Χθες έγραφα για όνειρα. Και κάθε ημέρα σκέφτομαι για χαμένα ή καλύτερα ανύπαρκτα όνειρα. Μία ολόκληρη γενιά μηχανικών στην Ελλάδα, κυρίως νέων, ασχολείται με ένα θέμα για το οποίο με ένα σεμινάριο δύο- τριών μηνών στην πολεοδομική νομοθεσία θα μπορούσε να το κάνει ο οποιοσδήποτε.
Κι όμως ο νέος μηχανικός στην Ελλάδα ολόκληρη τη δημιουργικότητά του την κατευθύνει στο εάν υπάρχει μία “παράνομη” χτιστή ψησταριά στον ανοικτό εξώστη και πως θα την δηλώσει.
Μην γελάτε. Πρώτα η ρύθμιση των ημι- υπαιθρίων χώρων, μετά των αυθαιρέτων και εάν κάποιος μετέτρεψε το υπόγειο σε κατοικία για να τακτοποιήσει τα παιδιά του και σωρεία ανάλογων παραδειγμάτων.
Μία συνολική αποτυχία, διότι τα αυθαίρετα ΕΙΝΑΙ μία μνημειώδης πολιτική και κοινωνική αποτυχία καταστρέφει και μετατρέπει ΚΑΙ μία γενιά μηχανικών σε διεκπεραιωτές εγγράφων. Διότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μαζί με τα… “κουφώματα”, όπως έγραψα πριν από λίγο καιρό οδηγούν τον παλμό των εξελίξεων σε ένα κράτος, το οποίο οραματίζεται την… Τουρκοκρατία. Διότι η πολιτική και κοινωνική σκέψη σήμερα στην Ελλάδα είναι πολύ κατώτερη εκείνης της εποχής, η οποία αν μη τι άλλο είχε το ισχυρότατο όραμα (όνειρο) της απελευθέρωσης από τον Τουρκικό ζυγό.
Τώρα τι;
Ωστόσο επειδή χθες… κοιμήθηκα, ονειρεύτηκα τη θέσπιση πανελληνίων βραβείων με πολύ υψηλό χρηματικό έπαθλο σε όλους τους επιστημονικούς τομείς. Χθες έγραψα για την σύνδεση της Κρήτης με την Αττική οδικώς. Ακούγεται παράλογο. Αλλά με 100,000 ευρώ βραβείο και πρόσκληση- πρόκληση σε κάθε έναν μηχανικό να ΣΚΕΦΤΕΙ είναι αδύνατον να μην εμφανισθούν ιδέες, οι οποίες θα είναι πολύ υψηλής αξίας και εφαρμογής. Και ας μην γίνει ποτέ η σύνδεση της Κρήτης με την ηπειρωτική Ελλάδα οδικώς. Αυτό είναι το κίνητρο ή ερέθισμα.
Το ίδιο σε κάθε επιστημονικό τομέα. Στην ιατρική, την τεχνολογία, την επιστήμη. Ωραία κάθεσαι και μετράς τα εκατοστά απόκλισης σαν μηχανικός και συγκεντρώνεις χαρτιά, τα οποία δεν έχεις ξαναδεί ποτέ στις σπουδές σου για να “τακτοποιήσεις” τα 5 ή 550 τμ περισσότερα από την άδεια και να επιβιώσεις. Τουλάχιστον ΖΗΣΕ με ένα όνειρο και θέσε σε λειτουργία και τους δημιουργικούς μηχανισμούς σου.
Έχω τόσα πολλά παραδείγματα να αναφέρω διεθνώς με αυτού του είδους τακτικές. Αλλά εδώ πλέον το όνειρο θα είναι το κοινωνικό (χα!) επίδομα αθλιότητας και το κοινωνικό (πάλι χα!) παντοπωλείο. Και φυσικά και η δουλοπαροικία στο εξωτερικό.
Η αποθέωση της φτώχειας και της μιζέριας.
Και από το όνειρο ξυπνάς στον εφιάλτη και ξεκινάς την ημέρα με “καληνύχτα Ελλάς” και όχι καλημέρα.
