Αυτή τη στιγμή -πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 10 Φεβρουαρίου 2018- κατά την οποίαν γράφω αυτό το άρθρο κάθομαι στην καρέκλα και το γραφείο του πατέρα μου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από 17 ακριβώς χρόνια και μάλιστα την ίδια ημέρα: Σάββατο.
Μία ημέρα, την οποία φυσικά δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω.
Από τότε η μισή και περισσότερο οικογένειά μου έχει “αναχωρήσει” για τον άλλο Κόσμο και υποθέτω αντιλαμβάνεσθε περίπου τι σημαίνει αυτό.
Ωστόσο θεωρώ πως το μεγαλύτερο πλήγμα, το οποίο μπορεί να δεχθεί ένας άνθρωπος είναι η απώλεια του παιδιού του.
Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να ερωτήσω τον Θεό ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ αυτή η μοίρα σε αυτούς τους ανθρώπους; Και είναι η μόνη ερώτηση, η οποία με κάνει να θυμώνω μαζί του, όσο τίποτα άλλο.
Από την άλλη πλευρά τι να πω στα παιδιά του αδελφού μου, τα οποία έχασαν πολύ νωρίς και τους δύο γονείς τους; Τι να τους πω;
ΓΙΑΤΙ Θεέ μου;
Γι’ αυτό σας παρακαλώ θερμά ΜΗΝ μιλάτε για προβλήματα… γιατί ΑΛΛΑ είναι τα πραγματικά προβλήματα…
Ωστόσο αυτό το άρθρο το γράφω ακούγοντας συνεχώς και με επαναλαμβανόμενο ρυθμό το υπέροχο μουσικό κομμάτι των Earth Wind and Fire – Cant Hide Love…
Και αλήθεια δεν έχω καμία πρόθεση να σας καταθλίψω… Αντιθέτως!
Τι είναι άραγε ο Θάνατος;
Αν και δεν μπορώ προφανώς να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα μπορώ από την εμπειρία μου να σας δώσω κάποιες συμβουλές εδώ και ναι όντως πρόκειται για συμβουλές, διότι τις έχω βιώσει προηγουμένως ο ίδιος.
Θάνατος είναι η έλλειψη επικοινωνίας με το αγαπημένο μας πρόσωπο. Βέβαια για την απώλεια ενός παιδιού δεν μπορώ να μιλήσω και ντρέπομαι και που ζω, αλλά για γονείς και αδέλφια μπορώ.
Συνέχεια “πιάνω” τον εαυτό μου να αρπάζει το τηλέφωνο για να πληκτρολογήσει τα αποθηκευμένα νούμερα των γονιών μου, του αδελφού μου κλπ. Την ώρα εκείνη θέλω να μιλήσω μαζί τους, αλλά συνειδητοποιώ πως δεν υπάρχουν. Και μην σας φαίνεται παράξενο, αλλά μετά από 17 χρόνια ακόμα το 320156 (τότε χωρίς τα προθέματα) ακόμα το πληκτρολογώ και μετά…
Γι’ αυτό σας συμβουλεύω:
1.
Πάντα να λέτε πόσο αγαπάτε τους δικούς σας ανθρώπους. Πάντα μα πάντα! ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ! Γιατί κάποια στιγμή θα θέλετε να το πείτε, αλλά στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου ή το σπίτι δεν θα βρείτε κανέναν να το ακούσει.
ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ!
2.
Φροντίζετε τους δικούς σας ανθρώπους μέχρι τέλους. Μα μέχρι τέλους! Δεν υπάρχει κανένα καλύτερο βάλσαμο από την ικανοποίηση πως είσαστε εκεί μέχρι την τελευταία τους πνοή. Μην χάσετε την δουλειά σας; Και λοιπόν; Εάν ο εργοδότης σας δεν σας επιτρέπει να ασχοληθείτε με τους γονείς σας είναι ένας παλιάνθρωπος και ρίξτε του μία γροθιά και από εμένα (με δύο μαύρες ζώνες) να του σπάσετε το σαγόνι. Και μετά φύγετε από αυτόν. Είναι σύχαμα.
Τι αξίζει περισσότερο από τους γονείς σας;
3.
Καμία ντροπή στην φροντίδα των αγαπημένων σας ανθρώπων. Ναι να φυλάξετε τη μανούλα σας και να την αλλάζετε. Τι αξίζει περισσότερο από αυτό; ΤΙΠΟΤΑ!
ΤΙ; Πείτε μου!
Μην σας κατηγορήσουν; Φτύστε τους. Είναι ήδη νεκροί, όσες και όσοι τα λένε αυτά και μόνο το κακό σας θέλουν για να πονέσετε το ίδιο με αυτούς. Όχι φίλες και φίλοι μου. Δεν αναπαραγάγουμε την δυστυχία, όσο και εάν την έχουμε υποστεί.
4.
Όπως σας ανέφερα κάθομαι τώρα στην καρέκλα του πατέρα μου και ακούω μία εκπληκτική μουσική και χαίρομαι. Γιατί; Διότι είναι παντού. Και αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας μου.
Όσο ζούσαν… έγραφαν και μίλαγαν. Έλεγαν τις σκέψεις τους και δεν τις κρατούσαν για τον εαυτό τους. Δεν μου λείπουν, διότι τους διαβάζω και τους ακούω.
Γράψτε, μιλάτε!
Τα λόγια σας θα αντηχούν παντοτινά στα αυτιά των αγαπημένων σας προσώπων. Και κυρίως εκφράστε την αγάπη σας. Νομίζετε πως η περιουσία σας ή τα χρήματα σας τους ενδιαφέρουν; (Εάν ισχύει αυτό έχετε αποτύχει σαν γονείς και άμεσα προβείτε σε επιδιορθώσεις)!
Εσάς θέλουν!
5.
Τέλος εάν σας στενοχώρησε, πάντα υπάρχει κάποιος καλός τρόπος. Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας. Κι εγώ δεν γνώριζα πως να φερθώ, αλλά κάποιος άνθρωπος μου το είπε. Και αυτόν ή αυτήν δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω.
Αυτή η συμβουλή αξίζει όλο το χρυσάφι του Κόσμου.
Και δεν είναι αργά…
Το τελευταίο δευτερόλεπτο ΑΓΑΠΗΣ μπορεί να διαγράψει αμέσως δεκαετίες αδιαφορίας ή λαθών.
Αυτά τα πολλά ήθελα να μοιραστώ απόψε μαζί σας. Ξενυχτώ εγώ, ο οποίος κοιμάμαι με τις κότες… αλλά ΘΕΛΩ να τα γράψω.
Και εάν ακόμα δεν γνωρίζατε τα προηγούμενα και νοιώθετε πως σας πόνεσα με τα γραφόμενα μου γιατί δεν φροντίσατε όσο θα θέλατε τους δικούς σας ανθρώπους μην απογοητεύεστε. Θα υπάρχει πάντα ένας πόνος, ίσως και αγιάτρευτος αλλά βοηθώντας άλλους να ΜΗΝ τον βιώσουν σας διαβεβαιώ πως και ο δικός σας θα μαλακώσει. Και πολύ μάλιστα!
Προσφέροντας λαμβάνεις πολύ περισσότερα. Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό.
Ακούτε την καρδιά σας παιδιά!
Σας φιλώ όλες και όλους σας με απεριόριστη αγάπη.
Συνεχίζω ακούγοντας την εκπληκτική μουσική των Earth Wind and Fire (Γη Άνεμος και Φωτιά)!
Τι άλλο είμαστε;
