Σε πολύ νεαρότερη ηλικία (όχι πως με πήραν τα χρόνια, χα) είχα την αίσθηση της ευφορίας μίας προσωπικής ευημερίας λόγω του υψηλού θεωρητικού μου περιβάλλοντος. Χαμένος και χωμένος μέσα στα βιβλία δημιούργησα ένα κέλυφος προστασίας και υψηλής διανόησης θεωριών. Κάποια όμως ημέρα βρέθηκα αντιμέτωπος με την απειλή άμεσης βίας. Είναι σίγουρο πως το θεωρητικό οπλοστάσιο πολλά μπορεί να σου προσφέρει, αλλά υπάρχει και η μη διαπραγματεύσιμη βία. Εκεί κατάλαβα πέρα για πέρα, πόσο ευάλωτος ήμουν σε αυτόν τον τομέα.
Αυτό το περιστατικό ήταν καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία μου. Αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη να απαρνηθώ το Πανεπιστημιακό μέλλον μου, το οποίο τόσο πολύ επιθυμούσα και να ασχοληθώ με την ελεύθερη αγορά και οικονομία. Επίσης και με τις πολεμικές τέχνες. Φυσικά όλα μου τα προβλήματα προέρχονται από εκείνη την απόφαση!
Αλλά… αλλά,
εξ΄ αιτίας αυτής της απόφασης απέφυγα το προστατευμένο και ενδεχομένως αποστειρωμένο περιβάλλον του πανεπιστημίου. Η ελεύθερη αγορά έχει χαρακτηριστικά εντελώς διαφορετικά από αυτούς τους χώρους. Όχι πως είναι εκεί ο… παράδεισος –κάθε άλλο-, αλλά είναι κάτι άσχετο. Το βιβλίο μπορεί να σε προστατεύσει από ένα μαχαίρι, είτε σαν ασπίδα είτε σαν εκτοξευόμενο αντικείμενο εναντίον του επιτιθέμενου και μάλλον όχι σαν περιεχόμενο ιδεών.
Υπάρχει μία νέο-ανερχόμενη κατηγορία ατόμων -δεν είναι κάτι καινούργιο-, η οποία μέσα στο προηγούμενο προστατευμένο περιβάλλον και με τακτική μισθοδοσία, άρα χωρίς την άμεση καθημερινή αναζήτηση “τροφής” μπορεί αρκετά εύκολα να διαμορφώνει κάποιες πολύ ωραίες και προοδευτικές απόψεις. Μην εκλάβετε τα προηγούμενα ως αιχμή και παρεξηγηθείτε. Και ο πατέρας μου στην ίδια κατηγορία βρισκόταν, ίσως όμως με την εξαίρεση της πολεμικής περιόδου πριν και μετά τον Β΄ ΠΠ στην Ελλάδα και την Μέση Ανατολή. Δεν είναι κάτι κακό. Είναι διαφορετικό.
Εκεί λοιπόν οι προοδευτικές απόψεις αποκτούν μία πολύ μεγάλη ισχύ στην φαντασία και η αλήθεια είναι πως είναι και πανανθρώπινες και εξαιρετικά σημαντικές. Έρχεται όμως μία στιγμή, όπου καταρρέει το σύμπαν, όταν διαπιστωθεί πως δεν ισχύουν.
Σας φέρνω ένα παράδειγμα. Ο πατέρας μου πίστευε πως η έννοια του κομμουνισμού θα καταργούσε τις εθνικές αντιπαλότητες. Όταν επισκέφθηκε κατόπιν αδείας τις χώρες του τότε Ανατολικού Συνασπισμού διαπίστωσε το ΑΚΡΙΒΩΣ αντίθετο. Οι θεωρίες και οι κοινοί αγώνες και οι επαναστατικές θεωρήσεις δεν καταργούσαν άλλα χαρακτηριστικά. Και αυτό καταδείκνυε πως κάποιες παράμετροι στις θεωρίες είχαν αγνοηθεί.
Οι νεο-προοδευτικοί πολύ όμορφα εκφράζονται για συναδέλφωση των λαών, αγνές προθέσεις, δέχονται την καλή πίστη των Σκοπιανών, δέχονται –και ακούγεται και λογικό αυτό- πως βεβαίως και η Τουρκία πρέπει να έχει δικαιώματα στο Αιγαίο και την Κύπρο, αφού διαβρέχεται σε τόσο μήκος από την Μεσόγειο και τόσα άλλα ωραία και όμορφα. Και φυσικά οι λαοί θα είναι υπέροχο να είναι εν ειρήνη και αγάπη μεταξύ τους.
Και τότε η ιστορία αρχίζει να καθίσταται ενοχλητική. Τα 400-500 χρόνια Οθωμανικής κυριαρχίας κατά κάποιον τρόπο… κανονικοποιούνται. Οι εθνοτικοί πόλεμοι καθίστανται παρωχημένοι και περιστασιακά γεγονότα μίας στρεβλής εποχής. Τα πογκρόμ και οι εισβολές δεν είναι παρά ατυχή συμπτώματα, όπως μία περαστική ασθένεια. Και προφανώς πρέπει να εξαλειφθούν, διότι καταρρίπτουν τις θεωρίες αδελφοσύνης.
Αλλά θα ήθελα πολύ να γνώριζα, τι θα έλεγαν οι προηγούμενοι, εάν τους έσφαζαν την οικογένεια τους το 1922 στη Σμύρνη ή τους βίαζαν τα παιδιά τους στην Κωνσταντινούπολη το 1955 ή τους κατακρεουργούσαν στο Δοξάτο της Δράμας και μάλιστα δύο φορές οι Βόρειοι γείτονες (1913 και 1941) ή τα έχαναν όλα συν τα προηγούμενα στην Κύπρο το 1974… ή… ή…
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως θα έσκιζαν τα πτυχία τους και θα έπαιρναν το δρεπάνι (εάν προλάβαιναν και είχαν το κεφάλι τους ακόμα). Και δεν θεωρώ πως τα κίνητρά τους δεν θα ήταν αγνά. Ούτε πάλι διασπείρω μίσος ή έχθρα· νομίζω με γνωρίζετε πολύ καλά και δεν επεκτείνομαι. Αλλά η φύση του ανθρώπου είναι κάτι περισσότερο από θεωρίες και σκέψεις. Και ο πόλεμος και η ωμή βία είναι εγγενή συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης, διότι αποτελούν δομημένα αναπόσπαστα στοιχεία της ίδιας της φύσης.
Γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά και πού είναι το ζήτημα;
Είναι διότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα αυτοί κατέχουν την εξουσία και ορίζουν την πολιτική της.
