Γνωρίζετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός λαϊκιστή; Τα υπενθυμίζω αν και τα έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν.
Ο ίδιος κατ΄ αρχάς είναι ακραία μισάνθρωπος και εντελώς άρρωστος από ψυχιατρικής απόψεως. Υποστηρίζεται από τα λαϊκά στρώματα, τα οποία τον ανεβάζουν στην εξουσία, προκειμένου αυτός να τα ξετινάξει! Αλλά πάντα οι φτωχοί και κατατρεγμένοι από τον λαιμό τους πιάνονται και γι΄ αυτό επιλέγουν πολύ συχνά με κριτήρια μίσους και όχι ευημερίας. Και το ωραίο είναι πως δε διδάσκονται εάν προηγουμένως δεν καταστραφούν. Αλλά τότε είναι αργά.
Και βεβαίως ο λαϊκιστής επιδιώκει όσο το δυνατόν περισσότερο αμόρφωτους πολίτες και φτωχούς (εννοείται), ώστε να μην κινδυνεύσει ποτέ η εξουσία του. Πώς μου ήρθαν όλα αυτά τώρα; Περπατώντας και παρατηρώντας πολύ προσεκτικά γύρω μου εισπράττω αυτή την αίσθηση της φτώχειας. Και έχει όνομα και επώνυμο και αυτό στη σύγχρονη εποχή. Και θυμήθηκα πως το φαινόμενο δεν είναι νέο.
Υπήρχε κάποιος Αθηναίος με το όνομα Αριστίωνας (κρίμα το όνομα), ο οποίος ήταν ακριβώς αυτό, το οποίο περιέγραψα προηγουμένως. Ένας τύραννος, ο οποίος δε σεβάστηκε τίποτα. Ο Αριστίων έπεισε τους Αθηναίους πως ο Μιθριδάτης (έτερον μπουμπούκιον δολιότητας και παλιανθρωπιάς), του οποίου ήταν πρεσβευτής (και είχε αποσπάσει χρήματα από αυτόν ή έχοντας υφαρπάξει το ταμείο της Δήλου) ήταν ισχυρότερος και πολύ καλύτερος από τους Ρωμαίους. Τα λαϊκά στρώματα και όσοι προκαλούσαν ταραχές («ανέπεισε δε ου πάντας, αλλ’ όσον δήμος ην και δήμου το ταραχώδες») ο Παυσανίας το γράφει για να μη νομίζετε πως το σκέφτηκα ο ίδιος πείστηκαν. Αλλά βέβαια οι περισσότερο ρεαλιστές δεν πείστηκαν, ωστόσο οι πρώτοι ήταν περισσότεροι.
Το ό,τι στη δεδομένη στιγμή οι επιλογές (Ρωμαίοι ή Πάρθοι) δεν αξιολογούνται ως οι καλύτερες, διότι η ελευθερία και ανεξαρτησία αποτελούν το ιδανικό, αλλά και ούτε κατ΄ ανάγκην οι ρεαλιστές ήταν καλύτεροι άνθρωποι δε σημαίνει πως αναιρείται το κριτήριο της ορθότητας.
Τελικά μετά από μία αφάνταστα σκληρή τυραννία (σύμφωνα με τον Πλούταρχο) απίστευτης πείνας ηττήθηκε ο φρενοβλαβής Αριστίων από το Ρωμαίο Σύλλα, αφού προηγουμένως έκαψε το Ωδείο για να μην χρησιμοποιηθούν τα υλικά του για πολιορκητικές μηχανές. Τούτο διότι οχυρώθηκε στην Ακρόπολη. Ωστόσο αν και άντεξε σε πολλά η δίψα φαίνεται πως τον κατέβαλε· και το ωραίο είναι πως, σύμφωνα με τον Πλούταρχο πάντα, μόλις παραδόθηκε μία σφοδρή νεροποντή ξέσπασε γεμίζοντας τις δεξαμενές του Ιερού Βράχου! Χα! Πάντα οι λαϊκιστές είναι φορείς τεράστιας κακοτυχίας, η οποία ξεσπά αφού προηγουμένως πάρουν στο λαιμό τους όλους τους υπολοίπους!
Μετά από αυτά τα γεγονότα άνοιξε ο δρόμος για την εδραίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Ούτε βαλτός να ήταν, διότι ποτέ οι λαϊκιστές δεν υπακούουν σε κανέναν άλλον παρά μόνον στα άθλια συστατικά της ανύπαρκτης και αρρωστημένης προσωπικότητας τους. Και τελικά κερδίζει ακριβώς το αντίθετο.
