Το νέο πτωχευτικό κώδικα ΔΕΝ τον έχω διαβάσει ακόμα. Μόλις το πράξω θα γράψω σχετικά. Τονίζω σε κάθε περίπτωση πως η μόνη αξιόπιστη πληροφόρηση εντοπίζεται στις πηγές, δηλαδή στο Φ.Ε.Κ. Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία ή ανάλυση από τυχάρπαστους “ανειδίκευτους ειδικούς” των μέσων “ενημέρωσης” (χα) είτε θα είναι είτε εσφαλμένη είτε δόλια.
Ωστόσο όμως το πνεύμα του άρθρου μου δεν είναι ούτως ή άλλως ο πτωχευτικός κώδικας. Ό,τι είναι είναι αυτός. Το ζήτημα είναι πως στην Ελλάδα στερούμαστε τον… πλουτευτικό κώδικα, ο οποίος θα καθιστούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό περιττό τον πρώτο. Διότι το… φάρμακο στη φτώχειας δεν είναι η διαχείριση της, αλλά ο πλούτος. Και κάθε πτωχευτικός κώδικας διαχειρίζεται το τέλος.
Θέλω να καταστήσω σαφές, πως η χρεοκοπία ενός ανθρώπου ή μίας κοινωνίας είναι σοβαρότατη ασθένεια της ιδίας. ΔΕΝ είναι το φυσιολογικό να χρεοκοπείς. Ιδανικά δεν θα έπρεπε. Φυσικά στη διαδικασία της ζωής θα συμβεί και αυτό, αλλά κανένας άνθρωπος, εκτός των δολίων, δεν επιθυμεί να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση· και τότε το πνεύμα του πτωχευτικού κώδικα θα είναι να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει.
Αλλά και πάλι τονίζω πως η φτώχεια είναι μία απλούστατη στη θεραπεία της ασθένεια (κατάσταση). Με τον πλούτο εξαφανίζεται και δεν χρειάζεται κανένα εργαστήριο να ανακαλύψει κάποιο περίπλοκο εμβόλιο.
Από την πρώτη στιγμή της περιπέτειας στην Ελλάδα, η όλη συζήτηση περιστρεφόταν στη διαχείριση της φτώχειας. Και η φρασεολογία την επισφράγισε με τον τρόπο της και με όχι καλό σκοπό (προστασία, επιδόματα, στρατηγικοί… κακοπληρωτές και πολλά άλλα ακόμα). Και όλα συνέτειναν στο να θεωρείς δεδομένο το ότι θα καταστραφείς. Και για το πρώτο υπεύθυνος είσαι εσύ για τη σωτηρία σου όμως οι… άλλοι!
Όχι παιδιά!
Οποιοσδήποτε πτωχευτικός κώδικας, όσο εξελιγμένος και να είναι αφορά το τέλος. Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από πλουτευτικό κώδικα και νοοτροπίες άλλου τύπου. Και αυτό δεν το βλέπω καθόλου σύντομα να έρχεται. Η φτώχεια και η διαχείριση της είναι ο καλύτερος σύμμαχος, ώστε να συνεχίζεται μία συναλλαγή μιζέριας και κακοτροπιάς, ώστε να ωφελούνται μόνον οι έχοντες τα κλειδιά της κάθε εξουσίας.
