Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η Σκληρή Πραγματικότητα

Σήμερα το πρωί εντελώς τυχαία συνάντησα πολλούς φίλους και γνωστούς μου… Μου ζήτησαν τη γνώμη μου ή τη συμβουλή μου για διάφορα ζητήματα και φυσικά τους είπα αυτό, το οποίο πιστεύω και θα έκανα στη θέση εγώ Ο ΙΔΙΟΣ για τον εαυτό μου… Καμία άποψη δεν είναι έγκυρη όταν αφορά τους …”άλλους”. Επιπροσθέτως καμία συμβουλή δεν είναι καλή όταν σε “ρίχνει”. Οι δήθεν “ρεαλιστές” και “γνώστες”, οι οποίοι σε μετατρέπουν μετά από 5 λεπτά σε έναν εν δυνάμει αυτόχειρα θέλουν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό: το απόλυτο ΚΑΚΟ σου… Τίποτα λιγότερο. Θα δεχόμουν μία συμβουλή αυτής της μορφής εάν αυτός, ο οποίος μου την έλεγε έπεφτε από τον 4ο όροφο… Δυσκολίες ναι σαφώς υπάρχουν, αλλά μέχρι εκεί… Όλα τα άλλα είναι λόγια είτε ανόητων είτε φθονερών…

…και κάτι ακόμα αγαπητές/οί μου φίλες και φίλοι (σε σχέση με την προηγούμενη ανάρτησή μου).

Συνομιλώντας με δικούς μου (αλλά και όχι τόσο δικούς μου) ανθρώπους διαπιστώνω για πολλοστή φορά δύο-τρία πράγματα:

1. Δεν εννοούν να κατανοήσουν την πραγματικότητα,
2. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο …σκληρή είναι αυτή η πραγματικότητα και τέλος πως,
3. Η ζωή εγγενώς δεν είναι δίκαιη (σύμφωνα τουλάχιστον με την ανθρώπινη λογική)…

Είμαστε καλώς ή κακώς σε ένα μισό-βυθισμένο πλοίο, το οποίο είτε γιατί οι καπετάνιοι ήταν ανεύθυνοι και αδαείς και το πέταξαν στις ξέρες, είτε γιατί οι κατασκευαστές του πλοίου ήταν μισο-απατεώνες και το πλοίο τώρα έχει τεράστια προβλήματα (ενώ αυτοί απολαμβάνουν με το να μας βλέπουν από τα πολυτελή γιώτ τους), είτε γιατί και οι επιβάτες επέλεγαν τους πιο διεφθαρμένους αξιωματικούς για να τους παρέχουν τις καλύτερες καμπίνες, για όποιον λόγο και να σκεφθείτε είμαστε μέσα σε αυτό το πλοίο.

Δεν έχει σημασία εάν ήσουν στην πρώτη θέση ή στην τρίτη… Τώρα πρέπει να πάρεις τον κουβά με τα χέρια σου και να αδειάζεις το νερό… Ακόμα και εάν κάποιοι είναι κλειδωμένοι στην καμπίνα του καπετάνιου ή σε απρόσιτα και προστατευμένα σημεία του καταστρώματος και κάνουν πάρτι… Μπορεί να σε ενοχλεί, μπορεί να σε εξοργίζει μπορεί χίλια όσα, μπορεί οτιδήποτε, ωστόσο ένα είναι το δεδομένο: βγάζε νερό με τον κουβά αλλιώς χάθηκες…

Σώσε το πλοίο, βγες σώος στην ξεριά και μετά τακτοποίησε τους λογαριασμούς σου. Τώρα όμως δεν έχεις άλλη επιλογή. Όσο άδικο και να είναι, όσο σκληρό αυτό μόνο ισχύει.

Μην ξεχνάτε ωστόσο, πως στην καταστροφή δεν υπάρχουν ιεραρχίες… Ο τελευταίος στρατιώτης των νικητών είναι ανώτερος του αυτοκράτορα των ηττημένων. Στο καταφύγιο του Χίτλερ δεν μπήκε ούτε ο ίδιος ο Στάλιν, ούτε ο Τσώρτσιλ, αλλά ο τελευταίος στρατιώτης  των Σοβιετικών και τούτο διότι αυτός μόνο μπορεί να είναι ο πρώτος στην πρώτη και χειρότερη γραμμή του πολέμου. Τελευταίος ναι των Σοβιετικών, πρώτος όμως από όλους τους ηττημένους Γερμανούς…

Συνεπώς για κανέναν δεν υπάρχει έλεος, ακόμα και για εκείνους στην καμπίνα του καπετάνιου εάν βυθιστεί το πλοίο…Μην είστε τόσο βέβαιοι πως οι “άλλοι” με τα γιώτ θα τους περιθάλψουν….

Αυτή είναι η σκληρή και συνάμα άδικη πραγματικότητα.

Εάν δεν θέλετε να την αποδεχθείτε και ονειρεύεστε τις ημέρες, τις οποίες ξαπλώνατε ανέμελοι στις αιώρες είναι δικό σας πρόβλημα… Πάνε αυτές έφυγαν, έγιναν καπνός. Τώρα αυτή είναι η πραγματικότητα και όσοι δεν την αντέχουν είτε οι καταστάσεις θα τους συνθλίψουν είτε θα συνθλιβούν από όσους διαθέτουν δυνάμεις και αμείλικτοι θα προχωρήσουν….

Καταλάβετέ το επιτέλους:

Η πραγματικότητα είναι (συμφωνώ πλήρως) σκληρή, άδικη, άθλια (σύμφωνα όμως πάντα με τα ανθρώπινα δεδομένα, ας κρατάμε όμως και μία επιφύλαξη εδώ)…. Αποδεχτείτε την…. όχι μοιρολατρικά αλλά με δύναμη… Άλλωστε είστε χαμένοι…

Σημ. Η έννοια της αισιοδοξίας εκφράζει ακριβώς την ρεαλιστική αντίληψη της πραγματικότητας και όχι το αντίθετο, όπως νομίζεται (με “αι” όχι “ε”). Τούτο διότι σε οδηγεί σε δράση και όχι σε μοιρολατρική αδράνεια… Επιλέξτε!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)