Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ομιλείτε Αλβανικά;

Έχω εμπρός μου έναν ταξιδιωτικό τουριστικό οδηγό του 1972. Είναι εκδόσεων Hallwag και για την Ελλάδα Hellenews. Με αυτόν τον οδηγό μεγάλωσα. Περιελάμβανε εξαιρετικούς οδικούς χάρτες της Ευρώπης και μαζί τους ονειρευόμουν να ταξίδευα σε μία τότε διαφορετική Ευρώπη.

Όταν νέος κατόπιν την γύρισα με το inter-rail αυτόν τον οδηγό πήρα μαζί μου. Και όντως ακόμα και τότε η Ευρώπη είχε κάτι το εξωτικό. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το απίστευτα πυκνό οδικό δίκτυο της Δυτικής Γερμανίας. Όσο την μισούσα άλλο τόσο με εντυπωσίαζε.

Στο πρώτο μέρος του οδηγού ωστόσο δεν υπάρχουν χάρτες ακριβώς. Μόνο πληροφορίες για τις περιγραφόμενες χώρες. Αυτές είναι οι κατά βάσιν Δυτικές της εποχής. Από μία περίπου σελίδα και με ελάχιστες πληροφορίες είναι αφιερωμένη στις Ανατολικές: Ουγγαρία, Αλβανία, Βουλγαρία, Πολωνία και Τσεχοσλοβακία.

Στην σελίδα της Αλβανίας ωστόσο υπάρχει ένα πλήρες απόκομμα (τοποθετημένο από τον πατέρα μου) από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” της 19ης Αυγούστου του 1976. Πρόκειται για ένα άρθρο με τίτλο: “Αλβανία, μία ΕυρωπαΪκή χώρα άγνωστη όσο και ο Άρης”. Είναι τόσο αληθής ο τίτλος.

Με τον πατέρα μου είχαμε εκτεταμένες συζητήσεις επί του θέματος. Κυρίως το ερώτημα ήταν ένα: πώς γίνεται να υπάρχει ελάχιστο ενδιαφέρον για μία τόσο γειτονική χώρα. Η Αλβανία ήταν ο Άρης. Κι όμως η χώρα αυτή ήταν η κοντινότερη από όλες. Αλλά καμία σκέψη, καμία πρόβλεψη. Και μία ωραία πρωία τα δεδομένα άλλαξαν άρδην από ορδές ανθρώπων, οι οποίοι όντως ζούσαν μέχρι τότε στον πλανήτη Άρη. Αλλά ο πραγματικά άγνωστος πλανήτης τελικά ήταν για αυτούς η Ελλάδα.

Και αυτό το συνδυάσαμε με μία άλλη παρατήρηση, η οποία επίσης πάρα πολλές φορές είχε συζητηθεί. Το πως οι Έλληνες δεν μάθαιναν τις γλώσσες λαών με τους οποίους είχαν κάποια σημαντική σχέση. Ελάχιστοι Έλληνες μάθαιναν την Τουρκική γλώσσα. Αντιθέτως οι άξεστοι Τούρκοι, αν και κατακτητές μάθαιναν την Ελληνική. Και λίαν προσφάτως θα ήθελα να μου υποδείξετε Έλληνες, οι οποίοι έκαναν τον κόπο να μάθουν την Αλβανική. Ενώ οι Αλβανοί γνωρίζουν σχεδόν όλοι Ελληνικά.

Αυτό αποτελεί ένα χαρακτηριστικό της Ελληνικής νοοτροπίας. Πόσοι άραγε έχουν ρωτήσει για τον τρόπο ζωής αλλά και διακυβέρνησης επί Εμβέρ Χότζα; Θα δείτε πως το επόμενο χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη περιέργειας. Τι συνέβαινε τότε; Τι ήταν ο Χότζα(ς);

Θυμάμαι παλαιότερα το άκρως αντιπαθητικό πιό σύντομο “ανέκδοτο”: Αλβανός τουρίστας. Προ ημερών επιστρέφοντας από την Πρέβεζα με προσπέρασαν τρεις τουλάχιστον Μερσεντές 500 με Αλβανικές πινακίδες. Δεν αντιλέγω. Κανείς δεν κρίνεται από τον φαινομενικό πλούτο του. Αλλά σκέφτηκα και την επικαιροποιημένη παραλλαγή του προηγούμενου ανεκδότου: “Θαρραλέος Έλληνας”. Με παραδομένη και ξεπουλημένη χώρα για ένα απλό και μόνο λόγο:

“Ομιλείτε παρακαλώ Αλβανικά;”

Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το νόημα μου.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)