Στο εξαιρετικό βιβλίο του “Το Ζεν και η Τέχνη Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας” (έχω γράψει περισσότερες από δύο φορές για αυτό) σε κάποιο σημείο ο συγγραφέας Robert M. Pircig αναφέρει για το στρίψιμο της βίδας ή μάλλον για την διαδικασία συντήρησης κάποιου εξαρτήματος της μοτοσυκλέτας, η οποία συμπεριλαμβάνει και το στρίψιμο μιάς… βίδας.
Περίπου γράφει:
“Πολλές φορές κινούμαστε με τη ελπίδα πως η πρώτη μας κίνηση θα είναι επιτυχής. Συνήθως δεν είναι. Χωρίς να έχουμε ασχοληθεί καθόλου, χωρίς να έχουμε σκεφτεί τίποτα κάνουμε μία επιπόλαιη κίνηση. Και τότε εάν δεν έχουμε ήδη προκαλέσει μία ζημιά θα πρέπει να επιστρέψουμε στο σημείο από το οποίο αρχίσαμε, να σκεφτούμε την κατάσταση και να στρίψουμε μετά σωστά την βίδα”.
Όπως ίσως γνωρίζετε εάν στρίψεις λιγότερο μια βίδα δεν θα είναι επαρκής στη συγκράτηση των τμημάτων, τα οποία ενώνει, ενώ εάν την στρίψετε υπερβολικά θα καταστραφεί το σπείρωμα. Πρέπει να στην στρίψεις ΑΚΡΙΒΩΣ όσο χρειάζεται! Και για να το επιτύχεις πρέπει να ασχοληθείς με αυτό το σοβαρότατο ζήτημα προηγουμένως! Ποτέ δεν πετυχαίνει· και εάν αυτό συμβεί τυχαία, την επόμενη φορά θα γίνει η καταστροφή.
Πόσο σωστό είναι το προηγούμενο σκεπτικό! Πόσες φορές προσπαθούμε να κάνουμε κάτι σχεδόν στα τυφλά με την κρυφή, (απροσδιόριστη ή ίσως και ανόητη) ελπίδα πως αμέσως αυτό θα επιτύχει; Και είτε αφήνουμε χαλαρή την βίδα είτε την στρίβουμε πάρα πολύ.
Βέβαια αυτό ισχύει για μία… βίδα! Στην ζωή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Όσο σκεφτόμαστε και όσο υπεισέρχεται η λογική στον τρόπο δράσης μας, τόσο μεγαλύτερη και η αποτυχία. Αλλά όσο περισσότερο ασχολούμαστε με κάτι, τόσο περισσότερα και τα οφέλη. Προσέξτε παρακαλώ την ακρίβεια των νοημάτων μου. Δεν εννοώ να κινείται κανείς παράλογα. Αλλά η διαφορά μεταξύ της Τέχνης της Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας και της Τέχνης της Ζωής μακράν απέχει.
Τούτο διότι στην μεν πρώτη περίπτωση πρέπει και να σκεφτείς αλλά και να ασχοληθείς ενώ στην δεύτερη δεν χρειάζεται να σκεφτείς αλλά όμως και πάλι πρέπει να ασχοληθείς.
Η μοτοσυκλέτα είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα και συνεπώς κάποιος σκέφτηκε προκειμένου να την υλοποιήσει. Άρα είναι ένα προσιτό δεδομένο, όπως και κάθε τι τεχνητό από τον άνθρωπο (εύκολο ή δύσκολο).
Στη ζωή όμως τι να σκεφτείς; Μήπως μπορείς να επιλέξεις το παιδί σου; Σκεφτείς δεν σκεφτείς ΔΕΝ μπορείς. Αλλά μπορείς να ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ με το παιδί σου.
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα το πρωί προσπαθώντας να στερεώσω το προστατευτικό του ανεμιστήρα, το οποίο έφυγε (αφού έπεσα επάνω του). Όσο προσπαθούσα να το τοποθετήσω με αυτόματο τρόπο αποτύγχανα. Μετά σκέφτηκα και ασχολήθηκα με τον τρόπο στερέωσης του, ξέσφιξα μία βίδα, το τοποθέτησα και ιδού η επιτυχία!
