Αυτό, το οποίο έχω κυριολεκτικά βαρεθεί να βλέπω σε αυτή τη χώρα είναι η μιζέρια και η κακομοιριά. Στις θαυμάσιες Ελληνικές αστυνομικές κινηματογραφικές ταινίες του 60, ο δολοφόνος ακόμα και ελάχιστα πριν το αναπόφευκτο τέλος και ενώ όλα έχουν χαθεί διατηρεί το άψογο στυλ του! Κομψά ντυμένος, έτοιμος ωστόσο με το περίστροφο στο χέρι να σκοτώσει για τη ζωή του, αλλά αποφασισμένος· και όχι κακομοίρης και αξιοθρήνητος. Τα έχω ξαναγράψει στο παρελθόν αυτά. Και μην παραξενεύεστε από τα σκληρά επικριτικά άρθρα μου. Άλλο η αμείλικτη άσκηση κριτικής στην εξουσία και άλλο η στάση ζωής. Το πρώτο είναι η υποχρέωσή σου στην ελευθερία έκφρασης και τη δημοκρατία. Το δεύτερο είναι η εφαρμογή της.
Λάμψτε ρε γμτ! Μοιράστε αισιοδοξία και δύναμη στους γύρω σας και προχωρήστε άφοβα και με ελεύθερη σκέψη. Λεβέντισσες και λεβέντες να βλέπω και όχι με χαμηλά το κεφάλι. Τσακίστε κάθε δειλό ανθρωπάκι, νοοτροπία, κατάσταση, οργανισμό, κυβέρνηση, οτιδήποτε σας καταδυναστεύει, οσοδήποτε ψηλά να είναι αυτό. Εάν δεν φοβάσαι το θάνατο θα σε φοβηθεί αυτός. Καρα-διαπιστωμένο!
Και κλείνω με τους θαυμάσιους στίχους του υπέροχου Mario Biondi:
If you really want to give the world the best of you
Let it show now, bring light to the world
Εάν θέλεις πραγματικά να δώσεις στον Κόσμο τον καλύτερο σου εαυτό,
Ας το δείξεις τώρα, λάμψε στον Κόσμο!
