Μικρότερος μου άρεσε για κάποιον ανεξήγητο λόγο η Αλέκα Κανελλίδου. Την έβρισκα περισσότερο εστέτ (κάποιος, ο οποίος καταλαβαίνει και απολαμβάνει την ομορφιά στις τέχνες ή στη φύση και αδιαφορεί για πρακτικά ζητήματα) παρά τραγουδίστρια. Αυτό όμως μόνο στο μυαλό μου. Απέπνεε πάντως μία αριστοκρατικότητα και σε συνδυασμό με την προηγούμενη ανάρτηση μου, μου έφερνε μνήμες, όταν ίππευα τα άλογα μου στο κτήμα του Πύργου της Βουργουνδίας (μετάφραση: πού πα ρε Καρα-Τεύκρο, τράβα να αρμέξεις καμιά προβατίνα στο μαντρί σου). Κυρίως όμως το “Άσε με να φύγω” με άγγιζε περισσότερο. Ωστόσο αυτό το τραγούδι τα τραγουδούσε και η Τζένη Βάνου, η οποία ήταν μοναδική και ασυναγώνιστη. Ως εκ τούτου αναρτώ κάποιο άλλο της Κανελλίδου, το οποίο επίσης είναι από τα αγαπημένα μου.
Μπορεί επίσης να σας αρέσει
Έχω μία άποψη, όσον αφορά κάποια πολύτιμα και χρηστικά αντικείμενα. Θέλω να τα αγοράζω… διπλά! Ένα για να το χρησιμοποιώ και να […]
Σας εγκατέλειψα λίγο αυτόν τον καιρό αλλά δυστυχώς η κυβέρνηση δεν θεσμοθέτησε την 25η ώρα, όπως προανήγγειλε! Ούτε στο πρόγραμμα της αντιπολίτευσης […]
“Όταν συναντιούνται άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, έστω και εν αγνοία τους, ό,τι και εάν συμβεί στον καθένα και ανεξάρτητα από τα διαφορετικά […]
Οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια του Β΄ΠΠ και νωρίτερα είχαν αναπτύξει ένα “απαραβίαστο” σύστημα κρυπτογράφησης. Ευφυέστατα σχεδιασμένο και αδιανόητα πολύπλοκο. Τα μηνύματά […]