Βασική αρχή της Επενδυτικής Μαντείας αποτελεί η άποψις, πως ολόκληρο το Σύμπαν (ο Κόσμος) συγκροτεί έναν οργανισμό, του οποίου όλα τα τμήματα είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένα μεταξύ τους… και ο Άνθρωπος είναι ουσιώδες μέρος του Όλου…
Δύο σπουδαία παραδείγματα δίνουν μία προσέγγιση της έμπνευσης αυτού του όρου:
1. Μάχη του Μαραθώνα και Σπαρτιάτες
Οι Σπαρτιάτες απέφευγαν να ξεκινούν για κάποια εκστρατεία πριν από την πανσέληνο και ως εκ τούτου έφθασαν στον Μαραθώνα μετά την μάχη, χάνοντας μοναδική ευκαιρία στους αιώνες να συνδέσουν την φήμη τους με την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας…
Οι οιωνοί τους πλάνεψαν;… Όχι! Προετοιμάζονταν όλη τους τη ζωή για πόλεμο και την κρίσιμη στιγμή θεώρησαν πως έπρεπε να έχουν τους οιωνούς με το μέρος τους… Δεν είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και μόνον…
2. Αλέξανδρος και Πυθία…
Ο Πλούταρχος στον “Βίον του Μ. Αλεξάνδρου” μας διηγείται ότι ο κατακτητής ήθελε να συμβουλευθεί τον Απόλλωνα σχετικά με την εκστρατεία του και έσπευσε στους Δελφούς. Έφθασε όμως εκεί μία ημέρα από αυτές, οι οποίες ονομάζονται “αποφράδες” και κατά τις οποίες απαγορευόταν να δίδουν χρησμούς. Εν τούτοις ο Αλέξανδρος έστειλε να βρουν την προφήτιδα (Πυθία). Επειδή όμως η Πυθία ηρνείτο να έλθει στο Ναό και επικαλείτο τον νόμο, ο Αλέξανδρος την έπιασε από τους ώμους και θέλησε να την σύρει διά της βίας. Αυτή τότε νικημένη από την ορμή του, αναφώνησε: “Είσαι αήττητος παιδί μου”.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Αλέξανδρος δήλωσε ότι δεν υπήρχε πλέον ανάγκη άλλης προφητείας, αφού είχε λάβει τον χρησμό, τον οποίο ήθελε από αυτήν.
Τα δύο προηγούμενα γεγονότα εξηγούν πλήρως την έννοια της “Επενδυτικής Μαντείας“. Επιλέξτε τρόπο αξιολόγησης των “οιωνών” και των “χρησμών” λοιπόν!
Τέλος θα αναφέρω άλλο ένα παράδειγμα από τα ηρωικά έπη του Ομήρου:
Ενώ οι αρχηγοί των Ελλήνων θυσιάζουν στην Αυλίδα πριν να πλεύσουν στην Τροία, ένα φίδι ξεπηδά κάτω από ένα βωμό και καταβροχθίζει εννέα σπουργίτια (οκτώ νεογνά και την μητέρα) κουρνιασμένα επάνω σ’ ένα πλάτανο· μόλις τα έφαγε μεταμορφώθηκε σε πέτρα. Αμέσως τότε ο Κάλχας, ο επίσημος μάντης της στρατιάς, υψώνει τη φωνή:
“Γιατί μένετε άφωνοι καλλίκομοι Αχαιοί; Ο σοφός Δίας μας στέλνει αυτόν τον οιωνό, αγγελία ενός μακρινού μέλλοντος. Ο οιωνός αυτός θα μείνει άσβεστος στη μνήμη των ανθρώπων. Όπως ακριβώς το φίδι έφαγε τα οκτώ μικρά σπουργίτια και τη μητέρα τους – εννέα στο σύνολον- έτσι και εμείς θα πολεμήσουμε ακριβώς τόσα χρόνια και το δέκατο έτος θα κατακτήσουμε τη μεγάλη πόλη!”
