Κουράστηκες από την Ελλάδα. Όλα έχουν τα όριά τους. Εδώ είσαι αγκαλιά με την μοιρολατρία και το φόβο. Δέκα χρόνια μνημόνια και μια τρύπα στο νερό, άλλα επόμενα δέκα τώρα με κορωνοϊό, αμάν πχιά. Σηκώνεσαι και φεύγεις.
Αλλά πού να πας; Μα στην πιο φτηνή χώρα. Δεν έχεις μία εξάλλου. Πούλησες το αυτοκίνητο σου και το μηχανάκι και έχεις μόνο για τα εισιτήρια σου, άρα κάπου σχετικά… κοντά.
Επειδή είσαι τύπος επαναστάτης και σου αρέσουν τα κινήματα και οι ανατροπές και θυμάσαι τις ειδήσεις από τα παλιά επιλέγεις την… Ανγκόλα! Εντάξει. 30 χρόνια εμφύλιος, Πορτογάλοι, Κουβανοί και ανεξαρτησία μόλις το 1975. Ε, είναι και δυο βήματα, τρόπος του λέγειν, η Αφρική δεν σου πέφτει ψυχολογικά και πολύ μακριά… Καλά είναι!
Η Ανγκόλα δεν έχει και διπλωματική αποστολή στην Ελλάδα, οπότε και το Taxis να σε ψάχνει πάλι δεν θα μπορεί να σου κάνει τίποτα (ε, χρωστάς και κάτι ψηλά, πώς να το κάνουμε;).
Σφαίρα για το αεροδρόμιο και αφού πρώτα βρεθείς στην Λισσαβώνα (η Ανγκόλα ήταν πρώην αποικία της Πορτογαλίας), μετά στην Αβάνα, διότι ήθελες την φθηνότερη πτήση με εκατό ανταποκρίσεις και τέλος στην Ανγκόλα! Επιτέλους στο αεροδρόμιο της Λουάντα, της πρωτεύουσας· ζέστη, μια χαρά! Ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου.
Έχεις και 500 ευρώ μαζί σου, τα τελευταία, αλλά με μισθούς εδώ των 60 έως 400 ευρώ τον μήνα θα τακτοποιηθείς τουλάχιστον 30 ημέρες, ώστε να δεις τι θα κάνεις. Κάνει ζέστη όμως και πηγαίνεις να αγοράσεις ένα μπουκαλάκι νερό. Α τι ωραία ! Επιτέλους να απολαύσεις Αφρικάνικο νερό.
Στενοχωριέσαι γιατί δεν έχεις ακόμα αλλάξει στο τοπικό νόμισμα και σκέφτεσαι πως θα πληρώσεις. Ρωτάς την τιμή και νομίζεις πως ακούς κάτι σαν 30 δολάρια. Σκέφτεσαι πως ακόμα δεν έμαθες την προφορά. Αλλά και πάλι αφού ρωτάς ακούς έστω και με τα λίγα Αγγλικά του ταμία 30 δολάρια! Έκπληκτος κοιτάζεις μία ταμπελίτσα, την οποίαν σου δείχνει και ΟΝΤΩΣ! 31,99 δολάρια! Αμάν! Πόσο στοιχίζει το ενοίκιο ενός διαμερίσματος ρωτάς από περιέργεια αναλαμπής τον ταμία; Α, τίποτα σου απαντάει, για εσάς τους ξένους μόνο 10,000 δολάρια το μήνα ένα απλό τριαράκι χωρίς επίπλωση! Ξέρει και να σου προτείνει ένα φτηνό, μόνο 7,850!
WHAT THE F@CK?
Μήπως έκανα λάθος στην πτήση και είναι εδώ το Χονγκ Κονγκ και δεν το κατάλαβα σκέφτεσαι; Αλλά δεν… δεν έκανες λάθος. Με τα λίγα εναπομείναντα Gigabytes σου του τελευταίου τρίτου απλήρωτου λογαριασμού σου κάνεις στα γρήγορα μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και τι ανακαλύπτεις;
Πως η Λουάντα είναι η ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΗ πόλη στον Κόσμο για αλλοδαπούς! Ακολουθεί το…Χαρτούμ του Σουδάν!!!
Εγκεφαλικό!
