Χθες άκουσα σωρεία ανοησιών (σύμφωνα πάντα με τον δικό μου τρόπο σκέψης – συνεπώς η άποψις είναι υποκειμενική) και κυριολεκτικά συνειδητοποίησα ότι έχασα την μισή μου ημέρα αντιπαλεύοντας με νοητικά επιχειρήματα άμυνας …και προσπαθώντας να ανακτήσω την αγωνιστική μου διάθεση και να ανακάμψω από την σκυθρωπή και βλακώδη αντιμετώπιση της ζωής. Ενθυμούμενος λοιπόν το βαρόμετρο αισιοδοξίας – απαισιοδοξίας του Ινστιτούτου Gallup μάθετε πως το 2006 (χρονιά μακράν της κρίσης) οι Έλληνες ήταν ο πιο …απαισιόδοξος λαός του Πλανήτη, ακόμα πιο απαισιόδοξοι και από τους …Ιρακινούς! (Παρεμπιπτόντως ο πλέον αισιόδοξος λαός ήταν και είναι ακόμα οι …Βιετναμέζοι και μάθετε λίγο περισσότερα για την πορεία αυτής της χώρας). Είμαι σίγουρος ότι αυτό προκάλεσε την “κρίση”, η οποία δεν είναι οικονομική, αλλά “στάση ζωής” (η απαισιοδοξία σε αδρανοποιεί και αποβλακώνει και συνεπώς μιζερεύεις και …φτωχαίνεις) και μάλλον θα μείνει για πολλά χρόνια, διότι “αρέσει”… “Αχ τι ωραία, θα γυρίσουμε στη δεκαετία του 50, θα γίνουμε Βουλγαρία (αλήθεια τι φταίει αυτή η χώρα;), θα μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, κλάμα Ξανθόπουλος style” κλπ κλπ κλπ…
Ωραία λοιπόν, εάν αυτό συμβαίνει παρακαλώ ξεχάστε με! Εδώ έχουμε διάθεση για ζωή, για αγώνα, μάχες, ένταση, μας αρέσει ο Πνευματικός αλλά και ο υλικός πλούτος, μας αρέσει η Αισθητική και την “φτώχεια “ δεν την θεωρούμε αρετή… (προσέξτε δεν μίλησα για εγκράτεια, μέτρο και συνειδητές φιλοσοφημένες επιλογές)…
Ανοίγω υποκατάστημα στο …Βιετνάμ!
Μετάφραση του τίτλου, ο οποίος είναι στα Βιετναμέζικα: Please let the sun clear the mind…
Αφήστε τον Ήλιο να καθαρίσει το μυαλό…
