Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Πολιτικός Σχολιασμός (σχετ. με τις Εκλογές)

Αυτό, το οποίο με εξέπληξε από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής είναι ένα:

Η παραίτηση του πρωθυπουργού.

Για τον συγκεκριμένο γνωρίζετε ήδη από τον Ιανουάριο του 2015 την ξεκάθαρη και δημόσια εκφρασμένη γνώμη μου, την οποία έχω γι΄ αυτόν: την χειρότερη! Ένας τυχοδιώκτης απατεώνας καπηλευτής των πόθων και ελπίδων ενός λαού. Ό,τι έπιασε στα χέρια του το μόλυνε (μαγάρισε κοινώς) και αυτό συμπεριλαμβάνει και τις αξίες και τα ιδανικά των ιδεαλιστών της προόδου και της καλώς νοούμενης “αριστεράς”, όπως την είχα εγώ τουλάχιστον στο μυαλό μου μάθει από την οικογένειά μου.

Πώς λοιπόν ένα άτομο αυτής της χειρίστης ποιότητας, το οποίο δεν άφησε απούλητο τίποτα “στενοχωρήθηκε” από μία διαφορά 9 -10 μονάδων; Σιγά το πράμα. Και 29 μονάδες να ήταν η διαφορά τι τον πείραζε; Αυτά, τα οποία δήλωσε περί εντιμότητας κλπ αποτελούν κορυφαίες σαχλαμάρες και είναι το ίδιο αληθινές όσο και τα καταργημένα του μνημόνια. Τι συνέβη λοιπόν;

Όσες/οι με παρακολουθείτε γνωρίζετε την ακρίβεια των προβλέψεών μου. Ακόμα και για το αποτέλεσμα δεν έπεσα καθόλου έξω, όσον αφορά την Αχαΐα στην οποία κατοικώ. Πρώτη δύναμη στο κυβερνητικό κόμμα, όπως προέβλεπα. Αλλά φυσικά δεν διαθέτω τα εργαλεία για να εκτιμήσω την κατάσταση συνολικά για την χώρα, γι’ αυτό και έγραψα πως αυτές οι εκλογές θα είναι μία πραγματική δημοσκόπηση, όπως και ήταν.
Αλλά την προκήρυξη των εκλογών ειλικρινά δεν την περίμενα, δεδομένου πως ο Οκτώβριος είναι χρονικά τόσο κοντά και πως ο πρωθυπουργός θεωρούσα δεν θα εγκατέλειπε (ή θα διακινδύνευε να απωλέσει) την εξουσία με καμία… κυβέρνηση. Τι τον ώθησε να λάβει αυτήν την απόφαση;

Τονίζω πως πρόκειται για παραίτηση, όχι πολιτική ευθιξία. Και πούλησε και τους οπαδούς του, διότι όλα αυτά τα χρόνια έδωσε με την υποτιθέμενη σιγουριά του έναν τόνο μονιμότητας του καθεστώτος του, εξέθεσε πολλούς ανθρώπους και την κρίσιμη στιγμή τους εγκατέλειψε στα κρύα του λουτρού. Αυτή είναι μία κλασσική συμπεριφορά απατεώνων. Όσο λειτουργεί το ψεύδος τους είναι ανίκητοι, μόλις σκάσει μία ρωγμή παραδίδονται αμαχητί και περιμένουν το πεπρωμένο τους (πάντα το γνωρίζουν πως θα συμβεί). Οι “άλλοι” απλά αγωνίζονται.

Δεν πιστεύω προσωπικά πως εκβιάστηκε από κάτι και το έπραξε, παρ΄ όλο που θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε κάποια στιγμή τι υπέγραφε στα “σουλατσαρίσματά” του δώθε-κείθε.
Και εάν ο προηγούμενος μου συλλογισμός είναι ορθός θα δούμε ένα κινούμενο ράκος στη συνέχεια, κάτι το οποίο διεφάνη από τις συσπάσεις του προσώπου του στην δήλωση προκήρυξης των εκλογών. Μάλλον έκλαιγε πριν. Το περιβάλλον του, σαφώς περισσότερο συνειδητοποιημένο θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να τον κρατήσει, αλλά αμφιβάλλω εάν θα τα καταφέρει.

Τώρα, όσον αφορά την μεγάλη διαφορά των 9,5-10 μονάδων: είναι πολύ μικρή κατά τη γνώμη μου. Η ανεπάρκεια της νυν αντιπολίτευσης είναι χαρακτηριστική, διότι ούτε 10% δεν έπρεπε να λάβει σε αυτές τις εκλογές το κυβερνών κόμμα με όσα αίσχη έχει διαπράξει. Γι΄ αυτό ήταν ένα “δώρο” εξ΄ ουρανού, το οποίο μάλλον γνώριζε η ηγεσία, από δικές της αναλύσεις, αλλά όχι ότι το δημιούργησε η ίδια. Ας μην πανηγυρίζει τόσο πολύ για κάτι, το οποίο της το έδωσε ο Ελληνικός λαός και δεν το κατέκτησε με επιχειρήματα ουσίας. Εδώ το “μη χείρον βέλτιστον” αποδεικνύει τη σοφία του και πως κρύβεται καλά στα γονίδια των Ελλήνων.

Τα απομεινάρια του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν νομίζω πως πέτυχαν κάτι και δεν το γράφω μόνο εγώ αυτό. Αλλά είναι θετικό πως τουλάχιστον κατέλαβε την τρίτη θέση και εξοβελίστηκε το ναζιστικό μόρφωμα. Το ότι ένα ποσοστό 10% των ψηφοφόρων επέλεξαν ομόλογα ανατολής, επιστολές από τον ουρανό και ναζισμό δεν με εκπλήσσει, διότι εάν δεν το γνωρίζετε στις σύγχρονες κοινωνίες το μεγαλύτερο ποσοστό νοσηλευομένων ασθενών λόγω ψυχιατρικών παθήσεων είναι αντίστοιχο. Αναφέρομαι στους “μέσα” και όχι στους “έξω”.

Αυτά τα ολίγα είχα να παρατηρήσω, δυσαρεστώντας… όλους. Αλλά είπαμε:

Όπως κάποτε ο Φρανκ Σινάτρα είχε δηλώσει:
“Whatever else has been said about me personally is unimportant. When I sing, I believe. I’m honest.”
(Οτιδήποτε άλλο έχει ειπωθεί για εμένα προσωπικά δεν έχει σημασία. Όταν τραγουδώ, πιστεύω. Είμαι ειλικρινής).

Το ίδιο θα μπορούσα να γράψω και εγώ, αντικαθιστώντας την λέξη sing (τραγουδώ) με την λέξη write (γράφω) στην προηγούμενη δήλωση.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)