Να πας μισθοφόρος δεν μπορείς διότι ο εμφύλιος έχει τελειώσει εδώ και 50 χρόνια, κάτι θα έκανες εκεί, καλά λεφτά παίρνουν, να επιστρέψεις δεν μπορείς γιατί δεν σε φτάνουν αυτά που έχεις να αγοράσεις εισιτήριο, να μείνεις κάπου έξω ούτε για αστείο, μία άντε δύο νύχτες σε κάποιο ξενοδοχείο!
Και μετά;
Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα σκέφτεσαι! Γ@μώ την ατυχία μου. Αλλά κι εσύ “δεν ήξερες, δε ρώταγες;”
Μα πού να σου πάει στο μυαλό πως η Λουάντα, ποια η Λ Ο Υ Α Ν Τ Α είναι η ακριβότερη πόλη στον κόσμο; Αλλά η Ανγκόλα είναι η δεύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στην Αφρική μετά τη Νιγηρία και επιπλέον υπάρχουν και πολύ πλούσια ορυχεία διαμαντιών. Οι βιομηχανίες αυτές έχουν συγκεντρώσει πολλούς ξένους, όπως κι εσένα εδώ, αλλά η προσφορά ικανοποιητικών υπηρεσιών είναι πολύ περιορισμένη και φυσικά θυμάσαι πως ισχύει στην οικονομία ένας νόμος, αυτός της προσφοράς και της ζήτησης.
Καταλήγεις να σκάβεις για διαμάντια στα ορυχεία με 50 δολάρια το μήνα μισθό και να μένεις σε παραπήγματα. Καλοί άνθρωποι οι Ανγκολέζοι αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό το όνειρό σου. Μαθαίνεις και τα πορτογαλικά, ε κάτι να σου μείνει αφού την πάτησες τόσο χοντρά!
Περνούν οι μήνες και αρχίζει να σου αρέσει. Έμαθες και τα κόλπα και πλέον η Ανγκόλα δεν είναι τόσο άγνωστη και απόμακρη όσο σου φαινόταν μετά το αρχικό σοκ.
Μια ημέρα περιμένοντας στον ήλιο στην ουρά για να πάρεις το μηνιάτικο σου σε φωνάζει ο εργοδηγός. Γνωρίζεις πορτογαλικά είπαμε.
-“Είσαι από την Ελλάδα είπες;”
-“Ωχ γμτ! To Taxis με εντόπισε. Πάντα το έλεγα πως τα λαγωνικά της ΑΑΔΕ θα με έβρισκαν, όπου και να κρυβόμουν!”
-“Άκου φιλαράκι! Το Boss θέλει να ανοίξει ένα κοσμηματοπωλείο στην Αθήνα και τυχαία σε θυμήθηκα. Εσύ είσαι Έλληνας, γνωρίζεις τη νοοτροπία και είσαι και δικός μας πλέον!”
Στο δρύινο μου γραφείο στον ημιώροφο του ιδιόκτητου καταστήματος μου επί της Βουκουρεστίου αυτά σκέφτομαι καπνίζοντας το Cohiba μου (πούρο Αβάνας) να μην ξεχνιόμαστε. Και κοιτάζω τα διαμάντια στην βιτρίνα… Από τα χεράκια μου ΚΑΙ αυτά (τρόπος του λέγειν), αλλά ήμουν κι εγώ εκεί… και έσκαβα.
Επιθύμησα τόσο πολύ τον ήλιο της Ανγκόλας και του ορυχείου, όταν έβγαινα από τις στοές.
Και όλα αυτά, διότι δεν μου πέρασε ποτέ ότι η Λουάντα είναι η ακριβότερη πόλη στον Κόσμο! Εάν το γνώριζα ποτέ μου δεν θα πήγαινα εκεί. Ναι βέβαια τόλμησα σα χαζός που ήμουν (και είμαι) και πήγα στο άγνωστο.
Σκέφτομαι…. Η τόλμη είναι αδελφάκι του αγνώστου τελικά. Τόλμησε εκεί που ΔΕΝ γνωρίζεις!
Ααααχ, αυτό το πούρο, τι ωραίο καπνό βγάζει!
Σημ. Η Λουάντα, πρωτεύουσα της Ανγκόλας είναι ΟΝΤΩΣ η ακριβότερη πόλη στον κόσμο για αλλοδαπούς. Τα νούμερα είναι πραγματικά. Δεν είναι χάριν της ιστορίας.
