Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Επιχειρηματικότητα μ.Κ. (μετά Κορωνοϊού) Εποχής

(Αφορά κυρίως όσες/ους ενδιαφέρονται να κινηθούν επενδυτικά, αλλά και κάθε μία/έναν με ανάλογους προβληματισμούς)

Είμαστε επιχειρηματίες. Καλοί , κακοί επιτυχημένοι (αποτυχημένοι δεν υπάρχουν, άφρονες υπάρχουν), ζαλισμένοι από το μπαλάκι του κορωνοϊού και αναλογιζόμαστε:

“Γιατρέ μου, θα… ζήσω;”

Α.

Φυσικά και θα ζήσεις. Το θέμα είναι ΠΩΣ θέλεις να ζήσεις; Θα πρέπει να απαντήσεις στο εάν αυτό με το οποίο ασχολείσαι σου αρέσει ή το κάνεις μόνο και μόνο γιατί σου αποφέρει τα προς το ζην ή ευ ζην. Είναι ουσιώδες αυτό το ερώτημα. Και τώρα πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθεί με ειλικρίνεια και με το χέρι στην καρδιά, (και για να μην φοβηθείς) ασχέτως της απόφασης.

Οι πιθανότητες επιχειρηματικής επιβίωσης κατά τη γνώμη μου αυξάνονται γεωμετρικά με το εάν το αντικείμενο ενασχόλησης και επιβίωσης πλησιάζει στα πραγματικά ενδιαφέροντά σου και δεν πρόκειται για καταναγκασμό ή ανάγκη. Τα τελευταία δεν είναι τόσο αρνητικά αλλά καλό θα είναι να τα παραδεχθείς μεγαλοφώνως. Πάντως μία φορά συνήθως στη ζωή σου δίνεται η ευκαιρία για τόσο σημαντικές αποφάσεις και με αιτιολογία, η οποία σε δικαιολογεί στον εαυτό σου (όχι τους άλλους). Κανένας δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει, αφού ο κορωνοϊός έβαλε το χεράκι του (όπως και ο διαβολάκος στο τραγούδι του ρεμπέτη Παναγιώτη Μιχαλόπουλου)

“Ναι το κάνω για να ζήσω, δεν μου αρέσει, αλλά ας το απολαύσω σαν παιγνίδι”, (κάπως έτσι). Και εν τέλει μη δίνεις και λογαριασμό.

Β.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσεις το Α. προχωράς στο Β.

Που είσαι ο καλύτερος σε αυτό, το οποίο επέλεξες να κάνεις ή να συνεχίσεις να κάνεις; Ξεχνάμε τις μαζικότητες πλέον. Το κοινό μας θα είναι μοιραία αριθμητικά μικρότερο και πολύ περισσότερο εξειδικευμένο στις ανάγκες του. Προσέξτε! Αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό. Οφείλουμε να το αφουγκραστούμε και να ανταποκριθούμε. Και όλο μας γνωρίζουμε το αντικείμενό μας και που “πονάει”. Η παλαιά εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί. Τέλος! Το καταλαβαίνουμε, άλλωστε θα μας το θυμίσει ο… Παναγιώτης Μιχαλόπουλος με το… “βαδίζω και παραμιλώ”

Γ.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσουμε το Α. και το Β. προχωράμε στο Γ.

Η κοινωνία θα εύρει τις ισορροπίες της, έστω και με καθυστερήσεις και μεγάλα προβλήματα. Αλλά δεν είμαστε εδώ να εστιάζουμε στα γνωστά προβλήματα, αλλά να εντοπίζουμε τις λύσεις. Πιστεύω απόλυτα πως πλέον μπορούν (και επιβάλλεται) να αναδειχθούν οι προσωπικές ικανότητες του καθ΄ ενός και να συντονιστούν με τις συχνότητες τις οποίες εκπέμπει η κοινωνία. Και όλοι θα εύρουν το δρόμο τους.

Διότι τελικά:

Ζωή σημαίνει αλλαγές!

Άλλωστε θα τραγουδάμε πάλι όλοι μαζί με τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλο: “Τι σου ‘χω φταίξει βρε ζωή που με κερνάς με πόνο”!

Σημ. 1: Επειδή ίσως σας φαίνονται πολύ θεωρητικά τα προηγούμενα (ΔΕΝ είναι) είμαι στη διάθεσή σας. Μην ξεχνάτε πως η Teucris ιδρύθηκε το 2009 με αυτό ακριβώς το αντικείμενο (τις επενδύσεις). Ο τομέας του μηχανικού είναι βοηθητικό υποσύνολο όχι όμως το κυρίαρχο.

Σημ. 2: Η μ.Κ . εποχή ίσως αρχίσει μετά από 16 μήνες. Ακόμα διάγουμε την ε.Κ. (επί κορωνοϊού εποχή).

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)