Η ουσία αυτής της ιδιαιτέρως πρωτοποριακής ενότητας είναι η αξιολόγηση των “επενδυτικών οιωνών” και η λήψη θέσεων αναλόγως…
Τέλος επειδή (όπως και ο Μ. Αλέξανδρος) εμείς δεν έχουμε καμία διάθεση να είμαστε έρμαια των γεγονότων θα σας αναφέρω έναν μύθο (προερχόμενο από την Ναυπακτία), τον οποίο άκουσα, ο οποίος και δίνει την απάντηση στον τρόπο χειρισμού των ανωτέρω… ενώ παρέχει μία εκπληκτική απάντηση για το πώς λύνεται η “κατάρα”, η οποία αφού εκστομιστεί δεν μπορεί να παρθεί πίσω (σύμφωνα με τις δοξασίες)… Προσέξτε πως όταν αναφέρομαι σε “χρησμούς”, “κατάρες”, “μαντεία” υπονοώ τα διάφορα γεγονότα, όπως συμβαίνουν και τον τρόπο αξιολόγησης τους… και παρακαλώ μην με “παρεξηγήσετε”, πως έχω παρεκτραπεί σε “περίεργα” μονοπάτια…
Διαβάστε λοιπόν, απλά στη θέση της λέξης “κατάρα” να τοποθετήσετε οποιαδήποτε άλλη, όπως “πρόβλημα”, “επενδυτική τακτική”, “ακίνητο”, “αξιοποίηση ακινήτου”, “απόδοση κεφαλαίου”…
Η “Κατάρα” με τα 7 αδέλφια…
Κάποιος είχε θάψει χρήματα και χρυσό, (ολόκληρη την περιουσία του) και την ώρα που τα έθαβε καταράστηκε να μην τα πάρει κανείς εάν πάνω από το σημείο δεν σκοτωθούν 7 αδέλφια (εάν δηλ. δεν χυθεί το αίμα τους πάνω στο θησαυρό)!
Φοβερό! Ποιος θα τολμούσε να πάρει τέτοιο κρίμα στο λαιμό του…
Τυχαία εκείνη τη στιγμή περνούσε κάποιος, τον είδε, παραφύλαξε να δει τι κάνει και άκουσε την κατάρα…
Πήρε κι αυτός 7 …κλωσσόπουλα που ήταν από την ίδια μάνα, πήγε τα έσφαξε επάνω από τα χρήματα και πήρε τον θησαυρό!
Κοινώς έλυσε την κατάρα!
Αρκετά όμως με την Ιστορία, ας ξεκινήσουμε με την ίδια την πραγματικότητα.
Η Teucris πάντα πίστευε, ότι ο κάθε ένας μας είναι δημιουργός της ζωής και του μέλλοντός του και διαθέτει σαφώς τα εφόδια να διαχειρίζεται τις καταστάσεις…
Επενδυτικές Τακτικές με βάση τους Δελφικούς Χρησμούς…
Η Μέθοδος της Πυθίας – “Δελφική” Ειδησεογραφία
Ο Χρησμός τoυ Μήνα
“ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.”
“Τύχην νόμιζε” – Recognize fortune – (Να αναγνωρίζετε την τύχη) “Τύχην στέργε” – Be fond of fortune – (Να είστε λάτρης της τύχης) “Τύχη μη πίστευε” – Do not trust fortune -(Μην εμπιστεύεστε την τύχη)
…και η επενδυτική του ανάλυση (σύντομα)
Όπως ο καιρός δεν είναι ποτέ “καλός” ή “κακός”, ούτε “χαλάει” ή “βελτιώνεται”, απλώς ευρίσκεται σε διαφορετικές καταστάσεις και μεταβάλλεται δια μέσω αυτών, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες… Η διορατικότητα και η γνώση των μέγα-μικρο τάσεων (και όχι η πρόβλεψη ή οι υποθέσεις) αποτελούν τους ακρογωνιαίους επενδυτικούς λίθους…
Το βασικό πρόβλημα είναι πως αν δεν προκαλέσουμε …επανάσταση δεν μπορούμε εύκολα να τροποποιήσουμε τον μηχανισμό της δημιουργίας χρήματος… Συνεπώς το ερώτημα αναγκαστικά μετατίθεται στο πως θα εφεύρουμε μηχανισμούς αλά Michel Milken προκειμένου να επαναφέρουμε τα τεράστια αδρανή και παγιδευμένα κεφάλαια σε επιχειρήσεις παλαιάς γραμμής στην αγορά…
