Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ο Αντισυνταγματάρχης Δημ. Ιωάννου ή Αλλιώς ο Ηγέτης και ο Φόβος

Αντιγράφω από το βιβλίο του Ευάγγελου Α. Παπαστράτου (ναι του ιδρυτή της ομώνυμης γνωστής καπνοβιομηχανίας) με τον τίτλο “Η Δουλειά κι ο Κόπος της”, εκδόσεως 1964. Για να σας κατατοπίσω ο Ευάγγελος μαζί με τα δύο ακόμα αδέλφια του (πλην ενός) με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων το 1912 επιστρατεύτηκε ως τραυματιοφορέας στο 13ο χειρουργείο και αμέσως έφυγε με τη μονάδα του μέσω Αγρινίου και Κραβασαρά (Αμφιλοχίας) προς Άρτα, όπου και στρατοπέδευσαν στο φημισμένο γεφύρι της.

Αντιγράφω παραλείποντας ό,τι δεν προσθέτει στην περιγραφή για συντομία διατηρώντας ακριβώς το κείμενο:

“Εκεί, πριν περάσουν πολλές μέρες, έζησα μια από τις ζωηρότερες πολεμικές μου συγκινήσεις. Όταν άρχισαν οι αψιμαχίες με τους Τούρκους στο Γρίμποβο, που βρισκόταν ψηλότερα, δημιουργήθηκε ένα βράδι, από κάποια παρεξήγηση, πανικός σ΄ ένα λόχο, κι ο λόχος διαλύθηκε. Μερικοί φαντάροι φυγάδες έφτασαν τη νύχτα στο χειρουργείο μας, και για να δικαιολογήσουν τη φυγή τους παρέστησαν πως η κατάσταση στο μέτωπο ήταν απελπιστική.”

Ο έφεδρος γιατρός πανικοβλήθηκε και αυτός και χωρίς να λάβει κάποια διαταγή μεταδόθηκε ο πανικός και φοβερός πυρετός υποχώρησης απλώθηκε στη μονάδα. Τότε προτού προλάβουν να φορτώσουν τα αντίσκηνα και τα εφόδια εμφανίστηκε ο αντισυνταγματάρχης  Δημ. Ιωάννου, επιτελάρχης της Στρατιάς Ηπείρου. Μόλις είδε την κατάσταση ξέσπασε οργισμένος στον διευθυντή του χειρουργείου, οπότε και αυτός ομολόγησε πως δεν είχε λάβει καμία διαταγή υποχώρησης, αλλά φοβόταν μην πλακώσουν οι Τούρκοι…

Και συνεχίζει ο Παπαστράτος:

“-Ο άλλος (εννοεί τον Ιωάννου) δεν τον άφησε να τελειώσει: Θα μείνετε ΑΥΤΟΥ που βρίσκεστε! Πρόσταξε αγριεμένος ο Ιωάννου! Κι αν φανούν οι Τούρκοι θ΄ αντισταθείτε και θα τους χτυπήσετε με ό,τι μέσα έχετε στη διάθεσή σας. Αυτό σας το διατάζω εγώ.

Η κατάσταση άλλαξε μονομιάς, με την παρέμβαση του γενναίου Ιωάννου. Συνήλθαμε τότε όλοι κι είδα τότε εκεί για πρώτη φορά με τα μάτια μου τι επίδραση μπορεί ν΄ασκήσει στον πόλεμο ένας αληθινός ηγέτης, την ώρα που το ηθικό των στρατιωτών του κλονίζεται…

Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται, σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ποιότητα εκείνου ή εκείνων που βρίσκονται επικεφαλής, και ξέρουν ή είναι άξιοι να επιβάλλονται!”

Χρειάζεται να προσθέσω κάτι; Ίσως το μόνο πως εκείνοι ήταν νικηφόροι πόλεμοι με ηγέτες όπως ο Ιωάννου με την τραχιά του γλώσσα.

Συγκρίνετε τώρα την κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας (μνημόνια, φόβοι, παραισθήσεις, μίση) και… άσε καλύτερα.

Γειά σου Λεβέντη Ιωάννου, όπου και εάν ευρίσκεσαι τώρα!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)