Μήπως θυμάστε τα παλαιά αστικά λεωφορεία, στα οποία η είσοδος ήταν στο πίσω μέρος και η έξοδος στην μπροστά… (δεν υπήρχε ενδιάμεση έξοδος).
Είμαι σίγουρος πως οι μεγαλύτεροι θα το θυμούνται (δεν αναφέρομαι στις αναγνώστριες, διότι δεν έχουμε αυτό το φάσμα)…
Η κυρίαρχη έκφραση, η οποία ακουγόταν ήταν το «προχωρήστε» και κάθε τόσο η ονομασία της κάθε στάσης (βέβαια ανάθεμα αν καταλαβαίναμε με τον τρόπο, με τον οποίο προφέρονταν όλα αυτά)…
Η λογική της διαχείρισης των επιβατών ήταν:
Ελεγχόμενη είσοδος από την πίσω πόρτα, πληρωμή εισιτηρίου, προώθηση μέχρι την επιθυμητή στάση και έξοδος από την μπροστινή πόρτα…
Κάποια στιγμή, όμως συνέβη το …απροσδόκητο!
Ξαφνικά η είσοδος μετατοπίστηκε στην μπροστινή πόρτα, το εισιτήριο (ή μάλλον τα κέρματα αρχικά) ρίχνονταν σε ένα δοχείο, μετά ακυρωνόταν το εισιτήριο, το οποίο αγοραζόταν εκτός λεωφορείου, καταργήθηκε ο εισπράκτορας και το σημαντικότερο από όλα: η προώθηση για την έξοδο γινόταν αντίθετα από την κίνηση του λεωφορείου και στην πίσω πόρτα… (Φοβερό!)…
Αυτή τότε ήταν μία μεγάλη αλλαγή στις κοινωνικές συνήθειες και αφορούσε και πάρα πολύ κόσμο, διότι τα αυτοκίνητα δεν ήταν τόσα πολλά και τέλος πάντων η μετακίνηση με το λεωφορείο πολύ κοινή πρακτική…
Τότε ξαφνικά δημιουργήθηκε ένα ρεύμα συμπάθειας προς τους κατηργημένους εισπράκτορες, (κάποιοι γενικά ήταν αντιπαθείς ή ίσως ήταν το γεγονός πως εισέπραττε το αντίτιμο και αυτό εγγενώς τους καθιστούσε αντιπαθείς) το οποίο τα ΚΤΕΛ αποσόβησε με την δικαιολογία μετακίνησης σε άλλα πόστα. Αυτό δεν ήταν αλήθεια, διότι οι εισπράκτορες απλά καταργήθηκαν, λόγω του ότι αρχικά είχε επιλεγεί, όπως προανέφερα η άμεση πληρωμή με κέρματα, τα οποία κάποια στιγμή με μαγικό τρόπο μετασχηματίζονταν σε …κουμπιά, μεταλλικά καπάκια αναψυκτικών και άλλα ωραία. Οι οδηγοί εν τω μεταξύ απέκτησαν “αστυνομικές” αρμοδιότητες, κάτι , το οποίο ουδόλως τους ενθουσίαζε…
Αυτό το πρώτο σύστημα διήρκεσε κάποιο διάστημα έως ότου τα …κουμπιά κλπ έγιναν περισσότερα από τα γνήσια κέρματα και τότε επελέγη, η πιο ασφαλής μέθοδος των εισιτηρίων και της ακύρωσής τους στην είσοδο· όπως γίνεται λίγο πολύ παντού τώρα.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο αφορά το κόστος της μετατροπής, διότι από ένα απλό μεταλλικό κουτί εισαγωγής κερμάτων απαιτήθηκε ένας πολύπλοκος και ακριβός εξοπλισμός. Επιπλέον, ενώ πριν δεν υπήρχε καμία δυνατότητα ελέγχου, άπαξ και περνούσες την είσοδο, αυτοδικαίως εθεωρείτο πως είχες πληρώσει και δεν υπήρχε καμία δυνατότητα πιστοποίησης ή ελέγχου, ασχέτως αν είχες ρίξει κουμπιά αντί για κέρματα…
