Όσοι από εσάς έχετε επισκεφθεί την Μονεμβασία θεωρώ πως θα έχετε εκπλαγεί όσο τίποτα άλλο από την φυσική ομορφιά και αρχιτεκτονική της… Από τα ομορφότερα μέρη του Κόσμου χωρίς αμφιβολία…
Σχεδόν σίγουρα θα έχετε “ζηλέψει” τους ιδιοκτήτες των ελάχιστων και μοναδικών κατοικιών της παλαιάς πόλης, οι οποίοι πίνουν τον καφέ τους στις ταράτσες των Μεσαιωνικών σπιτιών τους.
(Εγώ πάντως δεν το κρύβω, το …αισθάνθηκα).
Όσοι από εσάς πάλι έχετε φυσική αντοχή ή θέληση φαντάζομαι ανεβήκατε και στο κάστρο. Η θέα από εκεί είναι απερίγραπτη. Το άστρο όμως είναι εγκαταλελειμμένο και υπάρχουν μόνο ερείπια εκτός από τον Ναό της Αγίας Σοφίας ή Παναγίας Οδηγήτριας, η οποία επίσης αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι από κάθε άποψη…
Που είναι το θέμα τώρα;
Το θέμα είναι πως η άνω συνοικία, η οποία τώρα είναι ερείπια και δημόσιος αρχαιολογικός χώρος ήταν η συνοικία των …πλουσίων! Ενώ η σημερινή “ζωντανή” πόλη ήταν των πτωχών (με συγχωρείτε για την λέξη αυτή την απεχθάνομαι εγγενώς και θεωρώ πως πρέπει να διαγραφεί από το λεξιλόγιο της ανθρώπινης γλώσσας, όπως και η ίδια η “φτώχεια”)…
Αυτό δυσκολεύεται ο επισκέπτης να το πιστέψει, αν και ήταν ο κανόνας τα παλαιότερα χρόνια. Βλέπετε οι πειρατές και λοιποί “φιλικοί” επισκέπτες ακολουθούσαν πρωτίστως την αρχή της ελάχιστης προσπάθειας.
Οι πλούσιοι πίσω από την ασφάλεια του κάστρου και της οχύρωσης είχαν αν μη τι άλλο πολύ περισσότερο χρόνο και μέσα στη διάθεση τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους προηγούμενους.
Αναγκάζονταν επί πλέον να διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, αφού το να ανέβεις και να κατέβεις με τα πόδια (υπήρχαν βέβαια και τα …γαϊδουράκια) είχε τον κόπο του…
Το χθεσινό κορυφαίο ακίνητο έγινε σήμερα …δημόσιο αξιοθέατο, ενώ το χθεσινό ταπεινό το σημερινό κορυφαίο…
Η Μονεμβασία μπορεί να διδάξει πολλά μαθήματα…
