για τον COVID-19. Διότι δεν έχει τι να μολύνει… Αντιθέτως κινδυνεύει να μολυνθεί ο ίδιος.
Αυτός ο κόσμος έμεινε ίδιος και απαράλλαχτος κάτω από τις επιφάνειες. Και συνεχίζει να δρα χωρίς να μετουσιώνεται αλλά έχει μόνο την ιδιότητα να στολίζεται. Και ο στολισμός αυτού ακριβώς του κόσμου επικεντρώνεται στις επιφάνειες. Πολύ όμορφα γυαλισμένος και χρωματισμένος με λαμπερά χρώματα ζαλίζει τον ορατό κόσμο, τον φωτεινό κόσμο επάνω από αυτές. Γιατί υπάρχει ΚΑΙ αυτός ο κόσμος. Αυτός όμως κινδυνεύει από τον COVID-19, ο οποίος του… απαγορεύει να… ακουμπά τις επιφάνειες.
Και ακόμα χειρότερα του απαγορεύει να τις ξύσει. Διότι ο φωτεινός κόσμος δεν θέλει να παραμείνει στην επιφάνεια. Θέλει να προχωρήσει βαθιά. Διότι εκεί ευρίσκεται η ουσία αυτού του κόσμου, η οποία όμως καλύπτεται από τον σκοτεινό επιφανειακό κόσμο.
Δεν πρόκειται για “μαύρες” σκέψεις, διότι δεν διαθέτω αυτού του είδους το οπλοστάσιο. Πρόκειται για θλιβερές διαπιστώσεις και μία απογοήτευση. Ο φωτεινός κόσμος δείλιασε και οι επιφάνειες χρωματίστηκαν με ακόμα πιο όμορφα χρώματα για να τον πλανέψουν περισσότερο.
Δεν βελτιώθηκε η ανθρωπότητα. Μάλλον οι επιφάνειες έγιναν πιο ασφαλείς. Ασφαλέστερες να κρύβουν το σάπιο υπόστρωμα τους. Αυτή είναι η απογοήτευσή μου.
