Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Το Μετέωρο Βήμα της… Κεντρο-αριστεράς

Παρακολουθώ με μεγάλη απορία ομολογουμένως, αυτήν την κίνηση ανασύνθεσης της λεγόμενης “κεντρο-αριστεράς”. Βέβαια τι σημαίνει αυτός ο ορισμός ακριβώς εμένα μου είναι ανεξήγητο. Αλλά η απορία μου δεν έγκειται σε τούτο.
 
Αναρωτιέμαι πως τόσοι άνθρωποι με πολλά χρόνια στην πολιτική και με θέσεις εξουσίας στο παρελθόν δεν έχουν αντιληφθεί (;) μία Ελληνική ιδιαιτερότητα, συνάμα και πραγματικότητα:
 
Στην Ελλάδα δεν είναι ούτε οι σχηματισμοί ούτε οι ιδεολογίες οι φορείς της πολιτικής, αλλά τα πρόσωπα! Προσέξτε από την αρχαιότητα έως σήμερα πως διαμορφώνονται τα πολιτικά ζητήματα.
 
Πάντα εμφανιζόταν ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτως ικανοτήτων ή ιδεολογίας, ο οποίος στην ουσία ξεσήκωνε τα πλήθη προς μία κατεύθυνση. Απλώς επέλεγε τον ευνοϊκότερο (για τον ίδιο) συσχετισμό, ακόμα και εάν δεν τον πίστευε καθόλου• μπορεί και να τον πίστευε αλλά αυτό είναι θέμα ήθους.
 
Και για να μην ταξιδεύω πολύ μακριά χρονικά θα παραμείνω στα χρόνια μετά την χούντα. Δεν υπήρχε θέμα ιδεολογίας υπήρχε θέμα αρχηγού. Και πάντα θα δείτε πως το πρόσωπο κέρδιζε και κερδίζει μέχρι και σήμερα τις εκλογές.
 
Ακόμα και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, οι οποίοι εμφανίζονται καταφέρνουν με όποια μπούρδα να δημιουργούν “κίνημα”… Εάν μάλιστα καταδικαστούν η μπούρδα τους πιστοποιείται!
 
Επί πλέον στην Ελλάδα επικρατεί η “κληρονομική δημοκρατία”.
 
Εάν το επώνυμό σου προέρχεται από μία οικογένεια οι πιθανότητες επιλογής σου είναι πολύ υψηλές ακόμα και εάν δεν αξίζεις και πολλά πράγματα (ή και τίποτα).
 
Αυτό εξηγεί και την σύγχυση κάποιων αγνών ανθρώπων, οι οποίοι δεν κατανοούν πως είναι δυνατόν μία “αριστερά” να είναι “δεξιά” και το αντίστροφο. Είναι καθαρά θέμα αρχηγού και γοητείας του προς το κοινό.
 
Δεν θα ήθελα να υπεισέλθω σε γνωστές προσωπικότητες της πολιτικής των τελευταίων ετών από το 1974 και εντεύθεν. Τους/τις γνωρίζετε. Πάντα ίσχυε και ισχύει το προηγούμενο, αναλογιστείτε!
 
Τώρα ξαφνικά άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να έχουν και ικανότητες (ή να μην έχουν) έθεσαν υποψηφιότητα για αυτό τη τεχνητό κατασκεύασμα στο οποίο έδωσαν και το παραπάνω όνομα, το οποίο υποθέτω και πιστεύουν.
 
Δεν έχουν όμως την αύρα, την οποία απαιτεί το εκλογικό σώμα για να τους επιλέξει – εκλέξει. Και τονίζω, χωρίς να γνωρίζω κανέναν προσωπικά πως ανεξαρτήτως ικανοτήτων εάν δεν διαθέτεις αυτό το “κάτι” δεν πρόκειται…
 
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί, οι οποίοι το έχουν το “κάτι” και το οποίο είναι ανεξάρτητο της ουσιαστικής ή μη προσφοράς στον τόπο. Και εάν οι αντίπαλοί τους δεν το έχουν, δεν ανησυχούν καθόλου! Αντιθέτως!
 
Και όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ονόμασε την δραματική ταινία του “Το μετέωρο βήμα του πελαργού” τιτλοφορώ το άρθρο μου ποιητική αδεία “ Το μετέωρο βήμα της… κεντρο-αριστεράς”, διότι και εδώ περί… δράματος πρόκειται!
Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)