Ταπεινοί, δυστυχείς, ηλίθιοι, εγκαταλελειμμένοι, χαμένοι στα πάθη τους, εγκληματίες, μυστικοπαθείς. Βυθισμένοι στην κόλασή τους, στην ηδονή τους με άσβεστο πάθος, μέσα σ το μεγαλείο του σκότους σαν ηφαίστεια γεμάτα φωτιά και λάβα αλλά αδύναμοι να εκτιναχθούν.
Ο ήρωας τους;
Καταδικασμένος άδικα σε θάνατο στον οποίον την φοβερή στιγμή λίγο πριν το τέλος δόθηκε χάρη, αφού όμως ο ίδιος είχε στηθεί στην πλατεία του μαρτυρίου του, κατόπιν κατάδικος σε τετραετή καταναγκαστικά έργα στην Σιβηρία μαζί με πραγματικούς εγκληματίες. Δύο φίλοι και ένα βιβλίο ήταν οι σύντροφοι του στις τραγικές αυτές συνθήκες. Ένας αετός με σπασμένη φτερούγα, λες και ήταν κάποιο μήνυμα και ένας ψωριασμένος σκύλος, ένα άλλο μήνυμα και μία Βίβλος.
Επιληπτικός με τα νεύρα του κουρελιασμένα μετά από τις κακουχίες, κατατάχτηκε υποχρεωτικά ως μέρος της ποινής του τα επόμενα πέντε χρόνια σαν στρατιώτης σε ένα σύνταγμα της Σιβηρίας, όπου του απαγορευόταν να δημοσιεύει οτιδήποτε.
Αυτός ο άνθρωπος κατέληξε μετά από όλα αυτά στο ακλόνητο συμπέρασμα πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως καλός!
Και κατόπιν αφού κάπως ελευθερώθηκε από τις καταναγκαστικές συνθήκες με πυρετώδη ρυθμό συνέχισε να γράφει… Και σε ένα από τα πρώτα έργα του αυτής της περιόδου τις “Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων”, όπου περιγράφει τις φρικιαστικές σκηνές από τα Σιβηρικά κάτεργα και το έγκλημα συνεχίζει να διακηρύττει πάντοτε την πίστη του προς τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος αυτός και στην πραγματικότητα το δημιούργημα των ηρώων του και όχι ο δημιουργός των κατατρεγμένων ήταν ο συγγραφέας του “Έγκλημα και Τιμωρία” και “Των Αδελφών Καραμαζώφ”…
Θεόδωρος Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκυ ο μέγιστος των συγγραφέων με την χειρουργική ικανότητα ανάλυσης της ψυχής των ηρώων του… Και τι προέκυψε από τα προηγούμενα;
Αριστουργήματα!
Και κυρίως πίστη στον άνθρωπο.
Όταν αρχίζει η πτώση μην την αρνηθείτε. Αφεθείτε μαζί της στην ηδονή της. Είναι σαν να πετάς μόνο πως αυτή η πτήση σε οδηγεί προς μία κατακλυσμιαία συντριβή. Αλλά όπως πέφτεις στα τάρταρα της απελπισίας και του πόνου λες και συσσωρεύεις δυνάμεις ακριβώς πριν από αυτή την πτώση. Και ελάχιστα πριν τη συντριβή ένα χέρι αέρινο σε αρπάζει και δεν σε αφήνει.
Γιατί δεν έχασες την πίστη σου.
