Χθες νωρίς το πρωί στην Πάτρα προσπέρασα με το αυτοκίνητό μου έναν μαύρο ποδηλάτη με ένα φορτίο από ομπρέλες. Χθες ήταν μία βροχερή ημέρα στην Πάτρα.
Αμέσως σκέφτηκα πως αυτός ο δόλιος μετανάστης από την Νιγηρία γνωρίζει κάτι, το οποίο κατά κανόνα δεν γνωρίζουν οι κυβερνήσεις:
Τον νόμο της ανάγκης και της κάλυψης του. Όλοι οι έμποροι και επιχειρηματίες τον γνωρίζουν. Η κυβέρνηση όμως χθες θα αντιδρούσε με νόμο, ο οποίος θα απαγόρευε την… βροχή!
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά του τρόπου σκέψης μεταξύ των ανθρώπων της αγοράς σε μία κοινωνία και των κυβερνήσεων ττης.
Όλα αυτά τα χρόνια υφιστάμεθα μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας, την ανάπτυξη, την φοροδιαφυγή και όλα αυτά δεν είναι παρά νόμοι απαγόρευσης της βροχής. Κι ο συμπαθής μαυρούλης ποδηλάτης από την Νιγηρία είναι σοφότερος!
Και επειδή μπορεί να σκεφτείτε πως κάνω λάθος θυμήθηκα εντελώς συμπτωματικά την ιστορία της Αμβέρσας.
Η Αμβέρσα ήταν (και είναι) μία εξαιρετικά σπουδαία εμπορική πόλις. Το 1560, έτος τεράστιας ακμής της, είχε πληθυσμό 200,000 κατοίκων -εντυπωσιακό νούμερο- ήταν η έδρα του πρακτορείου της Ανσεατικής Ενώσεως και άνω των 1000 εμπορικών οίκων, το χρηματιστήριο εμπορευμάτων της το σπουδαιότερο του κόσμου, ενώ καθημερινά έφθαναν στον λιμένα της ή αναχωρούσαν περί τα 500 πλοία ημερησίως! Ο Φλωρεντίνος έμπορος Γκουιτσαρντίνι αναφέρει πως η εμπορική κίνηση ενός δεκαπενθημέρου της Αμβέρσας ισοδυναμούσε με την ετήσια κίνηση της Βενετίας!
Αλλά σε αυτήν τη ζωή, τίποτα δεν είναι σίγουρο και πολλές ανατροπές συμβαίνουν. Το 1576 λεηλάτησαν την πόλη οι Ισπανοί (είχαν την… τεχνογνωσία βλέπετε από την Λατινική Αμερική) ενώ το 1584 πολιορκήθηκε από τον Δούκα της Πάρμας Αλέξανδρο Φαρνέζε.
Η Αμβέρσα ωστόσο ήταν και παρέμενε πλουσία πόλις και επειδή ο κλοιός της πολιορκίας των στρατευμάτων του Δουκός δεν ήταν και ιδιαιτέρως στεγανός, βοηθούσης και της γεωμορφολογίας, λόγω του ποταμού και της θαλάσσης, η Αμβέρσα δεν αντιμετώπιζε ιδιαίτερο πρόβλημα.
Όλα καλά λοιπόν, έως ότου ανέλαβε δράση η… κυβέρνηση και εννοώ τους μαγίστρους της πόλης. Αυτοί προφανώς σκεπτόμενοι με τον “ηθικό” τρόπο όρισαν διατίμηση, δηλαδή ανώτατη τιμή πώλησης στα αιτηρά. Τι πιο “λογικό” θα μου πείτε. Φρόντιζαν για τον λαό της πόλης τους!
Ωστόσο ολόκληρη η διακίνηση αγαθών προς τους πολιορκημένους διεξήγετο από λαθρεμπόρους Μόλις αυτοί διαπίστωσαν την εφαρμογή αυτού του νόμου έδειξαν αμέσως ελάχιστο ενθουσιασμό να συνεχίσουν το λαθρεμπόριο.
Η πόλη τον επόμενο χρόνο (1576) παραδόθηκε λιμοκτονούσα!
Ο δούκας της Πάρμας ήταν πολύ τυχερός που η Αμβέρσα είχε τόσο φιλεύσπλαχνους και φίλους του λαού κυβερνήτες.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στην Ελλάδα.
Σημ.: Σκέπτομαι να σας αναφέρω και άλλα παρόμοια ιστορικά περιστατικά στα οποία περιγράφεται η απόλυτη ανοησία των κυβερνήσεων.
