Παρατήρησα ήδη χθες πως άρχισε πάλι η γνωστή τρομολαγνεία… Όχι πως ποτέ σταμάτησε, αλλά είχε ελαφρώς κοπάσει… Πάλι οι απολύσεις στο προσκήνιο, πάλι οι φόροι ακινήτων, πάλι η κυβερνητική αστάθεια κ.ο.κ.
Λοιπόν!
Η teucris τα μεταφράζει ως ακολούθως και δεν διαπνέεται και από κανέναν κυνισμό. Απλώς πρέπει να προχωράμε με τα όποια δεδομένα μας…
1. Ο φόρος είναι πηγή όλων των (οικονομικών) κακών. Είναι μία αρπαγή μίας δράκας κυβερνώντων (σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς) με δήθεν το κοινωνικό πρόσχημα… Διαβάστε την ιστορική του καταγωγή… Ένα 10% κοινό για όλους είναι αρκετό να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες (δεν είναι το παράδειγμα ουτοπικό. Οι Η.Π.Α. ακριβώς αυτό είχαν από την ίδρυσή τους έως τις αρχές του 20ου αιώνα…)
2. Περιέργως ο φόρος στα ακίνητα ίσως να είναι ο πιο …”λογικός” φόρος… με την εξαίρεση της κατοικίας. Οτιδήποτε είναι ακίνητο είναι αντιπαραγωγικό. Όσο αποδίδει εισόδημα τόσο και πρέπει να απαλλάσσεται… Αυτό ΕΙΝΑΙ αναπτυξιακό κίνητρο.
3. Οι απολύσεις, ένα σκληρό μέτρο είναι μία ευκαιρία ανάπτυξης… Το δυναμικό αυτό, ίσως να είναι πολύ κατάλληλο για άλλες δραστηριότητες παρά για όσες απολύεται… (τονίζω, κανένας ανόητος κυνισμός εδώ… και έχω ιδίαν πείρα από τη ζωή, λόγω μακροχρόνιας ανεργίας)…
Τέλος και το πιο σημαντικό:
4. Οι “ειδήσεις¨ και οι σχολιασμοί πάντοτε παρουσιάζουν και τονίζουν την “αρνητική” πλευρά και ποτέ την βαθειά κρυμμένη ευκαιρία…
Δεν διαφέρουν από την διασπορά ειδήσεων πανικού, οι οποίες απλά και μόνο “λοβοτομούν” και μόνο τη σκέψη και την διάθεση για δράση. Αυτές δεν είναι ειδήσεις με το σπόρο δημιουργίας προς τον αναγνώστη, αλλά αρρωστημένη προσέγγιση χαράς με την πρόκληση θλίψης στους άλλους.
Δεν πρόκειται να προχωρήσει κάποιος με αυτό τον τρόπο…
