Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Πέτρινο Σπίτι (τύπου «Α» – «Δ» – «Μονόχωρο»)

(οδηγίες… χρήσεως και χρήσιμες απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα)

Πολύ συχνά βλέπουμε σε φωτογραφίες κάποια παραμυθένια πέτρινα ή ξύλινα σπίτια με σοφίτες, έντονα κεκλιμένες στέγες, όμορφες γωνιές και λουλούδια να ανθίζουν στα μπαλκόνια…

Όντως οι εικόνες αυτές είναι εξαιρετικά όμορφες και δημιουργούν μία… «νοσταλγική», κατά μία έννοια διάθεση. Η νοσταλγία βέβαια αφορά κάτι, το οποίο ζήσαμε στο παρελθόν και το θυμόμαστε. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για τη νοσταλγία των παιδικών μας χρόνων, μέσω των παραμυθιών. Όλα τα παιδικά παραμύθια κάπου έχουν στο φόντο της ιστορίας ένα πέτρινο σπιτάκι στο δάσος…

Ωραία όλα αυτά, αλλά για να δούμε μία περισσότερο τεχνική (και οικονομική) προσέγγιση, η οποία αφορά την πραγματικότητα. Το αναφέρω αυτό, διότι είναι ωραίο το διαπλανητικό ταξίδι, αλλά πρέπει και το διαστημόπλοιο να είναι άκρως κατάλληλο.

Έχω συγκεντρώσει έναν αριθμό ζητημάτων (όχι ομοειδή ακριβώς) για τα οποία ερωτώμαι αρκετά συχνά. Ας τα δούμε:

Το ζήτημα κόστους των ξύλινων, πέτρινων ή προκατασκευασμένων σπιτιών.

Υπάρχει μία φήμη (από το παρελθόν), η οποία “θέλει” τα πέτρινα σπίτια ακριβότερα από τα ξύλινα ή τα πέτρινα προκατασκευασμένα. Τα τελευταία δεν τα έχω κατανοήσει ακριβώς, (τι εννοούμε δηλαδή ως προκατασκευασμένο πέτρινο). Συνεπώς δεν γνωρίζω περισσότερα. Τα ξύλινα επίσης ενώ τα κατανοώ δεν τα θεωρώ κατάλληλη ούτε και οικονομική επιλογή. Σε πολλές περιπτώσεις προβάλλεται μία τιμή πολύ δελεαστική, η οποία όμως δεν εμπεριέχει πάρα πολλά εντελώς αναγκαία για την κατασκευή του σπιτιού, τα οποία προστιθέμενα φθάνουν και υπερβαίνουν το κόστος ενός πέτρινου σπιτιού.

Συνεπώς προτού αποφασίσετε καλό θα είναι να ΔΕΙΤΕ με τα μάτια σας (και προφανώς να επισκεφθείτε) ένα πραγματικό (όχι βιτρίνας) ανάλογο σπίτι, το οποίο είτε κατοικείται είτε είναι σε τελικό κατασκευαστικό στάδιο. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την πραγματικότητα. Θα καταλάβετε πάρα πολλά… και θα κατανοήσετε τι ακριβώς σημαίνει το κάθε ένα.

Η καλύτερη εκδοχή είναι να το επισκεφθείτε μετά από λίγο καιρό, διότι σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζονται προβλήματα μετά από έναν, δύο χειμώνες…

Τα κτίρια τύπου «Α» και «Δ» είναι κατάλληλα;

Αναφέρομαι στα ξύλινα (κυρίως) κτίρια με τις έντονα κεκλιμένες στέγες και την σοφίτα, τα οποία ονομάζονται είτε από το γράμμα «Α» είτε από το «Δ», διότι έχουν περίπου το ίδιο σχήμα. Να εστιάσω σε κάποια πολύ σημαντικά θέματα:

Α. Η ξυλεία πρέπει να είναι πάρα πολύ καλής ποιότητας. Όχι εισαγωγή ξύλων τρίτης κατηγορίας. Αυτό προσωπικά δεν μπορώ να το ελέγξω.

Β. Η ξυλεία δεν πρέπει να έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Αρκετά σύντομα θα αρχίσει να σαπίζει… Άρα τα σπίτια αυτά χρειάζονται ειδική μόνωση και τρόπους στήριξης.

Γ. Η τεχνική κατασκευής ενός κτιρίου με ξυλεία είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση από ενός πέτρινου με ξύλινη στέγη. Οι συναρμογές αποτελούν ένα από τα ευπαθή σημεία και σίγουρα δεν επιθυμείτε το σπίτι σας με μη καλή εφαρμογή στα δομικά του στοιχεία.

Προσωπικά επιλέγω τη λογική της πέτρινης τοιχοποιίας σε ένα ύψος και κατόπιν της όποιας κλίσης ξύλινης στέγης. Ο φέρων οργανισμός πρέπει να είναι από πέτρα.

