Στο παρελθόν (και κάπου-κάπου τώρα), άκουγα τη έκφραση:
“Έξω από το εργοτάξιο φίλοι, αλλά μέσα κάτι άλλο”, εκτός από φίλοι, μάλλον …εχθροί θα έλεγα…
Νομίζω πως πρόκειται για μια ανόητη έκφραση. Ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοεκτίμηση εφόσον είναι δεδομένες δεν μπορούν να τροποποιούνται ανά περίπτωση.
Η προηγούμενη ρήση όμως υποκρύπτει κάποιο άλλο νόημα, από εκείνον, ο οποίος την εκφέρει:
Ούτε φίλοι είμαστε, ούτε σε σέβομαι, απλώς είμαι δειλός να σου το εκφράσω ελεύθερα, αλλά επειδή (νομίζω) ότι σε έχω ανάγκη κρύβομαι από αυτήν την δήθεν περισπούδαστη επιχειρηματική “σοφή και αξιωματική” πρόταση, προκειμένου να εξωτερικεύω τα συμπλέγματά μου, χωρίς να κινδυνεύω να μου σπάσεις το …κεφάλι.
Ακριβώς αυτό λοιπόν.
Η άποψη Teucris:
Φίλοι ίσως όχι (δεν είναι αναγκαίο) συνεργάτες όμως ναι και εντός αλλά και εκτός του εργοταξίου… Απλά στο εργοτάξιο πρέπει να τηρούνται οι διαδικασίες και οι εντολές. Τόσο απλό. Η μη τήρηση των κανόνων της δημιουργικής διαδικασίας της κατασκευής, προφανώς υποδηλώνει έλλειψη σεβασμού και ίσως και άλλων παραγόντων…
Μία συνέπεια των προηγουμένων αποτελεί και ο τρόπος “εκφώνησης και ύφους” των εντολών.
Εξηγούμαι, πριν από πολλά (μα πάρα πολλά) χρόνια, όταν μάθαινα να οδηγώ αυτοκίνητο, ο πολύ καλός και έμπειρος εκπαιδευτής μου (ήταν πρώην οδηγός νταλίκας) μου έλεγε κάτι πολύ σημαντικό:
“Διαφορετική τα ταχύτητα του οχήματος, από την ταχύτητα των χειρισμών”, πράγμα το οποίο σημαίνει, πως οι χειρισμοί του οχήματος πρέπει να γίνονται με νηφαλιότητα και ενδεχομένως σβελτάδα, αλλά μέχρι εκεί.
Οι εντολές στην κατασκευή από τον επιβλέποντα μηχανικό είναι όντως διαταγές, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να εκφράζονται με προσβλητικό ή ηγεμονικό τρόπο.
Σημασία έχει η ακριβής εφαρμογή τους. Αυτή είναι η Τέχνη της κατασκευής, όχι το ύφος ή η ενάσκηση εγωπαθούς ηγεμονίας…
Σημ. Νομίζω πως αυτή είναι μία γενική εφαρμογή με την εξαίρεση του Στρατιωτικού χώρου ή εκεί όπου εκεί η ανομοιογένεια των υφισταμένων να δικαιολογεί περισσότερο σκληρές τακτικές…
