Απομεινάρια μιας άλλης πολύ θλιβερής και τραγικής εποχής, όπου οι άνθρωποι ξεκίνησαν τις βίαια αποκομμένες ζωές τους από το μηδέν ή μάλλον από το μείον. Μία σημερινή εντελώς ανιστόρητη κοινωνία σε αντίθεση με τη δημιουργική και προοδευτική προσφυγιά, έναν αιώνα πριν.
Παρατηρώντας λοιπόν αυτά τα πολύ όμορφα σπίτια, με τον κλασσικό πλέον βανδαλισμό, αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε σε αυτό το απερίγραπτο κοινωνικό χάλι.
Πού χάθηκε όλη αυτή η προσφυγική δυναμική, η οποία αιμοδότησε τη μάλλον συντηρητική και οπισθοδρομική ντόπια κοινωνία του κεντρικού κορμού της χώρας μας;
Όπως και να έχει το ζήτημα είναι τα θέματα, τα οποία θα μας απασχολήσουν το επόμενο έτος. Για την ώρα προσέξτε τα πολύ όμορφα χρώματα, αλλά και τη σύμπλευση με τα σημερινά γειτονικά. Αυτό “κάτι” σημαίνει και ίσως είναι εκείνο το σημείο της επαναφοράς.
Πάντως η… μαύρη γάτα στην πλάκα επάνω από την πόρτα μόνο γρουσουζιά δεν φέρνει. Αντιθέτως ΑΥΤΗ γνωρίζει και εκτιμά το χώρο και προσθέτει μία μαύρη (προφανώς) πινελιά στον πίνακα.