Δ. Οι πολεοδομικές διατάξεις. Λοιπόν όσο και εάν αυτό σας φαίνεται περίεργο, εδώ έχουμε ένα από τα γνωστά ζητήματα ασάφειας του Νέου Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (Ν.Ο.Κ.)… Πολλές ασάφειες και αμφιλεγόμενα ή μάλλον πολλαπλώς ερμηνευόμενα σημεία και πιστέψτε με, επειδή η γνώση του Ν.Ο.Κ. είναι από τα καλά μου σημεία το οπλοστάσιο είναι πολύ ισχυρό. Ωστόσο κάποιοι περιορισμοί είναι δεδομένοι και μη προσπελάσιμοι.

Η κατασκευή σοφίτας και παταριού διέπεται από διατάξεις, οι οποίες μπορούν να ερμηνευθούν πολλαπλώς και ισχύουν/δεν ισχύουν σε περιοχές εντός οικισμών ή εκτός σχεδίου. Δεν είναι το ίδιο από πολλές απόψεις και πολλά, τα οποία μπορούν να κατασκευασθούν μέσα σε ένα οικισμό δεν μπορούν εκτός σχεδίου. Μην ξεχνάμε όμως πως τα περισσότερα κτίσματα αυτού του τύπου ευρίσκονται σε περιοχές κάπως μακρινές και συνήθως εκτός σχεδίου.

Οι ευεργετικές διατάξεις περί μη συμμετοχής των πέτρινων τοίχων στην συνολική δόμηση και κάλυψη αφορούν (και το τονίζω πάλι αυτό) αμιγώς πέτρινους τοίχους. Αυτό πλέον είναι εντελώς σαφές και συνδυασμοί σκελετού από οπλισμένο σκυρόδεμα (beton) με επικάλυψη πέτρας σαφώς και δεν συμπεριλαμβάνονται. Εξ άλλου αυτή η επιλογή αποτελεί μία πολύ κακή πρακτική και τεχνικά λανθασμένη (εκτός βέβαια εάν το κόστος εκτοξευτεί στον Άρη).

Ένα άλλο ζήτημα αφορά τον λεγόμενο κανονισμό ενεργειακής απόδοσης (Κ.ΕΝ.Α.Κ.). Ήθελε τέχνη να σκεφθεί κάποιος αυτό το κατασκεύασμα. Δυστυχώς όμως είναι νόμος του Κράτους και μέχρις ότου διορθωθεί θα προκαλέσει μεγάλες καταστροφές…

Η μόνη λύση αποφυγής του είναι το κτίριο να έχει επιφάνεια κάτω από 50 τ.μ.  όχι και άσχημα, εάν λάβουμε υπ όψη μας πως με κάποιες διατάξεις (σοφίτας ή παταριού) μπορούμε να επιτύχουμε νόμιμα 75 τ.μ. (καθαρά) σε πέτρινο πάντοτε σπίτι και να μην είμαστε υποχρεωμένοι να τον εφαρμόσουμε.

Το ζήτημα της μόνωσης στο εσωτερικό (!) του πέτρινου τοίχου είναι άκρως επικίνδυνο, διότι απλούστατα πρακτικά ΔΕΝ έχετε τοίχο.

Ή πάλι για την επικάλυψη των πέτρινων τοίχων με… γυψοσανίδα (εδώ περιττεύει κάθε σοβαρός σχολιασμός).

Ε. Οι μεγάλες τζαμαρίες. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα. Δεν απαγορεύονται (βέβαια είπαμε, καραδοκεί και ο… Κ.ΕΝ.Α.Κ.) αλλά στις περιπτώσεις μας δεν έχουμε πρόβλημα. Ωστόσο σε παραδοσιακούς οικισμούς ή περιοχές  δεν είναι εφικτό να κατασκευασθούν, διότι υπάρχουν περιορισμοί, όσον αφορά το ποσοστό των ανοιγμάτων επί των προσόψεων. Είναι λογικό αυτό, διότι δεν θα ήθελα να δει κάποιος στην Μάνη, δίπλα από τα πυργόσπιτα… γυάλινα… πέτρινα κτίρια. Βέβαια και εδώ υπάρχουν τρόποι, αλλά αυτούς δεν σας τους αποκαλύπτω (και φυσικά δεν το συζητώ εντελώς νόμιμοι) και καθόλου αντιαισθητικοί (κάθε άλλο)!

ΣΤ. Τα παράθυρα και οι εξώστες στις σοφίτες. Εδώ προσοχή διότι επίσης η νομοθεσία θέτει κάποιους περιορισμούς…

Τα παραπάνω αποτελούν κατά τη γνώμη μου τα σημαντικότερα ζητήματα και πρέπει να δίνονται απαντήσεις με σαφήνεια, σε ότι αφορούν τους σχολιαζόμενους τύπους σπιτιών.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)