Στον σύγχρονο κόσμο μας, όλα καταλήγουν – ή θα καταλήξουν – σε μία χωματερή ή σε ένα μουσείο. Περιστασιακά, αντικείμενα φτάνουν στο μουσείο μέσω της χωματερής. Η υπέροχη μελωδία, την οποία ακούτε είναι ένα από αυτά τα αντικείμενα. Με εξαίρεση δύο τραγούδια, τα οποία είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε έναν δίσκο 45 στροφών, το υπόλοιπο υλικό σε αυτό το δίσκο ήταν προορισμένο να παραμείνει στα σκουπίδια. Το 1971, έγιναν πολύ λίγα αντίγραφα σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών. Ένα από αυτά βρέθηκε ως εκ θαύματος τον Ιούλιο του 2010 σε μία χωματερή σκουπιδιών του Παρισιού.
Η μουσική αυτή συνοδεύει την κινηματογραφική ταινία “Le Mariage collectif” του Hervé Lamarre, ενώ υπεύθυνος του soundtrack ήταν ο Jean-Pierre Mirouze. Η ταινία ήταν μία αποτυχία και τελικά όλα πετάχτηκαν. Το “Sexopolis” τελικά έγινε το Άγιο Δισκοπότηρο για τους παγκόσμιους συλλέκτες κινηματογραφικής μουσικής.
Συμπέρασμα:
Μην πετάτε τις δημιουργίες σας στα σκουπίδια (πραγματικά και μεταφορικά). Κάποια στιγμή ίσως αποκαλυφθεί και αναγνωρισθεί το ταλέντο σας. Φυσικά για να πεταχτεί κάτι στα σκουπίδια πρέπει προηγουμένως να υπάρχει.
Δημιουργείστε λοιπόν!
