Η τελευταία ίσως ανάρτηση της “Ακρίδας” του 2013 θα ήθελα να είναι αφιερωμένη στο πλέον σημαντικό αγαθό κατά τη γνώμη μου: στην Φιλία. Η παρατεταμένη “κρίση” των τελευταίων 6 ετών μαζί με την ευδαιμονία των προηγουμένων προσέδωσε υπερβολικές διαστάσεις στην οικονομική ευμάρεια, την επαγγελματική αποκατάσταση και όλα τα συναφή.
Ωστόσο αυτό, το οποίο καταργεί την μοναξιά, προσδίδει τεράστια δύναμη και αισιοδοξία, ζωντάνια και ενέργεια είναι η ύπαρξη ΦΙΛΩΝ. Δεν αναφέρομαι σε “γνωριμίες¨ ή “σχέσεις” με κοινά συμφέροντα ή επιδιώξεις, (οι οποίες παύουν να υφίστανται μόλις αυτές εκλείψουν).
Αναφέρομαι στην γνήσια και ειλικρινή φιλία, η οποία είναι μια ενεργητική διαδικασία εγρήγορσης και καλλιέργειας των ανθρωπίνων σχέσεων χωρίς προσμονή ανταλλάγματος. Δεν έχει σημασία εάν επικοινωνείς κάθε ημέρα ή εάν υπάρχουν τεράστιες διαφορές προσέγγισης ή έντονες διαφωνίες σε όλα τα ζητήματα. Η φιλία είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Είναι η εσωτερική αδιόρατη αίσθηση, ότι υπάρχει κάπου, κάπως ένας άλλος άνθρωπος, ο οποίος σου έχει αφιερώσει έναν μόνιμο χώρο στην καρδιά του, πάντα υπαρκτό και ακλόνητο και έτοιμο να σε καλοδεχθεί οποτεδήποτε τον επισκεφθείς.
Η καλύτερη προτροπή – ευχή μου για το 2014:
“Πιστεύω τω φίλω. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις”.
Σημ. Δεν μπορώ να σκεφθώ καμία επιτυχία στην ζωή μου, η οποία να μου ανήκει αποκλειστικά. Πάντα υπήρχε κάποιος φίλος/η πίσω από αυτήν και εν πολλοίς –ή εξ΄ολοκλήρου- σε αυτόν/ην οφείλεται. Αντιθέτως σε όλες τις αποτυχίες μου ήμουν μόνος.