Προχθές (δηλαδή… συνέχεια) ήμουν στο Κιάτο. Στο νέο λιμάνι του είναι αγκυροβολημένο ένα “περίεργο” σκαρί. Ξύλινο, μισο-κατεστραμμένο αλλά επιπλέον (δηλ. επιπλέει). Κάποια στιγμή σκέφτηκα μήπως είναι το γνωστό “Βαπόρι από την Περσία, το οποίο πιάστηκε στην Κορινθία”, αλλά και πάλι μου φαίνεται πως όχι. 11 τόνοι εκεί μέσα σαν πολλοί θα ήταν, αλλά δεν είμαι και ναυπηγός να γνωρίζω.
Τέλος πάντων δεν είναι το θέμα μου αυτό. Παρατηρούσα με προσοχή το “σκαρί” του και με άφησε κατάπληκτο το γεγονός ή τουλάχιστον τότε το συνειδητοποίησα πόσο λίγο χωρίζει την επίπλευση από την καταβύθιση. Μόλις λίγα εκατοστά ξύλου. Και μάλιστα λωρίδων ξύλου, οι οποίες πρέπει και να είναι και πολύ καλά μεταξύ τους “δεμένες”.
Ένα σχεδόν τίποτα και όμως σχεδόν τα πάντα!
Θυμάμαι παλιότερα κατοικούσα σε ένα σπίτι, το οποίο το χώριζε μόλις ένας τοίχος 15-20 εκατοστών από μία στέγη απόρων. Και πάντα γνώριζα αλλά και πάντα θυμόμουν πως η ευδαιμονία από την απόλυτη ένδεια απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Και πως είναι και πολύ εύκολα αναστρέψιμα αυτά τα εκατοστά να περάσεις από την μία πλευρά στην άλλη. Και το γνωρίζω πολύ καλά και ο ίδιος αυτό. Η πόρτα διαφέρει.
Αλλά για το “σκαρί ” μας αυτό έχει μία άλλη σημασία. Αναλογιστείτε πως αυτός είναι ο χαρακτήρας σας. Αυτή είναι η δομημένη προσωπικότητά σας. Σανίδα, σανίδα καμπυλωμένη, στριμωγμένη η μία με την άλλη, αλλά όλες μαζί τελικά σας επιτρέπουν να επιπλέετε.
Μία να σπάσει ή να ξεσκαρτάρει μπορεί να σας στείλει στον βυθό. Όσες είναι ψηλότερα από την ίσαλο γραμμή όμως δεν έχουν τόση σημασία. Τουλάχιστον φαίνονται και επιδιορθώνονται και σχετικά εύκολα. Όσες όμως είναι κάτω από το νερό (δηλαδή οι σανίδες δομής του πραγματικού σας εαυτού, και του ασυνειδήτου) εάν υποστούν οποιαδήποτε βλάβη μπορεί άμεσα να σας στείλουν στον βυθό.
Μία σανίδα αρκεί. Ένας αδύναμος πυλώνας της προσωπικότητας, ένα καρφί να φύγει, ένα μικρό τμήμα μα σπάσει και… μπλουμ! Από την ώρα που επιπλέεις έχεις πιθανότητες να λάμψεις πάλι. Διότι αυτό το ξύλινο καράβι μπορεί (με κόστος μεν, αλλά δύναται) να επανεύρη την αρχική και ακόμα μεγαλύτερη αίγλη του.
Εάν όμως μία κρίσιμη σανίδα του φύγει τότε θα είναι στο βυθό σαν ένα ναυάγιο της ζωής. Θα παραμένει σκαρί, αλλά ναυαγισμένο και αδύνατον να μετακινηθεί. Βέβαια και εδώ καμία φορά μπορεί να ανελκυθεί και να επανέλθει.
Συμπεράσματα:
Το σκαρί δεν κινδυνεύει από όλες τις σανίδες του. Μπορεί να είναι φτωχό, μπορεί να είναι κατεστραμμένο, αλλά όταν επιπλέει δεν γνωρίζετε μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Από εκείνες τις σανίδες όμως, οι οποίες είναι μέσα στο νερό κινδυνεύει να βυθιστεί. Και επιδιορθώνονται και πολύ δυσκολότερα.
Και κάτι ακόμα:
Και τσακισμένο ένα σκαρί να είναι μην το φοβάστε. Έχει τη χάρη και την ομορφιά του. Το λαμπερό με έτοιμες τις σανίδες να σπάσουν από κάτω του όμως δεν αξίζει μια πεντάρα. Και είναι θέμα χρόνου να βρεθεί στο βυθό… Πιο μακριά θα πάνε πάντως τα λαμπερά και γερά.
Και οι σανίδες, οι κάτω από την επιφάνεια λέγονται και κάπως αλλιώς:
Πυλώνες της ζωής.
