Τα φετινά μου γενέθλια τα αφιερώνω σε έναν και μόνο άνθρωπο και στην ιδέα την οποία εκπροσωπεί:
Στον Miguel de Cervantes (Μιγκέλ ντε Θερβάντες).
Διακηρύσσω στο όνομα και τη μνήμη του ανθρώπου, ο οποίος:
Πολέμησε για την πατρίδα του γενναία και έμεινε για όλη τη ζωή του ανάπηρος στο αριστερό του χέρι από 24 ετών,
Πέρασε 5 χρόνια σκλάβος (κωπηλάτης σε γαλέρα και φυλακές) στους Αλγερίνους πειρατές (αν και αποπειράθηκε τέσσερεις φορές ανεπιτυχώς να δραπετεύσει – και εδώ άτυχος-),
Από τα 40 έως τα 50 του πέρασε 10 εξαιρετικά επίπονα έτη πέραν από τις ικανότητές του και κάνοντας έργα ξένα ως προς την ιδιοσυγκρασία του,
Μονίμως ήταν άφραγκος όχι τόσο από ανικανότητα, όσο από το γεγονός πως εμπιστευόταν εύκολα και έπεφτε θύμα κάποιων κακόπιστων ανθρώπων,
Από τα 51 έως τα 56 έτη επίσης βίωσε μία πολύ σκοτεινή και δύσκολη περίοδο πνιγμένος στα χρέη και την ασημαντότητα,
Και παρ’ όλα τα προηγούμενα , από τα 56 του έως τα 60 του με όλες τις τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης, βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη και προετοίμασε το αριστούργημά του:
Τον Δον Κιχώτη (Don Quixote)
Μέσα σε λίγες εβδομάδες έγινε διάσημος στα 60 του χαρίζοντας ένα από τα καλύτερα, παγκόσμιας ακτινοβολίας μυθιστορήματα του στους ανθρώπους και πλουτίζοντας τον εκδότη του, ενώ ο ίδιος έλαβε μόνο 1500 ρεάλια.
Όχι μόνον αυτό, αλλά και πάλι δέχθηκε επιθέσεις και αντιγραφές του έργου του με σκοπό τον διασυρμό του.
Παρ΄ όλα αυτά η δημιουργικότερη περίοδος της ζωής του ήταν από τότε μέχρι τον θάνατο του!
Αφιερώνω λοιπόν την ημέρα αυτή, σε όσες, όσους θεωρούν πως η ζωή είναι ένα μόνιμο ταξίδι και πως οτιδήποτε συμβαίνει είναι μία πρόκληση για το καλύτερο και πως το ταξίδι αυτό δεν χρειάζεται να είναι ούτε ήρεμο ούτε χωρίς φουρτούνες…
Αλλά αντιθέτως, είναι η προετοιμασία για το καλύτερο και δημιουργικότερο τέλος.
Δύο προσωπικές μου συμβουλές (μία για το παρελθόν και μία για το μέλλον, το παρόν δεν χρειάζεται, απλά το ζεις):
1. Για ένα πράγμα στενοχωριέμαι μόνο:
Όποτε για θεμιτούς ή αθέμιτους λόγους πρόδωσα τις αξίες και τα πιστεύω μου. Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να το κάνει κανείς αυτό.
Και
2. Στα 50+ δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ κανείς να προδώσει τα ανεκπλήρωτα όνειρά του αλλά με ακόμα μεγαλύτερη πίστη και επιμονή να επιδιώξει να τα υλοποιήσει και να πιστεύει απόλυτα στην ομορφιά της ζωής… όσες και εάν είναι οι δυσκολίες της…
Το τελικό λιμάνι είναι ένα. Μέχρι εκεί είναι μόνο ταξίδι! Μην διαμαρτύρεστε για τίποτα…
Viva Miguel de Cervantes!
Σημ. Στην φωτογραφία το άγαλμα του Miguel de Cervantes στην Ναύπακτο.
Τα βιβλία στα πόδια του, το χέρι του στον Ουρανό.
