Χθες το βράδυ παρακολούθησα ένα εξαίρετο ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Γιάννη Τριτσιμπίδα με τίτλο: “ΒΙΕΤ ΚΩΣΤΑΣ – Υπηκοότης: Ακαθόριστος.”
Λοιπόν ένοιωσα ντροπή γιατί δεν εγνώριζα γι’ αυτόν τον άνθρωπο τον Κώστα Σαραντίδη/Nguyen Van Lap (τον Βιέτ Κώστα του εν λόγω ντοκυμανταίρ)… Φυσικά καθηλώθηκα και θαύμασα το ήθος αυτού του γνήσιου Έλληνα μαχητή, ο οποίος χωρίς υπερβολές ή ντροπή εξέθεσε στο κοινό την μυθιστορηματική ιστορία του, πέρα από εξιδανικεύσεις, εντυπωσιασμούς και επιτηδεύσεις…
Θαύμασα τον Κώστα Σαραντίδη, διότι θριάμβευσαι το ήθος του και δεν ενέδωσε στην εύκολη επιλογή ούτε της αθλιότητας ενός λεγεωνάριου, ούτε στα χρήματα…
Αντιθέτως υποστήριξε το “καλό” και δεν διολίσθησε στα θλιβερά μονοπάτια της εύκολης ζωής… Μέσα από την όμορφη “αγραμματοσύνη” του και τα συντακτικά του λάθη αποκαλύπτεται ένας γνήσιος εκφραστής της Ελληνικής ψυχής (πόσο θλιβερή η σύγκριση με όσους πούλησαν την ψυχή τους στο δολάριο και την ποταπότητα)…
Θα ήθελα πάρα πολλά να γράψω και μάλιστα τυγχάνει να έχω μελετήσει πολύ καλά την Ιστορία του Βιετνάμ και τις απαρχές του βελονισμού (και όχι μόνον) και θα ήθελα να σας επισημάνω πως ο Πολιτισμός του Βιετνάμ είναι ένας από τους αρχαιότερους και σημαντικότερους… Αλλά, για όλα αυτά άλλη φορά… (Μην ξεχνάτε πως η εμπλοκή μου με τις ανατολικές πολεμικές τέχνες δεν ήταν να λακτίσω ή να γρονθοκοπώ με… χάρη, αλλά να μην χρειαστεί ποτέ να φθάσω στο σημείο να το πράξω).
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε αυτό το ντοκυμανταίρ και να διαβάσετε για τον Κώστα Σαραντίδη/Nguyen Van Lap… Οφείλω να σεβαστώ τα δεδομένα του δημιουργού…
Ωστόσο θα ήθελα να εστιάσω λίγο την προσοχή μου στον “ανίκητο” (κυριολεκτικά) Στρατηγό Võ Nguyên Giáp (και το όνομά του ακόμα το προφέρω με ρίγος, ένας θρύλος για τον πατέρα μου, διότι ο Giáp, εκτός των άλλων ήταν πάρα πολύ μορφωμένος και καθηγητής της Ιστορίας).
Ο Giáp ήταν ανίκητος και συνέτριψε δύο αυτοκρατορίες – υπερδυνάμεις, συνδυάζοντας την τεράστια μόρφωσή του με τις στρατηγικές ικανότητες, τις οποίες ανέπτυξε μελετώντας εκτός των άλλων και την αρχαία Ελληνική ιστορία, την οποία εγνώριζε θαυμάσια). Διαβάστε τις τακτικές του και υποκλιθείτε…
Και τώρα το δηλητήριο μου:
Εάν νομίζετε πως χωρίς ήθος –πριν και πάνω απ’ όλα- και τεράστιες γνώσεις η Ελλάδα μπορεί να διέλθει τις συμπληγάδες είστε μακράν γελασμένοι… Οι γελοίες ασημαντότητες (οποιασδήποτε κοινωνικής θέσης και μόρφωσης) στερούμενες είτε του πρώτου και σημαντικότερου (ήθους) είτε του δευτέρου (μόρφωσης) μόνον καταστροφές μπορούν να παραγάγουν και μιζέρια και φτώχεια να ανα-παραγάγουν…
