Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Στατική Αποκατάσταση Διατηρητέων

Η επιτομή. Πως το παλιό γίνεται καινούργιο και κυρίως πιο ασφαλές με σεβασμό στην παράδοση.

Σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία και πολύ ορθά κατά τη γνώμη μου, απαιτείται Αρχιτέκτονας Μηχανικός για την επίβλεψη και το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα. Πάντοτε ανάλογα με την Υπηρεσία που έχει ανακηρύξει το κτίριο ως διατηρητέο (είτε το Υπουργείο Πολιτισμού, είτε το Υπουργείο Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος), στην τελική διαμόρφωση ειδικά των όψεων (χρώματα, κορνίζες, αρχιτεκτονικά στοιχεία) απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας. Πολλές φορές ένα κτίριο διαμορφώνεται από Αρχιτέκτονες εσωτερικής διακόσμησης στο εσωτερικό του.

ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ

Ο τρόπος στην αντιμετώπιση αποκατάστασης ενός παλαιού κτιρίου, είτε διατηρητέου, είτε όχι πρέπει να είναι συνολικός, (αυτή γενικά είναι και η φιλοσοφία μου σε κάθε δραστηριότητα). Κάθε κτίριο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ειδικά ένα παλαιό κτίριο είναι ένας γερασμένος οργανισμός, (ζωντανός πάντως). Στόχος μας είναι να του παρατείνουμε τη ζωή και να το παραδώσουμε ασφαλές στις επόμενες γενιές. Αποτελεί ιστορία και όχι απλώς ένα κτίριο. Τα κτίρια μιλάνε. Νοιώθεις το σφυγμό τους και σου λένε πως νοιώθουν και αυτά.

Η στατική αποκατάσταση δεν είναι lifting. Είναι δομική παρέμβαση ουσίας προκειμένου το κτίριο να αποκτήσει σφρίγος και να ξαναζήσει δεύτερη νεότητα. Η λογική πάντα είναι να αποκαλύψουμε τον ουσιαστικό φέροντα οργανισμό του, τον σκελετό του, τον τρόπο που στέκεται και που αντιδρά όταν εξαναγκάζεται από έναν σεισμό σε κίνηση. Κατόπιν ενισχύουμε δραστικά τον σκελετό τοποθετώντας ένα περίβλημα ισχυρού και οπλισμένου κονιάματος (μανδύες) έως και τα θεμέλια. Εάν απαιτείται μπορεί να χρειασθεί και ένας επιπλέον βοηθητικός σκελετός προκειμένου να ανακουφίσει τούς παλαιούς τοίχους και να παραλάβει τα φορτία.

Το περιμετρικό σενάζ στη στέψη και η ενίσχυση ή αντικατάσταση της στέγης είναι εκ των ουκ άνευ. Η αξία του σενάζ είναι ανεκτίμητη. Όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα. Αυτό πρέπει να είναι σαφές. Στο νου μας έχουμε τη ροή των φορτίων από τη στέγη στο έδαφος και πως κατανέμεται στα συστατικά στοιχεία του κτιρίου.

Σε αυτό το νέο στατικό σύστημα μεταβιβάζουμε τα φορτία των δαπέδων. Συνήθως τα δάπεδα αποτελούνται από ξύλα (μαδέρια) μεγάλης αντοχής που αν δεν έχουν δεχθεί υγρασίες δεν έχουν χάσει τίποτα από την αρχική τους ικανότητα. Ενδελεχής έλεγχος, ενίσχυση και αντικατάσταση όσων είναι σάπια ή έχουν αρχίσει να σαπίζουν είναι το επόμενο βήμα.

Η συνέχεια ανήκει στον Αρχιτέκτονα, ο οποίος πλέον θα παραλάβει ένα έτοιμο και ασφαλές κτίριο προκειμένου να το επαναφέρει στην αρχική του ή την ανανεωμένη του μορφή.

Σύνηθες Σφάλμα:

Το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο είναι η αποσπασματική αντιμετώπιση. Το κτίριο πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά και με σεβασμό. Ενισχύσεις σε τμήματα του κτιρίου χωρίς πλάνο μπορεί να λειτουργήσουν αντίθετα απ’ ότι θέλουμε. Η ομοιογένεια είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Τολμώ να πω, πως είναι καλύτερα μία ομοιογενής και όχι τόσο καλή αντιμετώπιση, παρά μία εξαίρετη αλλά τμηματική προσέγγιση.

Στην ενότητα που ακολουθεί παρουσιάζεται μία σειρά φωτογραφιών διατηρητέων. Σε κάποια δείχνω πως ήταν πριν και πως έγινε μετά. Η δική μου συνεισφορά αφορά τη στατική αποκατάσταση όχι το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι της αρμοδιότητας του Αρχιτέκτονα.

Φωτογραφίες:

Επίσης σχετικά με την επενδυτική τους αξία:

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)