Σκέψεις de Profundis – εκ βαθέων
Όλα τα προηγούμενα πάρα πολύ δύσκολα μοναχικά χρόνια της αθλιότητας στην Ελλάδα, η οποία ονομάστηκε… “κρίση” (θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί εθνική απάτη) δυο ήταν (και είναι) τα… “αντικείμενα” αμύνης μου: το ένα ζωντανό και το άλλο ολοζώντανο! (Εξαιρώ προφανώς εδώ τους πάρα πολλούς γνωστούς και άγνωστους συνανθρώπους μου, οι οποίοι με κάθε τρόπο με υποστήριξαν όσο δεν μπορώ να περιγράψω και θα αναφερθώ την κατάλληλη στιγμή στο μέλλον σχετικά).
Το ζωντανό ήταν και είναι το ημι-άγριο γατί μου, το οποίο δεν πιάνεται από κανέναν άλλον. Είναι αυτό, το οποίο θα ονόμαζα prive-γατί! Άγριο, φοβισμένο, ορφανό από μάνα και πατέρα (ακριβολογώ, ασχέτως του μελό της υπόθεσης), το οποίο όμως κάθε πρωί από τα ξημερώματα στο παράθυρο της κουζίνας να μου χαϊδεύεται και να μου λέει… “νιάου”. Και επειδή τα γατιά φημίζονται για την αχαριστία και το συμφέρον τους, απλά σας αναφέρω πως ποτέ μα ποτέ δεν έδωσε προτεραιότητα στο φαγητό από τα χάδια. Όσο και εάν πεινούσε! Ούτε τώρα δίνει.
Το άλλο ήταν και είναι η κινηματογραφική μου μηχανή (με τα βιβλία μου). Όσο μόνος και να ένοιωθα, όσο απελπισμένος, όσο στενοχωρημένος έπαιρνα στα χέρια μου την κάμερα και γνώριζα πως δημιουργούσα· όμορφα ή άσχημα, -δεν έχει σημασία-, αλλά ο χρόνος δεν χανόταν στη δίνη της απογοήτευσης. Και εν τέλει εξαφανιζόταν και η όποια μηδενιστική σκέψη. Τώρα έχει συγκεντρωθεί ένα τεράστιο υλικό… “κρίσης” κάθε είδους από κινηματογραφικής απόψεως και ειλικρινά σκέφτομαι πως εάν δεν υπήρχε αυτή η αναγκαστική ευχέρεια του χρόνου όλο αυτό το υλικό, απλά δεν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ…
Απλά να θυμόμαστε και να αντιστεκόμαστε στα τερτίπια της ζωής. Παρεμπιπτόντως ποτέ μου δεν μου φεύγει από το μυαλό, πως κατά την περίοδο της πανάθλιας ναζιστικής κατοχής στην Γερμανία κ α ν έ ν α ς Δ Ε Ν έ γ ρ α ψ ε Τ Ι Π Ο Τ Α !!!
Κι από το ΜΗΔΕΝ λαμβάνεις μόνο μηδενικά!
Γι αυτό και αποφάσισα από την πρώτη στιγμή (άρχισα να γράφω με την… έναρξη της “κρίσης” στην Ελλάδα) πως αυτό ΔΕΝ πρόκειται να επιτρέψω να συμβεί ποτέ στον εαυτό μου!
Καλύτερα ελεύθερος νεκρός παρά σκλάβος σιωπηλός…
