Αναλογιζόμενος τη ζωή μου μπορώ μετά βεβαιότητος να ισχυρισθώ πως εκείνο, το οποίο με “σκοτώνει” κυριολεκτικά είναι ο αργός (και οσονούπω οριστικός) θάνατος του συναρπαστικού (excitement). Η ζωή έχει καταντήσει μία βαρετή διαδικασία διεκπεραίωσης και ενασχόλησης με θέματα αφορούντα κυρίως τα οικονομικά ζητήματα και την επιβίωση.
Εξέλειπε η αγωνία του ψυχρού πολέμου, η κατασκοπία, το… sex-espionage (στο οποίο παρεμπιπτόντως οι Σοβιετικοί ήσαν μακράν καλύτεροι των δυτικών), η εξερεύνηση του διαστήματος, η ζωή σε άλλους πλανήτες, οι μισθοφόροι στην Αφρική, το εξωτικό Ιράν (προ Ισλάμ), το κυνήγι των ναζί, η φαραωνική Αίγυπτος με τους αλλοπρόσαλλους βασιλείς του Μόντε Κάρλο, ο… Ομάρ Σαρίφ των καζίνων, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και γενικώς οτιδήποτε ήταν καρύκευμα στη ζωή και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον. Ακόμα και η τηλεόραση με τη μαγεία της και ο κινηματογράφος με το όνειρο έγιναν… σπαμ.
Προφανώς τα προηγούμενα δεν ήσαν όλα κατ΄ ανάγκην οι καλύτερες εκδοχές της ανθρωπότητας (κάθε άλλο)! Αλλά έδιναν μία αίσθηση συμμετοχής στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ένοιωθες μάλλον μέλος μίας κοινωνίας του Κόσμου, παρά μιας μίζερης μικρο-κοινωνίας σε μια γωνιά του δρόμου. Αυτό φυσικά αντανακλάται και στους ασήμαντους πολιτικο-σαχλαμάρες, οι οποίοι αναλαμβάνουν τις τύχες πολλών ανθρώπων. Και όπως οι ίδιοι είναι κακότυχοι σκουντούφληδες συμπαρασύρουν και τους υπολοίπους.
Γενικά το μήνυμα είναι “θάνατος στη χαρά και τον ενθουσιασμό”. Πιο κλειστά, πιο μίζερα, πιο κακομοίρικα… από ποτέ. Και σκεφτείτε πόσο λιγότεροι νέοι έχουν στόχο τους την θεραπεία του καρκίνου ή την ανακάλυψη μίας ακόμα καλύτερης μορφής ενέργειας. Όχι το όνειρο ανήκει στο YouTube και τις απεραντολογίες ειδημόνων του τίποτα.
Και τελικά παρ΄ όλα τα τεράστια βήματα στη βελτίωση της ζωής μικρού τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού (από πότε υπάρχει τρεχούμενο νερό ή η ύπαιθρος δεν κυριαρχείται από ληστάρχους, αλλά όχι στο Κογκό αυτά) και αν το 1900 εργαζόσουν 16 ώρες και κοιμόσουν σε δανεικό κρεββάτι το 2019 δεν ζεις και τόσο καλύτερα, όσον αφορά άλλες συνθήκες.
Γιατί;
Διότι ΔΕΝ έχεις όνειρα. Δεν έχεις ενθουσιασμό, δεν έχεις συναρπαστική ζωή. Δεν υπάρχει το excitement.
Μόλις σου υπέδειξα την επόμενη παγκόσμια επανάσταση… Την επανάσταση του χαμένου Συναρπαστικού!