Η ιστορία είναι διδακτική…
Σύμφωνα με τις διηγήσεις (ότι μπορώ να θυμηθώ δηλαδή από τον πατέρα μου), ο παππούς μου όταν τα πρόβατα ήταν “έτοιμα” πήγαινε στον Πύργο (από το χωριό του της ορεινής Αχαΐας) για να τα πουλήσει…
Όντως αυτό έκανε και κατόπιν από τον Πύργο στο χωριό του ερχόταν με νταούλια και γλέντι μέχρις ότου δεν έμενε …τίποτα. Από μόρφωση δε… ούτε λόγος να γίνεται. Ο παππούς μου ούτε να ακούσει, άλλο εάν ο πατέρας μου έκανε του …κεφαλιού του!
Η άλλη “αντίπαλη” οικογένεια τώρα (γιατί και ο παππούς μου ήταν “μεγάλης” οικογενείας) δεν είχε χρήματα (και μάλλον ούτε πολλά πρόβατα), αλλά με ότι της περίσσευε αγόραζε κάποια (άχρηστα) ακίνητα στην Πάτρα και κυρίως σπούδαζε τα παιδιά της (όλοι γιατροί)…
Οι δύο οικογένειες είχαν και σφοδρότατη …βεντέτα.
Ποιο είναι το πραγματικό δίδαγμα;
(Ίσως όχι αυτό, το οποίο νομίζετε)…
Το πραγματικό δίδαγμα δεν είναι ούτε η προτροπή να επενδύσετε σε ακίνητα, ούτε η σαφώς ορθότερη προτροπή στην μόρφωση.
Είναι πως λόγω της “κρίσης” μετατρεπόμαστε στο “θανατηφόρο” οικονομικό είδος του “momentum investor”… (ο όρος είναι εξαιρετικά επιτυχής στα Αγγλικά αλλά στα Ελληνικά δεν είμαι σίγουρος εάν μπορώ να τον αποδώσω με τον όρο ο επενδυτής της “αδρανειακής κίνησης” αλλά και της στιγμής). Αυτό σημαίνει:
Τείνουμε προς αγορές άμεσης απόδοσης και άμεσου κέρδους χάνοντας ωστόσο την διάσταση του χρόνου και των συνολικών συνθηκών. Φυσικά είμαστε ιδιαίτερα επιρρεπείς προς κακές επιλογές…
Το χειρότερο όλων είναι η απώλεια “επενδυτικού” – “οικονομικού” αποπροσανατολισμού και αυτό φυσικά μετατρέπει το ταξίδι σε τυχηματικό… Άλλοι θα πέσουν σε υφάλους, άλλοι κατ’ ευθείαν στα βράχια, άλλοι στα καλύτερα νησιά και άλλοι είτε θα γυρίσουν είτε στα ίδια είτε κάπου χωρίς νόημα…
Προσέξτε!
Οι επιλογές γίνονταν χωρίς καμία λογική ή πλάνο… Οι δεύτεροι αγόραζαν ακίνητα μάλλον από …συνήθεια και σπούδαζαν μάλλον διότι δεν είχαν …επιλογές (πρόβατα – αλλά να μην υποτιμώ το γεγονός πως κάποιοι πίστευαν πλήρως σε αυτό)…
Ο παππούς μου εν προκειμένω ήταν πιο πρακτικός! Κατανάλωνε σε ένα μήνα ότι παρήγαγε σε ολόκληρο τον χρόνο…
Και οι δύο έκαναν λάθος!
Ωστόσο περισσότερο κερδισμένοι ήταν οι “άλλοι”, διότι σε βάθος χρόνου βρέθηκαν σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση… και με πτυχία, τα οποία τους βοήθησαν να τροποποιήσουν τις κοινωνικές συνθήκες τους.
Το επενδυτικό ζήτημα σε τελική ανάλυση δεν ήταν ακριβώς θέμα επιλογών ήταν θέμα χρόνου… ενώ το ζήτημα της μόρφωσης το πλέον σίγουρο.
Παρεμπιπτόντως την βεντέτα έληξαν οι δύο τελευταίοι απόγονοι (ο πατέρας μου από την μία οικογένεια) και μάλιστα ήταν και οι καλύτεροι φίλοι…
Σημ. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Στην μία οικογένεια έμειναν 3 ακίνητα (και πολλά πτυχία) ενώ στην δική μου 3 …αρνιά και ένα πτυχίο… (ήταν όμως αρκετό)!
