Τα αγαπημένα μου! Χαίρομαι όταν περπατώ με πέδιλα στους αγρούς και τα αγκάθια τους με τσιμπάνε. Βέβαια κακώς κάνω, διότι υπάρχουν και οχίτσες, οι οποίες επίσης τσιμπάνε ενώ χύνουν ΚΑΙ δηλητήριο.
Το τσίμπημα των αγκαθιών όμως δεν είναι τόσο κακό. Σου θυμίζει πως δεν πρέπει να περπατάς γυμνός στ΄ αγκάθια. Με πέδιλα όμως;
Όταν φοράς μπότες, το συνηθίζω το καλοκαίρι για λόγους ασφαλείας, δεν πολυ-προσέχεις τα αγκάθια. Τα πατάς και τα καταστρέφεις. Και όχι μόνον αυτό, είσαι περισσότερο απρόσεκτος, αφού δεν υπολογίζεις τίποτα, ενώ και τα πόδια σου καίγονται από τη ζέστη. Με γυμνά πόδια από την άλλη πλευρά “πού πας ξυπόλυτος στ΄ αγκάθια”; Unwise (ασύνετα), όπως θα έλεγε και ο James Bond. Με τα πέδιλα όμως ΚΑΙ δεν τα πατάς αλλά ΚΑΙ προσέχεις και πού πατάς, διότι ο κίνδυνος να σε τρυπήσουν παραμένει, χωρίς να τραυματίζονται οι πατούσες σου αλλά και τα πόδια σου παραμένουν δροσερά.
Συμπέρασμα: στις δυσκολίες (κοινώς το να περπατήσεις στα αγκάθια) φέρσου έξυπνα. Μη χαλυβδώνεσαι (μπότες) ούτε να κάνεις τον ήρωα (γυμνά πόδια).
Υπάρχουν και τα πέδιλα!
#e_dimarchos
