Ως …άγνωστον η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ. Γενικά μου αρέσουν κάποιες πόλεις ιδιαιτέρως. Ωστόσο η Αθήνα ασχέτως των πραγματικών συνθηκών έχει έναν μοναδικό αέρα…
Κάποιες σκέψεις από αυτήν την τελευταία επίσκεψη:
- Συνάντησα ανθρώπους με μεγάλες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα στο παρελθόν, οι οποίες /οι εξακολουθούν να παραμένουν στο …παρελθόν! Οι συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην (όχι κατ’ ανάγκη προς το χειρότερο σε πολλά), ωστόσο αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί.
- Μία τεράστια εμμονή στο …χρήμα και με στο προηγούμενοι life-style. Πάρα πολλά μπορούν να γίνουν και χωρίς χρήματα. Η εκκίνησις πολλές φορές δεν χρειάζεται καθόλου χρήματα.
- Υπάρχει μία αντίληψη ότι όλα συμβαίνουν από κάπου “έξω” και μόλις αυτό το “έξω” σταματήσει να επιδρά θα επανέλθουμε στο (κατά την άποψή τους) ονειρεμένο παρελθόν…
- Σε συνέχεια με το προηγούμενο επίσης, μία αδυναμία αντίληψης ότι οι καταστάσεις είναι τέτοιας υφής, ώστε να μην έχουμε κάποια δυνατότητα είτε εξήγησης είτε επηρεασμού, παρά μόνο αντίδρασης. Αυτό συμβαίνει, τέλος! Πως θα το αντιμετωπίσω είναι το ζητούμενο… τίποτα άλλο…
- Ενώ η κυκλοφορία ήταν ισχνή, το ποσοστό των πολύ ακριβών αυτοκινήτων σημαντικά αυξημένο. Ωραία δεν γνωρίζω τον λόγο, ούτε έχει κάποια επιστημονική βάση ή εξήγηση αυτό, το οποίο θα αναφέρω. Πιστεύω μόνο πως οι δραστήριοι άνθρωποι κινούνται εξαιρετικά έντονα ΤΩΡΑ και φυσικά κερδίζουν σπουδαίο έδαφος (και χρήματα) τη στιγμή κατά την οποία άλλοι …”περιμένουν να γίνει …κάτι και δεν κάνουν τίποτα”. Μόλις έλθει η στιγμή, όπου θα “ξυπνήσουν “ από το λήθαργο της αδράνειας και της μοιρολατρίας θα είναι πολύ αργά ή πολύ δύσκολο να καλύψουν το έδαφος με το κόστος, τον χρόνο και την προσπάθεια του σήμερα… (Αναφέρομαι κυρίως –αν και όχι αποκλειστικά- στον επιχειρηματικό τομέα).
- Σκέψεις και σχέδια πολλά. Αλλά λείπει το…DO IT!
- Η δραστηριότητα μου στην Αθήνα είναι στην Κηφισιά. Παρατηρώντας το επίπεδο των ημιτελών κατασκευών σε μία ακριβή περιοχή είδα πράγματα όχι ωραία… Δεν μου ήταν άγνωστη η μάλλον κακή ποιότητα κατασκευών στην Αθήνα… Το επιβεβαίωσα άλλη μία φορά…
- Το ξενοδοχείο στο οποίο έμεινα είναι μίας πολύ γνωστής Ελληνικής φίρμας και ενώ ευρίσκεται σε “περίεργη” τοποθεσία (στην Κηφισιά) και χωρίς αρχιτεκτονικά να διαφέρει από μία αστική πολυκατοικία ήταν πολύ ζωντανό και σαφώς σε …λειτουργία. Ποιοτικά εξαίρετο. Το αναφέρω όμως για δύο σπουδαίους κατά την άποψή μου λόγους:
– Location – Location – Location: το γνωστό ρητό. Ε, λοιπόν εδώ ΔΕΝ ισχύει, όπως δεν ισχύουν (τουλάχιστον πάντα) και πάρα πολλές άλλες ανοσίες του τύπου “χωρίς κεφάλαιο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα” και τώρα αναφέρομαι σε …ξενοδοχείο με μία μάλλον δύσκολη πρόσβαση και χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο σαν αρχιτεκτονική ή σαν περιοχή με ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον.
– Το ξενοδοχείο λειτουργεί και ως …εμπορικό κατάστημα της φίρμας στην οποία ανήκει. Αυτό αφορά εξ’ ολοκλήρου την επίπλωση και τον εξοπλισμό του. Παρεμπιπτόντως το μπουρνούζι του μπάνιου κοστίζει …60 ευρώ (όχι δεν το αγόρασα) αλλά οι παντόφλες 3,5 ευρώ (ούτε και αυτές τις αγόρασα)! Δύο σε ένα λοιπόν και το ξενοδοχείο γεμάτο!
-Μία σημείωση για τα προηγούμενα: Δεν έχει ξεχάσει ότι πρωτίστως ΕΙΝΑΙ ξενοδοχείο, συνεπώς η καθαριότητα και ότι άλλο οφείλει να παρέχει είναι δεδομένο.
Αυτό ως μία παρατήρηση σχετικά με την σωστή επιχείρηση… - Τέλος, προσοχή στην …(Αθηναϊκή) βιτρίνα…
