Η Καθημερινή δημοσίευσε ένα φωτογραφικό οδοιπορικό από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία (στα σχόλια ο σύνδεσμος) με τις καταστροφικές συνέπειες της κακοκαιρίας, τις οποίες κατέγραψε με τον φωτογραφικό του φακό ο φωτορεπόρτερ Αλέξανδρος Αβραμίδης για λογαριασμό του πρακτορείου Reuters.
Κάποια φίλη μου, μου ζήτησε να της εξηγήσω, εάν είναι δυνατόν βλέποντας μόνο τη φωτογραφία, την αιτία κατάρρευσης του τοίχου αυτού.
Αρχικά να σημειώσω πως τον τρόπο δόμησης στον Θεσσαλικό κάμπο τον γνωρίζω πολύ καλά. Η συντριπτική πλειοψηφία των κτισμάτων του κάμπου είναι ισόγεια κτιστά και με κεραμοσκεπή. Όταν γράφω κτιστά εννοώ χωρίς φέροντα οργανισμό με σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα (κοινώς μπετόν αρμέ).
Το συγκεκριμένο είναι χτιστό και όπως αντιλαμβάνομαι χωρίς καθόλου συνδετικό κονίαμα. Λάσπη είναι στην ουσία με κάποια ξύλινα σενάζ, όπως διακρίνονται και η ύπαρξη των οποίων κράτησε την υπόλοιπη τοιχοποιία.
Με την πλημμύρα το νερό πιθανότατα διάβρωσε το έδαφος ή τα όποια θεμέλια (δεν πιστεύω πως υπήρχαν ακριβώς θεμέλια) η ξερή λάσπη επανήλθε στην υγρή της μορφή και επειδή δεν υπήρχε κάτι άλλο να συγκρατήσει τον τοίχο αυτός κατέρρευσε. Στα αριστερά, όπως βλέπουμε την φωτογραφία φαίνονται κάτι σαν υποστυλώματα ή μήπως σωλήνες, τα οποία εάν στήριζαν –υποτίθεται- κάτι δεν άντεξαν.
Σημειώνω για πολλοστή φορά πως οι τοιχοποιίες αντέχουν τις πιέσεις (θλιπτικά φορτία) αλλά καθόλου τις εφελκυστικές τάσεις (ας το πούμε τραβήγματα).
Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ψέγουμε τους ανθρώπους ή τους μηχανικούς για αυτές τις κατασκευές. Θεωρώ πως ήταν το εφικτό από κάθε άποψη, κυρίως την δεκαετία του 80, όπου πολλά παραπήγματα αντικαταστάθηκαν με καλύτερα κτίσματα.
Αυτά τα ολίγα μπορώ να αναφέρω για τον άτυχο αυτόν τοίχο και τον ιδιοκτήτη του. Ένα τέλος και μία νέα αρχή (αναγκαστικά).
© Φωτογραφίας: Αλέξανδρος Αβραμίδης για λογαριασμό του πρακτορείου Reuters μέσω Καθημερινής (η τρίτη στη σειρά).
Ο σύνδεσμος του άρθρου:
