Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Φτώχεια και Ακρίβεια

Δεν έχει γίνει αντιληπτό νομίζω πως η ακρίβεια είναι απόρροια της φτώχειας και όχι το αντίστροφο. Η φτώχεια αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται με ένα μόνο αντίδοτο: με το να πλουτίσεις! Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς διαχείριση της φτώχειας, κάτι, το οποίο συνειδητά έχουν επιλέξει οι εκάστοτε κυβερνήσεις να προωθούν (ειδικά μετά τα μνημόνια).

Και τούτο, ώστε να πλουτίζουν υπέρμετρα όσο το δυνατόν λιγότεροι (όσες και όσοι έχουν ξεπεράσει κάποιον πήχη, όποιον πήχη) ενώ οι υπόλοιποι να αγκομαχούν να επιβιώσουν είτε ως οικογένειες είτε ως επιχειρήσεις. Σε τούτο πρόθυμος (και ανέλπιστος) αρωγός και η κοινωνία, η οποία έχει μία εγγενή αντιπάθεια στον πλούσιο (και αυτό ίσως λόγω της προκλητικότητας και των μεθόδων πλουτισμού πολλών, αλλά δεν εξηγεί την λατρεία της στο χρήμα). Μάλλον είναι πως πολλοί θα ήθελαν να είναι στη θέση των πλουσίων.

Τα “εργαλεία” επίτευξης του στόχου της μόνιμης φτώχειας είναι:

  1. Να στρέφεις τους πολίτες συνεχώς εναντίον μεταξύ τους παντοιοτρόπως.
  2. Η τιμωρία της μη επιτυχίας (δεν γράφω αποτυχίας, διότι ΔΕΝ υφίσταται αυτή ως έννοια) και η μη δυνατότητα επανέναρξης της δραστηριότητας. Κοινώς εγκλωβισμός.
  3. Οι ρυθμιστικές (δήθεν) παρεμβάσεις με προγράμματα τύπου “Ανακαινίζω”, “Σπίτι Ι & ΙΙ” και ό,τι άλλο αυτού του τύπου. Το χαρακτηριστικό όλων αυτών (προσέξτε το διότι αποτελεί κριτήριο) είναι πως απευθύνονται στην εσωτερική αγορά και διευκολύνουν ( ; ) τη μεταφορά χρήματος από τον έναν στον άλλο και όχι στη δημιουργία νέου πλούτου.

Επειδή δεν γράφω πραγματεία αναφέρω μόνο μερικά. Αλλά η ουσία παραμένει και εδραιώνεται ως νοοτροπία και όσο αυτή εγκαθίσταται στο μυαλό περισσοτέρων τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως θα επιδεινώνεται και θα ενισχύεται… και ακόμα περισσότερη φτώχεια.

Α! Και κάτι διευκρινιστικό όσον αφορά τον πήχη. Μέχρι ενός οικονομικού ορίου δέχεται κανείς πυρά. Το ανεκτό ας υποθέσουμε όριο είναι 80-120.000 ευρώ ετησίως. Ας πούμε. Από εκεί και πέρα οι αντιδράσεις είναι σφοδρότατες προκειμένου να εμποδιστεί η αύξηση της οικονομικής σου κατάστασης. Μόλις όμως ξεπεράσεις ένα όριο (να ο πήχης) οι αντιδράσεις μετατρέπονται αυτομάτως σε… θαυμασμό και δουλοπρέπεια.

Να γιατί δεν πλουτίζεις.

Σχόλιο: Σημειώνω πως τα αδιανόητα υψηλά ενοίκια είναι συνέπεια των προηγουμένων και όχι λόγω των… κλειστών κατοικιών. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται για τον μοναδικό τρόπο ενίσχυσης του εισοδήματος των ιδιοκτητών τους και δεν αναφέρομαι στα ιδιαίτερα και πολύ ακριβά ακίνητα. Αλλά από πού εισπράττονται αυτά; Από τους άλλους άτυχους ομοίους τους. Και όλοι μαζί φτωχαίνουν!

Ισχύει και στα τουριστικά ακίνητα και την παράλογη αύξηση του κόστους διακοπών.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)