Σήμερα το πρωί είχα ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο ταξίδι με πολλαπλά ζητήματα. Κάπου είχε επιτυχία, κάπου όχι. “Το Σπίτι της Κατερίνας” ωστόσο με εντυπωσίασε. Αλλά για αυτό θα δούμε περισσότερα στη συνέχεια.
Νωρίς είχα να κάνω κάποιες εξωτερικές εργασίες. Άφησα το αυτοκίνητο στο πρατήριο καυσίμων (το μόνιμο πρατήριο μου) του Σπύρου Μ. προκειμένου να εφοδιαστώ με καύσιμα. Λίγο πιο πέρα από το πρατήριο υπήρχε πριν από κάποια χρόνια σε λειτουργία ένας σταθμός πλυσίματος αυτοκινήτων. Σήμερα δεν λειτουργεί. Το χαρακτηριστικό του ήταν ο αυτοματισμός και οι πολύ χαμηλές τιμές.
Συζητώντας με τον φίλο μου τον Σπύρο, μου είπε πως την περίοδο, όταν άνοιξε δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στα πλυντήρια των πρατηρίων ή τα άλλα ειδικευμένα και τούτο λόγω των πολύ χαμηλών τιμών του. Τελικά χρεοκόπησε.
Και πρόσθεσε -προσέξετε εδώ- ο επιχειρηματίας, ο οποίος θεωρητικά θα ήθελε να πληρώνει λιγότερα:
“Οι πλύντες κάνουν μία πολύ δύσκολη εργασία. Είναι συνεχώς μέσα στην υγρασία χειμώνα – καλοκαίρι και το πλύσιμο ενός αυτοκινήτου είναι μία πολύ επίπονη και δύσκολη υπόθεση.” Και πρόσθεσε: ‘Πρέπει να πληρώνονται καλά”!
Τότε θυμήθηκα έναν πολύ γνωστό μου (και συμπαθέστατο) επιχειρηματία με πρότυπα σφαγεία στην Θεσσαλία. Σχολιάζοντας το κόστος του αρνιού υποστήριζε πλήρως τους τσοπάνηδες, οι οποίοι έλεγε και αυτός κάνουν μία πολύ δύσκολη και επίπονη εργασία. Περιέγραψε γλαφυρά το τι σημαίνει τσοπάνης και πως θεωρούσε πολύ άδικο και φτηνό να στρέφεται όλη η κοινωνία εναντίον τους για ένα ευρώ περισσότερο στο κιλό.
Και στις δύο προηγούμενες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, δύο επιχειρηματίες, οι οποίοι θα είχαν κάθε συμφέρον (οικονομικό) να υποβαθμίσουν τις εργασίες εκείνων, τους οποίους πληρώνουν για να αγοράσουν υπηρεσίες ή αγαθά μιλούσαν με τόσο ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους – συνεργάτες τους (και υποστήριζαν την αμοιβή τους).
Οι συγκεκριμένοι δεν είναι οι μόνοι -κάθε άλλο-, απλά οι δύο μου ήρθαν στο μυαλό σήμερα εξ΄αιτίας της πρωινής συζήτησης.
Δυστυχώς γνωρίζω περιπτώσεις, όπου μεγάλο-επιχειρηματίες θεωρούν περίπου σκουπίδια τους εργαζόμενους τους και μάλιστα -το έχω δει και αυτό- τους… φθονούν!
Ποιά η διαφορά λοιπόν;
Οι πρώτοι απλούστατα ΔΕΝ είναι κομπλεξικοί και άχρηστοι και αγαπούν αυτό, το οποίο κάνουν. Και εάν δεν το αγαπούν ακριβώς, σίγουρα το σέβονται.
Οι δεύτεροι είναι αρχι-κομπλεξάρες, οι οποίοι έγιναν επιχειρηματίες μόνο και μόνο να κερδίσουν χρήματα για να καλύψουν την γύμνια του κ@λο-χαρακτήρα τους.
Μάθετε να αξιολογείτε τον… καπιταλισμό!
