Σημείωση: Οι ορολογίες “Αυτόνομο Ενεργειακά” – “Πράσινο” – “Οικολογικό” – “Βιοκλιματικό”, νομίζω πως είναι περισσότερο για λόγους εντυπωσιασμού. Κατά την άποψή μου, όλα τα πέτρινα σπίτια σε όλα τα Ελληνικά χωριά ήταν ακριβώς όλα τα προηγούμενα… Ακόμα και οι λάμπες φωτισμού με πετρέλαιο είναι “οικολογικές”, διότι και το πετρέλαιο είναι ένα φυσικό γήινο προϊόν…
Πολλές φορές αναλογίζομαι: τι είναι τελικά ένα “Πράσινο” Πέτρινο Σπίτι; Πως ορίζεται; Από τα φωτοβολταϊκά στη στέγη του, από τα συστήματα διαχείρισης της ενέργειας, από τον τρόπο δόμησης;
Από τι τέλος πάντων;
Λοιπόν θα σας απαντήσω σύμφωνα με την εμπειρία μου. Ο Πατέρας μου προερχόταν από χωριό της ορεινής Αχαΐας και θυμάμαι πολύ καλά τις διαδικασίες της “πράσινης” ζωής τα καλοκαίρια των διακοπών.
Κατ’ αρχήν πηγαίναμε τα τελευταία 5 χιλιόμετρα με τα …ζώα (αφού βέβαια είχαμε φτάσει με λεωφορείο) μέχρι το κάτω χωριό. Εντελώς οικολογική μετακίνηση!
Στο σπίτι δεν υπήρχε καμία υποδομή. Ηλεκτρικό ρεύμα ούτε σαν ιδέα, αλλά ούτε και τρεχούμενο νερό, ούτε και αποχέτευση…
Μετάφραση των προηγουμένων:
Λάμπες πετρελαίου και τζάκι για φωτισμό και θέρμανση (εκεί που υπήρχε το τζάκι).
Νερό (χωρίς χλωρίωση αλλά κατ’ ευθείαν από την πηγή) με την …πλάτη της θείας μου ως τρεχούμενη υποδομή ύδρευσης (μετέφερε το πολύ βαρύ βαρέλι) και αποχέτευση με το προηγμένο σύστημα της σωλήνας στον ακάλυπτο, ενώ ο χώρος υγιεινής με το εξαιρετικά σοφό σύστημα της (σκέτης) τουαλέτας εκτός σπιτιού… Προβληματικό ειδικά τον χειμώνα, όχι πως το καλοκαίρι ήταν καλύτερα.
Στον όροφο οι άνθρωποι, ενώ στο κατώι (το ισόγειο) τα ζώα με διαχωριστικό ένα αμόνωτο (!) ξύλινο πάτωμα σε πλήρη …ανισοεπιπεδότητα.
Τζάκι με ξύλα από την εργασία της θείας, η οποία έκοβε τα πουρνάρια στο βουνό και περπατούσε δύο ώρες για να τα φέρει, γάλα από τις κατσίκες, ζυμωτό ψωμί από το σιτάρι που η ίδια καλλιεργούσε και το έφτιαχνε αλεύρι και το ζύμωνε, ενώ φυσικά όλα τα υφαντά (κουβέρτες, ρούχα, χαλιά) από τον ιδιαίτερα τεχνολογικά προηγμένο ξύλινο αργαλειό.
Ψύξη για τον χειμώνα από την φύση, ενώ το καλοκαίρι από τα τρεχούμενα νερά.
Κρασί και τσίπουρο από τα αμπέλια με όλη τη γνωστή διαδικασία.
Μετακινήσεις (εννοείται) με μουλάρια και γαϊδούρια και που και που κανένα άλογο ή μιά φοράδα.
Αυτό ήταν ένα πραγματικό Πράσινο Πέτρινο Σπίτι.
Τώρα πως το εννοούμε εμείς;
Πέτρα προερχόμενη από εξορύξεις με εκρηκτικά ή άλλες μεθόδους και καταστροφή του φυσικού τοπίου…
Μετακίνηση με υβριδικό αυτοκίνητο μηδενικών εκπομπών ρύπων, αλλά με μπαταρίες και υλικά από τα οποία κατασκευάστηκε και κινείται με τεράστια επίπτωση στη ζωή των ανθρώπων. Με βιοκαύσιμα, τα οποία αντικατέστησαν τις πολύτιμες καλλιέργειες δημητριακών με αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών των βασικών ειδών διατροφής και τον εξαναγκασμό σε πείνα και εξαθλίωση άπειρων χωρικών…
Ηλεκτρισμός από ηλιακά πάνελ, τα οποία επίσης για να κατασκευασθούν… χμ… ή μικρές ανεμογεννήτριες με μάλλον αντιαισθητικό αποτύπωμα στο περιβάλλον.
Αναρωτιέμαι… Χρειαζόμαστε σε ένα πέτρινο σπίτι μέσα στη Φύση, τόσο πολύ τον ηλεκτρισμό; Η συζήτηση γύρω από το τζάκι, με το τσάκρισμα του ξύλου, τις μυρωδιές, το απόκοσμο ραδιόφωνο (με τα βραχέα με σταθμούς απ΄όλο τον Κόσμο) και μελέτη κάποιων πολύ καλών βιβλίων υπό το τρεμάμενο φως της λάμπας πετρελαίου (ναι είναι φυσικό προϊόν το πετρέλαιο!)…
Βέβαια, τι γίνεται με το κινητό τηλέφωνο (τη φόρτιση εννοώ), το διαδίκτυο και τον φορητό υπολογιστή; Το γράφω αυτό, διότι σε μία τέτοια εκδοχή η σελίδα αυτή θα “πάγωνε”, εάν ήμουν σε ένα τέτοιο σπίτι… Ίσως μία μικρή γεννήτρια να έλυνε κάποια εντελώς πρακτικά ζητήματα…. (μήπως όμως υπαναχωρώ σε αυτά, τα οποία γράφω);
Να συνεχίσω;
Εμείς τελικά ποιο “Πράσινο” Πέτρινο Σπίτι θέλουμε;
Δεν έχω απάντηση. Απλά προβληματίζομαι…
