Δεν ήθελα για να είμαι ειλικρινής να το σχολιάσω, αλλά αυτό το “σκουληκάκι” δεν με αφήνει. Για να πιστοποιηθείς στις εφαρμογές της κυβέρνησης απαιτούνται ή οι κωδικοί του taxis (okay, λογικό αυτό) ή αυτοί των…. τραπεζών!
Διαβάζω συμπωματικά σήμερα πως πωλήθηκε κάποιο πακέτο μη εξυπηρετούμενων δανείων ονομαστικής αξίας 2,1 δισεκατομμυρίων ευρώ έναντι 108 εκ. ευρώ. Δηλαδή ζημιά για μία επιχείρηση, η οποία έχει σκοπό το κέρδος (ποιων όμως) κατά… 92,6%! Αυτό χρειάζεται τέχνη να το επιτύχεις, να χάσεις δηλαδή 92,6% των επενδύσεων σου! Και σίγουρα ακόμα μεγαλύτερη τέχνη να φορτώσεις τη ΔΙΚΗ σου ζημιά σε όλους τους υπόλοιπους!
Και αυτό είναι ενδεικτικό, διότι έχουν πωληθεί και άλλα ανάλογα πακέτα σε funds σε αντίστοιχα εξευτελιστικές τιμές.
Θα προτιμούσα να με πιστοποιήσει ο περιπτεράς της γειτονιάς μου, ο οποίος μέσα στις αντίξοες συνθήκες των τελευταίων ετών έχει καταφέρει να επιβιώσει και όχι αποτυχημένα επιχειρηματικά σκουπίδια.
Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος και οι οσμές δυσώδεις… και τέλος πάντων όλοι το γνωρίζουμε, μην το κάνουμε και θέμα, όπως αναφέρει το γνωστό ανέκδοτο με την… κόρη!
