Το Κρανίο
Πριν από λίγο καιρό, ανέβαινα με το αυτοκίνητο στο Παναχαϊκό όρος. Ήταν χειμώνας, Δεκέμβρης μήνας αλλά με καλόν καιρό. Αρκετά ψηλά στον χωματόδρομο για την κορυφή, σε μία στροφή ξεπρόβαλλε κρεμασμένο αλλά προσεκτικά τοποθετημένο ένα κρανίο ζώου σε ένα έλατο. Η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή του κινδύνου. Μα και η στιγμή του φόβου. Γιατί ήταν εκεί; Μήπως ένα σημάδι, το οποίο σήμαινε κάτι για τους “μυημένους” ίσως βοσκούς ή κυνηγούς, μία προειδοποίηση ή ένα αθώο παιγνίδι κάποιου, ο οποίος ήθελε απλά να τρομάξει τον περαστικό; Ή μήπως μαγεία βουντού;
Σταμάτησα να το περιεργαστώ και να το φωτογραφίσω. Άραγε τι νόημα θα είχε;
Η Μάσκα
Σήμερα πάλι το μεσημέρι στις σκάλες της Αγίου Νικολάου σε ένα από τα πλαϊνά δρομάκια, από αυτά τα μυστικά και θαυμάσια στενά της συνοικίας με το όνομα Τριτάκη, όντας για κινηματογράφηση πρόσεξα ή μήπως με πρόσεξε (
😉 μία μάσκα επάνω στον κορμό ενός δένδρου. Αυτή ήταν πιο τρομακτική. Τούτο, διότι η μάσκα δεν είναι αληθινή. Επίσης δεν περίμενα να την δω, ενώ το κρανίο του ζώου ήταν περισσότερο πιθανό· και ήταν και πραγματικό.
Το πιθανότερο είναι πως έμεινε απομεινάρι της καρναβαλικής περιόδου, αλλά σίγουρα υπήρξε πρόθεση για την τοποθέτηση της εκεί· και σίγουρα ήταν πολύ καλά στερεωμένη, άλλωστε ο αέρας θα την είχε πετάξει.
Οι οπαδοί της λογικής θα το εξηγήσουν απλά και μάλλον θα έχουν δίκιο. Οι ονειροπαρμένοι θα ψάξουν για κρυφά μηνύματα, μαγείες σκοτεινά σημεία και ποιος ξέρει και τι άλλο.
Τι σημασία έχουν όμως όλα τα προηγούμενα;
Για εμένα είναι αφορμές για ιστορίες ψυχολογικών θρίλερ, ιδέες για σενάρια όπου το πραγματικό εμπλέκεται με το απόκοσμο, όπου ο άνθρωπος χάνεται στη θέα τους.
Το κρανίο κρύβει την άγνωστη δύναμη του ζώου και η παρεμβολή του ανθρώπου είναι μόνο να το τοποθετήσει στο κλαδί. Αλλά δεν έχει επιρροή στην επίδρασή του. Αυτή είναι του ίδιου του ζώου.
Η μάσκα όμως δεν διαθέτει δική της ζωή. Συγκεντρώνει την ανθρώπινη ενέργεια εκείνου, ο οποίος την φορά ή την τοποθετεί κάπου και όχι μόνον αυτό. Δίνει στην άγνωστη αυτή ενέργεια-πρόθεση διαφορετικό σχήμα: το σχήμα του προσώπου της μάσκας. Ίσως να είναι όντως τρομακτικό αυτό, το οποίο κρύβεται. Ίσως πίσω από την μάσκα του γελωτοποιού να φωλιάζει η ενέργεια ενός μοχθηρού ανθρώπου· και ίσως πίσω από την μάλλον τρομακτική αυτή μάσκα να κρύβεται ένα αθώο πάλι νεανικό παιγνίδι.
Στην πρώτη όμως περίπτωση το γνωρίζεις, διότι είναι το κρανίο ενός πρώην ζωντανού οργανισμού, όσο ατελούς στην διάνοιά του. Αλλά την δεύτερη δεν είναι δυνατόν να γνωρίζεις την πρόθεση του ανθρώπου πίσω από την μάσκα.
Δεν σας κρύβω πως μου ήλθαν στο μυαλό, τότε με το κρανίο ιστορίες από τις πρωτόγονες φυλές ανθρωποφάγων της Αφρικής. Από τη μάσκα όμως μου πέρασαν άλλες σκέψεις, όπου θα ήθελα να δημιουργήσω μια με την εξής ιδιότητα:
Θα προκαλούσα κάποιον να την φορέσει με κάποιο σπουδαίο αντάλλαγμα, το οποίο δεν θα σας αποκαλύψω τώρα αλλά “υπό έναν όρο”:
Εάν δεν ήταν αυτό, το οποίο έδειχνε ο αληθινός του εαυτός, το πρόσωπό του θα έπαιρνε την μορφή της μάσκας, την οποία θα του έδινα. Και φαντάζεστε τι μάσκες θα έδινα…
Εάν ήταν πραγματικά αληθινός και αυτό, το οποίο φαινόταν, ο ίδιος του ο εαυτός τότε η μάσκα θα…
Ωπ! Μία κινηματογραφική ταινία ή ένα βιβλίο ή και τα δύο μαζί, γεννήθηκαν στο μυαλό μου και θα γίνω λίγο κακός τώρα να μην σας αποκαλύψω την συναρπαστική συνέχεια!
