(ή αλλιώς η απάτη των ορισμών)
Προέρχομαι από μία “αριστερή” οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν ένας ιδεολόγος (κυριολεκτικά) της αριστεράς. Οι αξίες μας ήταν (και είναι) υπέρ του Ανθρώπου. Οι γνήσιες πανανθρώπινες νομίζω αξίες, οι οποίες έχουν με τον καλύτερο τρόπο αποδοθεί στην ανθρωπότητα από τους Έλληνες φιλοσόφους της αρχαιότητας.
Αυτές οι αξίες μπορεί να αποτέλεσαν τους πυλώνες της Ελληνικής φιλοσοφίας και παιδείας, αλλά δεν ήταν άγνωστες και σε άλλους πολιτισμούς και λαούς. Κάθε άλλο.
Ο άνθρωπος μπορεί πολύ εύκολα να κατανοήσει ποιο είναι το ηθικό και ποιο το ανήθικο. Μπορεί όμως εξίσου εύκολα και να επιλέξει.
Στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και σε πολλές περιοχές του κόσμου επικρατεί μία παράλογη σύγχυση ορισμών.
Η έννοια των πανανθρώπινων αξιών της λεγόμενης “αριστεράς” έχει ταυτιστεί με στυγνά ολοκληρωτικά καθεστώτα (βλέπε κομμουνισμός, εθνικοσοσιαλισμός, σοσιαλισμός), τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την αριστερά, όπως την εννοούν οι ιδεολόγοι “αριστεροί” και τα οποία στην πραγματικότητα είναι το πρόσχημα και οι πλατφόρμες ικανών απατεώνων και σφετεριστών, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία και να επιβάλλουν τυραννικά καθεστώτα.
Το (άκρως) ανήθικο πλεονέκτημα της αριστεράς είναι πως αποτελεί την καλύτερη δεξαμενή αφελών ιδεολόγων (βλ. Πατέρας μου), κοινώς (ας μου επιτραπεί η έκφραση “κορόιδων”), οι οποίοι μέσα στο ιδεολογικό τους νέφος “οραματίζονται” ιδεατά καθεστώτα από έντιμους (δήθεν) ηγέτες με αγνές προθέσεις και αγωνιστές πανανθρώπινων ιδεωδών.
Οι λεγόμενοι “δεξιοί” δεν κοροϊδεύονται εύκολα. Πολύ περισσότερο πραγματιστές και σαφώς καλύτεροι στην ανθρώπινη ψυχολογία, γνωρίζουν πολύ καλά τις αδύναμες πτυχές του ανθρώπινου χαρακτήρα και μπορούν να τις εκμεταλλευθούν προς όφελός τους.
Ποτέ δεν υπήρξε ηθικό πλεονέκτημα της δεξιάς. Οι κανόνες λίγο-πολύ σαφείς, πρακτικά καμία ιδεολογία, αλλά αίσθηση συμφέροντος. Αν μη τι άλλο όμως μία περισσότερο έντιμη προσέγγιση (αρέσει δεν αρέσει αυτό) της ζωής χωρίς ιδεολογικές γαρνιτούρες.
Δεν θα κρίνω εάν αυτό είναι σωστό ή λάθος, διότι δεν έχω αυτό το δικαίωμα ούτε είναι και αυτός ο στόχος μου.
Έχω όμως το δικαίωμα να υπερασπισθώ τις πανανθρώπινες αξίες μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και οτιδήποτε έχει ειπωθεί από ανθρώπους εδώ και δεκάδες αιώνες προς αυτή την κατεύθυνση.
Έχω δικαίωμα να καυτηριάσω γελοιότητες και ανήθικες στάσεις κάτω από το πρίσμα μίας δήθεν αριστερής πολιτικής.
Έχω το δικαίωμα να υπερασπισθώ την δημοκρατία με όλα τα μειονεκτήματά της και να αποκρούσω κάθε προσπάθεια κατάλυσής της.
Η “αριστερά” και η “δεξιά” στην πραγματικότητα αφορούν ορισμούς αναφοράς εξαπάτησης αφελών και κατ’ επέκταση οικονομικών συστημάτων. Είναι τόσο ισχυρά δομημένες στην ανθρώπινη φύση και τον εγκέφαλο, ώστε να παρέχουν το καλύτερο εργαλείο χειρισμού τους.
Ποτέ μου δεν μπόρεσα να κατανοήσω, πως ένας φτωχός εργάτης θα μπορούσε να είναι δεξιός και ποτέ μου πως ένας στυγνός πλούσιος επιχειρηματίας αριστερός. Κι όμως πάντοτε διαπίστωνα πως υπήρχε κάποιο κίνητρο από ελάχιστο (για τον φτωχό εργάτη) έως σημαντικό (για τον πλούσιο επιχειρηματία), το οποίο κρυβόταν πίσω από ένα προσωπείο πολιτικού ορισμού.
Το ζήτημα εν τέλει δεν είναι θέμα ορισμών ή χαρακτηρισμού, παρά μόνον ήθους.
Οι απλοί αγνοί άνθρωποι (και είναι πάρα πολλοί) ευρίσκονται σε μία απόλυτη σύγχυση ορισμών. Τα στερεότυπα και οι εμπειρίες τους συνηγορούν στο να μην μπορούν να τους ξεπεράσουν και να καθίστανται τα εύκολα θύματα κάθε δεξιοτέχνη απατεώνα.
Δεν υπάρχουν “αριστεροί” ή “δεξιοί”.
Υπάρχουν άνθρωποι με ήθος ή χωρίς ήθος. Με εντιμότητα και αρχές ή χωρίς. Με αγνούς ή δόλιους σκοπούς. Ονομάστε τους όπως θέλετε. Αλλά μην γίνεστε θύματα και αφελή υποχείρια των ορισμών.
Αξιολογήστε από τις πράξεις όχι από τα λόγια.
Αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα του Ανθρώπου.
